نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیبه گزارش خبرنگار معارف ایرنا آیت الله عبدالله جوادی آملی در سخنانی که در کتاب امام مهدی(عج)؛ موعود موجود آمده، اظهار داشت: غیبت امام زمان همواره مسئله ای مهم، معتبر و اصیل بوده است، به گونه ای که همه معصومان(ع) از نبی مکرم اسلام(ص) تا امام عسکری(ع) بارها به وجود مبارک ایشان و ویژگی هایشان اشاره فرموده اند که این روایات در مجامع روایی شیعه و غیر شیعه از تواتر متعارف نیز فزون تر است.
وی به روایتی از محمدبن عثمان عَمْری، دومین نایب خاص حضرت ولی عصر(عج) اشاره کرد و اظهار داشت: محمد می گوید «از پدرم شنیدم که در خدمت امام حسن عسکری(ع) بودم که پدرم پرسید این سخن حق است که پیامبر (ص) فرموده اند من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة»؟ که امام فرمود: «آری، این سخن درست است و هیچ تردیدی در آن نیست». همان طور که شکی در روز بودن این روز روشن نیست. سپس پدرم عرض کرد «پس از این که شما رحلت کردید، امام بعد از شما کیست؟» امام عسکری(ع) به نام مبارک حضرت ولی عصر(ع) اشاره کرد و آنگاه فرمود «او غیبتی طولانی دارد که در آن عدّه ای سرگردان، گروهی هلاک و دسته ای دچار تردید می شوند».
این مفسر بزرگ قرآن کریم افزود: بر این اساس، غیبت ولی عصر(ع) برای بسیاری دشوار می‌آید و شکوک و شبهات اذهان بسیاری را مسموم می‌کند و عده‌ای می‌گویند که چگونه می شود انسانی بیش از هزار سال زنده بماند و گروهی سخن می رانند که از کجا معلوم است که بیاید و کسان دیگر شبهات ساده تر یا پیچیده تر دیگری را در اذهان می پرورند و آن را می پراکنند.
وی اضافه کرد: از سویی دیگر، زمان ظهور وجود مبارک بقی الله الاعظم(ع) معلوم نیست؛ گر چه ما باید همواره منتظر ظهور خجسته حضرتشان باشیم و امکان دارد خدای نخواسته غیبت ایشان طولانی شود و تردیدها و شبهه ها نیز افزایش یابد! چه کنیم تا به این تردیدها در ابعاد فردی یا اجتماعی مبتلا نشویم؟ درباره مسائل و مباحت دینی، به ویژه چالش های فراروی حکومت اسلامی نظیر مبحث ولایت فقیه، به دام قرائت های مختلف گرفتار نیاییم؟ در باتلاق شبهات فرو نرویم و با شناخت اصیل امام و امامت مشکلات موجود در این زمان را باز شناخته و بگشاییم؟
جوادی آملی با بیان این که تنها راه نجات و رستگاری، شناخت امام زمان(عج) است، اضافه کرد: وعده نجات از جهالت و رهایی از ظلمت گمراهی، دل انسان های بصیر را از دیرباز به خود مشغول داشته است. به همین سبب بعضی شاگردان خاص اهل بیت(ع) برای یافتن طریق هدایت سوالاتی درباره معرفت آخرین حجّت الهی در محضر ایشان مطرح کرده اند.
وی به عنوان نمونه روایتی از زرارة بن اَعین شیبانی، شاگرد امام باقر و امام صادق علیهما السلام استناد کرد و گفت: امام صادق(ع) فرمود «قائم ما پیش از قیام خود، غیبتی طولانی خواهد داشت.» عرض کردم چرا؟ فرمود «اگر ظاهر باشد او را می کشند» سپس فرمود «ای زراره! اوست که انتظارش را می کشند و مردم در ولادتش شک می کنند؛ برخی می گویند پدرش از دنیا رفته و فرزندی از خود به جای نگذارده است؛ بعضی می گویند در شکم مادرش است؛ گروهی گویند غایب است؛ دسته ای گویند به دنیا نیامده و عدّه ای دیگر گویند دو سال قبل از وفات پدرش به دنیا آمد! همان، موعود منتظر است؛ ولی خدای والا می خواهد تا شیعیان را بیازماید و در این آزمایش دشوار، باطل گرایان دچار تردید می شوند».
زراره که گویا از چنین فضای پر شبهه ای هراسناک گردید، و به فکر چاره افتاده نقل می کند: به امام صادق(ع) عرض کردم «فدایتان شوم! اگر من در آن زمان بودم چه کنم؟» آن حضرت فرمود «اگر آن زمان را ادارک کردی، پیوسته دل به این دعا مشغول دار؛ اللّهم عرّفنی نفسک، فأنّک إن لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک، اللّهم عرّفنی رسولک، فإنّک إن لم تعرّفنی رسولک لم أعرف حجّتک. اللّهم عرّفنی حجّتک، فإنّک إن لم تعرّفنی حجّتک ضللت عن دینی» یعنی خدایا! خود را به من بشناسان. زیرا اگر خود را به من نشناسانی، فرستاده ات را نشناخته ام. خدایا! فرستاده ات را به من بشناسان که اگر فرستاده ات را به من نشناسانی، حجتت را نشناخته ام. خدایا! حجتت را به من بشناسان. زیرا اگر حجتت را به من نشناسانی، از دین خود گمراه می شوم.
آیت الله جوادی آملی افزود: دعا تنها مجموعه ای از الفاظ برای خواندن و درخواست کردن نیست، بلکه معارف عمیق و درس های ارزشمندی در دعای معصومان(ع) نهفته است که فهم آنها و تأمّل در آموزه هایشان، آثار ارزشمند علمی و عملی به بار می آورد، چنان که زراره در پی آن است با این درس گرانقدر مشکل خویش را بگشاید. (کتاب امام مهدی(عج)؛ موعود موجود، صفحه ۶۴)
منبع
