چشمانی خاموش اما بصیر/ مشکلات را با عشق تحمل می‌کنند

به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت ایرنا، برخی از روشندلان از بدو تولد چیزی را ندیده اند اما برخی افراد مانند جانبازان هشت سال دفاع مقدس که زیبایی‌های دنیا را دیده‌اند و بعد چشمانشان بی فروغ شده، تحمل این مساله برایشان سخت‌تر است.

ای جانبازان بصیر! هر چند چشمانتان در روشنایی رنگین کمان هزار رنگ خداوند، روبه خاموشی رفته اما نور هستی در وجودتان زنده اسـت و چه چیز بهتر از روشن بودن چشم دل به جای چشم سر. در مقابل شما تمام قد سر تعظیم فرود می آوریم و قدردان رشادت های شما هستیم.

ما در همایش تجلیل و تکریم از جانبازان بصیر استان تهران در دهکده نشاط گردهم آمدیم تا بگوییم، آمده ایم تا خاک قدم هایتان را سرمه چشمانمان کنیم و بگوییم آنچه را که ما با چشم سر می‌بینیم، شما با چشم دل و دید بصیرت می‌بینید.

دستگاه‌های اجرایی کار جانبازان روشندل را زودتر انجام دهند/ ما را به اردو ببرند

محمد هادوی یکی از جانبازان بصیر در حاشیه این همایش در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: آبان سال ۱۳۶۲ که در منطقه کردستان عضو تیپ ویژه شهدا بودم، به عنوان نیروی کمکی برای پاکسازی یک روستا که در تصرف کومله ها و عراقی ها بود، رفتم. بعد از پاکسازی، موقع بازگشت در کمین دشمن قرار گرفتیم؛ تعدادی از دوستانم شهید شدند ولی من و یکی از همرزمان مجروح شدیم. دشمن، تیر خلاص به من زد اما چیزی که آرزویش را می کشیدم، قسمت من نشد و از دو چشم نابینا شدم.

وی در پاسخ به این پرسش که با چه مشکلاتی مواجه است و چه تقاضایی از مسئولان دارد، گفت: لطف خدا شامل حال ما شده که جز او کسی را نبینیم. ما برای چیزی نرفتیم که از مسئولان توقع داشته باشیم تا برای ما کاری انجام دهند. ما هم مانند دیگر نابینایان با مشکلاتی مواجه هستیم. یک قانون بین المللی برای روشندلان وجود دارد که هر جا می روند، کارشان سریع انجام شود اما این قانون در کشور ما رعایت نمی‌شود.

هادوی ادامه داد: مسئولان به دستگاه های اجرایی ابلاغ کنند وقتی روشندلان به آنجا مراجعه می کنند، کار آنها را زودتر انجام دهند. ما پا به سن گذاشته ایم و آستانه تحمل‌مان کم شده است. از سوی دیگر مجبور هستیم برای سفرهای درون شهری از آژانس استفاده کنیم و به راننده بگوییم، بایستد تا بازگردیم و هزینه زیادی به ما تحمیل می شود.

وی افزود: انتظار داریم تا مسئولان همانگونه که اردوهای راهیان نور را برای اقشار مختلف جامعه برگزار می کنند، ما را نیز به اردوهای زیارتی یا حتی سیاحتی در تهران ببرند تا همرزمان خود را ببینیم. چون در روحیه ما تاثیر بسیار خوبی دارد. متاسفانه چنین برنامه هایی برای ما کم برگزار می‌شود. تنهایی در خانه و دوری از دوستان برای ما مشکل است.

مشکلات را با عشق تحمل می‌کنیم

فرامرز طهماسبیان که از ناحیه دو چشم، یک پا و کمر مجروح شده و بر روی صندلی چرخ‌دار (ولیچر) نشسته و به سختی می تواند صحبت کند، به خبرنگار ایرنا گفت که جانباز ۷۰ درصد اعصاب و روان است و در عملیات پنجوین عراق بر اثر اصابت ترکش به سرش مجروح شده و چند ماه در کما بوده است و با جابه جایی ترکش در سرش، بینایی چشمانش را از دست داده و سیستم بدنش دچار مشکل شود.

طاهره آقاجانی وقتی دید من متوجه صحبت های همسرش نمی شوم، در پاسخ به این پرسش که چه خواسته ای از مسئولان دارد، توضیح داد: خودمان چشمانشان هستیم. مسئولان ما را خاموش کردند. احساس می کنم جایی نداریم که برویم. اگرچه همسرم برای رضای خدا به جبهه رفت و 18 سال به خاطر مشکلات پا و کمر، دائما بر روی تخت خوابیده است اما مسئولان کاری برای امثال ما انجام نمی دهند و فقط توی بوق و کرنا کردنشان زیاد است.

وی در پاسخ به این پرسش که شما به عنوان همسر یک جانباز با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنید، گفت: با عشق سختی ها را تحمل می کنم. همین که همسرم در کنارم هست و استواری او را می بینم، بسیار لذت می برم. من برای او کاری نمی‌کنم؛ بلکه همسرم برای من تکیه گاه است اما یکی از سختی ها این است که فرزندان ما نمی توانند مثل بقیه در کنار پدرشان باشند و آرامش داشته باشند. چون هفت ماه از سال در بیمارستان است.

آقاجانی در پاسخ پرسش دیگری مبنی بر اینکه چگونه شد که با یک جانباز ازدواج کرد، توضیح داد: چون برادرم در جبهه شهید شد. همیشه به خودم می گفتم، اگر او جانباز می شد دوست داشتم یک خانم در کنارش باشد. برای همین تصمیم گرفتم با یک جانباز ازدواج کنم و به آرزویم رسیدم. ۲۰ سال در کنار هم زندگی می کنیم و خدا به ما دو فرزند پسر هدیه داد.

صلاح الدین محمدی یکی دیگر از روشندلان در این همایش به خبرنگار ایرنا گفت که ساکن شهرستان مریوان از استان کردستان است. در دوران دفاع مقدس که دانش آموز بوده و در روز طبیعت به همراه دوستانش در حین راه رفتن در طبیعت، پایش بر روی مین می رود و بر اثر انفجار چشمانش را از دست می دهد. وقتی انسان دید، نداشته باشد و امکانات هم نباشد، مشکلاتش دو چندان می‌شود.

۳۳۹ رزمنده در دفاع مقدس نابینا شدند

رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران به خبرنگار ایرنا گفت که در دوران دفاع مقدس ۳۳۹ نفر چشمان خود را از دست دادند و در طول این سال ها تعدادی از آنها به شهادت رسیده اند؛ به گونه ای که اکنون ۲۹۱ جانباز روشندل در کشور داریم.

سعید اوحدی در حاشیه همایش تجلیل از جانبازان بصیر و همسران اظهار داشت: این عزیزان بیش از ۴۰ سال است که چشم سرشان را بر روی جهان بستند و نعمت بینایی خود را از دست دادند تا به واسطه بصیرت، دل هایشان در جامعه حضور داشته باشد.

وی در پاسخ به این پرسش که چه تجهیزات و تسهیلاتی برای جانباز بصیر در نظر گرفته شده، گفت: اولویت اول بنیاد شهید رسیدگی و ارائه خدمات و مراقبت های درمانی از جامعه ایثارگران است. معاونت بهداشت و درمان این سازمان با امکانات درمانی که در اختیار دارد، تلاش می‌کند تا خدمات مطلوبی به جامعه ایثارگر ارائه دهد.