عیان شدن رازها با زبان طنز به سبک «پپرونی برای دیکتاتور»

به گزارش خبرنگار ایرنا، «پپرونی برای دیکتاتور» نام بسیار هوشمندانه ای است که با ظرافت از بطن این نمایش انتخاب شده که در اصل نمایشنامه ای به نام «اسم» است و با کمی بومی سازی و اضافه کردن چاشنی طنزی ملموس برای ایرانیان در تئاتر شهر به صحنه می رود.

این اثر برای نخستین بار تابستان سال ۱۳۹۴ به کارگردانی علی احمدی با بازنویسی نمایشنامه تازه شهرت یافته فرانسوی و بازیگری محسن کیایی، پژمان جمشیدی، خسرو احمدی، ژاله صامتی و شیوا ابراهیمی به صحنه رفت که بازخوردهای مثبت و منفی بسیاری را به همراه داشت.

پس از آن بار دیگر در سال ۱۳۹۶ اجرای این نمایش با تغییراتی در ترکیب بازیگران زن با اجرای نسیم ادبی و سوگل قلاتیان و حضور علی احمدی اجرای خود را آغاز کرد و با رفع برخی نواقص مخاطبان بیشتری را با خود همراه کرد.

این اثر نمایشی امسال نیز اجراهای خود را از شهریور با ترکیبی جدید از بازیگران زن شامل رویا میرعلمی و حدیث بیابانگرد در تئاتر شهر آغاز کرد و توانست با فروش کامل بلیت های اجرای ساعت ۲۰:۳۰، زمان اجرای ۱۸:۳۰ را نیز به لیست اجرایی خود بیفزاید.

از مهمترین نکات نمایش «پپرونی برای دیکتاتور» این است که می تواند مخاطبان را در تمام زمان ۹۰ دقیقه اجرا بخنداند و همزمان مسائل فلسفی را بیان کند که شاید کسی پیش از آن زمانی برای اندیشیدن برای این موضوعات اختصاص نداده است.

کمتر کسی در جهان وجود دارد که نام «آدولف هیتلر» را به عنوان جنایتکاری در تاریخ نشنیده باشد و حالا به عنوان مسئله ای مهم در این نمایش مطرح می شود که آیا می توان نام این دیکتاتور جهانی را بر روی فرزند به دنیا نیامده این خانواده انتخاب کرد و در صورت انتخاب آن حتی اگر به لحاظ نوشتاری تفاوت هایی داشته باشد، چه سرنوشتی را برای این کودک به همراه خواهد داشت.

نکته جالب این انتخاب، مواجهه اعضای خانواده با فردی است که با همین نام و با همان دیکته متفاوت به اعضای این خانواده می پیوندد و بخشی از تصورات و پیش بینی های افراد را تایید و برخی دیگر را زیر سوال می برد.

از سوی دیگر زنان این خانواده هستند که جوان ترین آن توانسته با موفقیت های مختلف خود را به جایگاه مناسبی برساند و حق خود را در زمینه های کاری و خانوادگی به دست بیاورد و زنی دیگر که سال ها برای حفظ خانواده و عزیزان خود تلاش کرده اما هرگز مورد توجه و قدردانی قرار نگرفته و دیده نشده است.

این نقش نماینده تمام زنان و مادرانی است که اگر نباشند چرخ زندگی در همه ابعاد نمی چرخد اما بودنشان آنقدر عادی و روزانه است که دیده نمی شوند و مورد قدردانی قرار نمی گیرند و در پایان نمایش بار دیگر حضورشان گوشزد می شود اما باز هم کسی نیست تا از آنها قدردانی کند.

این اثر کمدی بومی سازی شده، چنان خنده را به لب مخاطب می کشاند که در برخی از دیالوگ ها حتی بازیگران حاضر بر صحنه نیز نمی توانند خنده های خود را کنترل کنند و برای آنکه روایت را دچار خلل نکنند در گوشه های صحنه به فعالیت های دیگری می پردازند، از سوی دیگر بازی محسن کیایی به عنوان نقش اصلی بسیار مورد توجه است زیرا پس از اجراهای متعدد توانسته طبع مخاطب را به خوبی بشناسد و اجرایی شایسته را به نمایش بگذارد.

همچنین رویا میرعلمی نیز نقش مادری را بازی می کند که با تمام محبت خود سعی دارد اعضای این خانواده را از دعوا و درگیری دور کند و با مهربانی خود همه را در کنار هم نگه دارد اما حتی در کوچکترین مسائل به راحتی به فراموشی سپرده می شود که رویا میرعلمی توانسته با اجرایی مناسب این شخصیت را به مخاطبان ارائه دهد و در پایان همدلی تماشاگران را برانگیزد.

خسرو احمدی از پیشکسوتان صحنه تئاتر و تلویزیون نیز در تعادل برقرار کردن میان دو بعد شخصیتی که یکی از آنها استاد دانشگاه و دیگری پدر یک خانواده که نتوانسته موفقیتی در خور توجه برای جلب نظر دیگران به دست بیاورد موفق عمل می کند و بازی خوبی را به مخاطبان ارائه می دهد.

همچنین حدیث بیابانگرد نیز با وجود کوتاه بودن نقشش نسبت به بازیگران دیگر، در نقش زنی موفق که قرار است با به دنیا آوردن فرزندش خانواده موفقی نیز داشته باشد هم به خوبی توانسته نقش خود را ایفا کند؛ در این میان موضوع تامل برانگیز بازی پژمان جمشیدی است که از همان دور نخست اجراها هم نتوانسته بود دل مخاطبان را ببرد و در این دور نیز با وجود پختگی بیشتر اما بازی نقش پرفراز و نشیبی که به عهده داشت را نیز به خوبی ایفا نمی کند و بیشتر خسته و گوشه نشین دیده می شود که نقاط اوج نقش را فقط اجرا می کند و ریتم مناسبی به آن نمی دهد.

البته نقش علی احمدی به عنوان کارگردان و بازیگر نیز نباید به فراموشی سپرد که توانسته با نمایشنامه ای جذاب تماشاگران بسیاری را به سالن تئاتر شهر بکشاند و از سوی دیگر با بر عهده گرفتن نقشی ساده اما پیچیده، اجرای قابل دفاعی را به مخاطبان عرضه کند.

«پپرونی برای دیکتاتور» نمایشی قابل توجه و پرمخاطب است که با تغییرات اندکی که در هر دور اجرا ایجاد می کند، تماشاگران بسیاری را به سالن های نمایش می کشاند که البته نام های درخشانی که در لیست بازیگران به چشم می خورند نیز به جذب مخاطبان دامن می زند.

این نمایش که تاکنون چندین بار تمدید شده است روز جمعه ۲۷ مهرماه به اجرای خود پایان می دهد.