نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش ایکنا از خراسان‌جنوبی، حضرت حسين بن موسی از امامزادگان بوده و نسب او را از فرزندان بلافصل امام موسي بن جعفر (ع) دانسته‌اند كه از محدثان عصر خويش بود. در دوران كوتاه ولايت عهدی حضرت امام رضا(ع)، تعداد زيادی از سادات و امامزادگان از شهرهای مختلف، متوجه خراسان شدند. آنان در هر منطقه كه بودند نسب خود را از دشمنان آل رسول پنهان می‌كردند تا از دنيا می‌رفتند يا به دستور خلفای عباسی به شهادت می‌رسيدند؛ به‌همين دليل، قبور فرزندان امام موسی بن جعفر (ع)، چنين پراكنده و در نقاطی دورافتاده قرار گرفته‌اند.
بنای اوليه بقعه حسين بن موسی (ع) در قرن پنجم هجری قمری و در مركز شهر قديم و باستانی طبس بنا شده بود كه به دنبال زلزله شهريور 1357 اين بنا به كلي تخريب و بار ديگر ساخته شد. بنای اصلی امامزاده حسين بن موسی، دارای صحن، ايوان و حرم بوده كه در شرق حرم، صحن كوچكی معروف به «بست» قرار داشته و در قسمت غربی «بست»، راهرو و آب‌انبار بزرگی به گنجايش هزار متر مكعب بنا شده بود. در راهرو اين آرامگاه، مقبره‌هايی با تاريخ كهن بوده كه از جمله آن‌ها به سنگ قبر تاريخي خواجه شمس‌الدين حسين نامی با تاريخ 800 هجری می‌توان اشاره كرد.
براساس كتيبه‌ای كه در درون بنای اصلی بارگاه امامزاده بوده، بنای اصلی اين آرامگاه، هسته مركزي كه وحدت‌بخش بقعه مقبره آن حضرت به شمار مي‌رفته و به صورت اتاقی چهار ضلعی بوده است كه در بالای آن فضايی هشت وجهی بنا شده و گنبدی برفراز آن نهاده بودند.
در زمان سلجوقيان كه قدرتمندان بنا بر مصالح سياسی خود، مدتي از شيعيان دلجويي كرده و از قدرتشان عليه حكومت عباسی بهره‌برداری سياسی و عقيدتی می‌کردند، به آنان اجازه داده مي‌شد تا بناهای مذهبی خود را احداث و مرمت كنند كه از جمله اين بناها، آستانه حسين بن موسي الكاظم (ع) در طبس بود. پس از آن در دوره ايلخانان مغول و به ويژه در عهد غازان‌خان الجايتو و دوره جانشينان تيمور، مرقدهاي امامزادگان، تجديد بنا، تعمير يا تزيين شده است.
براساس مدارک موجود، پس از صفويه بناي بارگاه حسين بن موسی در قرن سيزدهم مرمت و بازسازي شده است. در مرمت اين دوره، خطوط اصلی معماری بنا، سبک قرن پنجم را تداعی مي‌كند. به احتمال زياد در تعمير بقعه در سال 1205 هجري قمری، تاريخ احداث بنای اوليه را از ميان برده يا بر روی آن بازنويسی كرده‌اند؛ اما در كتيبه اطراف فضاي چهاروجهي به تاريخ ايجاد آن در سال 494 هجری قمري اشاره شده كه نويسنده، متن كتيبه دارای اين تاريخ را خوانده و نوشته است. در واقع، سال 494 هجري قمری كه ساختمان بنای اصلی مقبره در اين تاريخ كامل شده، همزمان با دوران استيلای كامل اسماعيليان بر طبس و نواحی اطراف آن بوده است.
مرقد امامزاده در درون حرم و زير پوشش گنبدی شكل قرار گرفته كه اطراف آن را ضريحی با تزيينات و كيفيتي مناسب فرا گرفته است. اين مجموعه، هشت رواق، يك تالار اجتماعات و يك صحن بسيار وسيع و باشكوه دارد و اطراف صحن بزرگ مجموعه، حجره‌ها، غرفه‌ها و ايوان‌هايي با سردرهاي بلند، سقاخانه‌ها و برج‌هايي ساخته شده است. تعداد هشت بناي سرپوشيده به نام رواق در اطراف حرم ساخته شده است. همچنين در بالای بارگاه حسين بن موسی، گنبدی زيبا جای دارد كه با كاشی‌های معرق تزيين شده و در سطح گنبد، ترنج‌هايي از كاشي معرق وجود دارد چهار برج ساعت نيز در اطراف گنبد با سبكي بسيار زيبا بنا شده كه هر كدام در حدود نه متر ارتفاع دارد. گلدسته‌های مسجد نيز بر بالای چهار زاويه صحن ساخته شده‌اند و هر كدام 90 پله دارند. حجره و غرفه‌هایی نيز در اطراف صحن برای استفاده زائران و فروش اجناس مورد نياز آن‌ها ساخته شده است.
این امامزاده اکنون فضایی بسیار وسیع و بسیار زیبا دارد و اغلب مسافرانی که از جنوب شرق، جنوب و مرکز کشور قصد سفر به مشهد مقدس را دارند، حتما شبی را در جوار برادر امام رضا(ع) به صبح خواهند رساند.
فضای این امامزاده با درختان نخل به زیبای تزئین شده و حوض‌ها و فواره‌ها فضایی بسیار زیبا ایجاد کرده است. زائرسراهای این امامزاده نیز با تلفیق معماری سنتی و مدرن، فضایی دلپذیر برای زائران این آستان مقدس فراهم کرده است.
این امامزاده دارای امکاناتی از جمله چندین سوییت و غرفه، آشپزخانه عمومی، سقاخانه، دفتر مخابراتی و ۳۶ هزار متر مربع فضای سبز، آب نما، سرویس بهداشتی مناسب، شهربازی و توقفگاه خودرو است.
انتهای پیام
منبع
