نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش روز شنبه ایرنا، روزنامه لا وانگواردیا اسپانیا در گزارشی با عنوان “چرا تحریم‌ها پوتین را در کوتاه مدت یا میان مدت نمی‌شکند؟ ” نوشت: تحریم‌ها مانع تهاجم روسیه به اوکراین نشده است و تحریم‌هایی که علیه مسکو در واشنگتن، بروکسل و لندن اعلام شد، دست‌کم چندین ماه طول می‌کشد تا آسیب کافی به کرملین را وارد کند و آن را به این فکر بیندازد که آیا تقابل با غرب، ارزشش را داشت یا خیر.
آیا با تحریم‌های اقتصادی می‌توان پیروز جنگ شد؟
نه. هیچ سابقه‌ای از پیروزی در جنگ‌ها از مسیر تحریم وجود ندارد. نه در کوبا، نه در کره شمالی و نه در ایران. به ویژه پس از خودداری ایالات متحده و ناتو از واکنش به حمله نظامی روسیه به اوکراین، حتی با وجود تهدید به زور و تحریم‌های شدیدتر، شکستن کرملین در حال حاضر بسیار دشوار است.
لا وانگواردیا با اشاره به ایران به عنوان نماد شکست تحریم‌ها می‌نویسد: هیچ کشور دیگری همچون ایران از تحریم‌های آمریکا و متحدانش آسیب ندیده است اما با وجود اینکه اقتصاد آن به طور سالانه، بین چهار تا پنج درصد سقوط کرده، همچنان مقاومت کرده است.
روسیه کشوری بسیار بزرگتر از ایران است. ارزش اقتصاد این کشور حدود ۱.۷ تریلیون دلار است که تقریبا با اقتصاد ایتالیا برابری می‌کند. اقتصادی که روسیه از زمان حمله به کریمه در سال ۲۰۱۴ برای تقویت آن، تلاش کرده است.
مسکو اقتصاد خود را مدیون هیدروکربن‌ها است. این کشور بیشتر از عربستان سعودی، نفت استخراج می‌کند و دومین تولیدکننده گاز در جهان است. قیمت گاز و همچنین نفت در چند ماه گذشته، سر به فلک کشیده است. به لطف این افزایش قیمت‌ها، ارز خارجی انباشته بانک مرکزی روسیه به ۶۳۱ میلیارد دلار رسیده است که چهارمین ذخایر بزرگ جهان است و این دقیقا همان قلکی است که باید با تحریم‌های غرب مقابله کند.
چرا تحریم های ۲۰۱۴ شکست خورد؟
در ادامه این گزارش آمده است: تحریم‌ها نخستین پاسخ به تجاوز روسیه به اوکراین است در حالی که تحریم‌های پیشینی که اروپا و ایالات متحده در سال ۲۰۱۴ تحمیل کردند، کرملین را منصرف نکرد. این تحریم‌ها علیه اطرافیان پوتین و نهادهای دولتی دخیل در حمله به کریمه و دونباس تحت نظارت جو بایدن که در آن زمان، معاون رئیس‌جمهوری آمریکا بود انجام شد و از آن زمان به بعد، سالانه سه درصد از تولید ناخالص داخلی روسیه تحت تاثیر قرار گرفت.
اکنون هشت سال می‌گذرد و تحریم‌ها نه تنها برای توسعه‌طلبی پوتین کافی نبوده است بلکه روسیه، ستون تجارت خارجی خود را حفظ کرده و صنعت انرژی آن نیز دست نخورده باقی مانده است.
نشریه اسپانیا در پاسخ به اینکه “برای عملی شدن تحریم‌ها چه باید کرد؟ ” می‌نویسد: در وهله اول اینکه تحریم‌ها باید سختگیرانه تر از آنچه تا کنون اعلام شده است، باشند. صنعت انرژی را تحت تاثیر قرار دهند. قطع دسترسی به سوئیفت، شبکه الکترونیکی که بر تراکنش‌های مالی بین‌المللی نظارت می‌کند روسیه را از فروش نفت و گاز باز می‌دارد و اقتصاد این کشور را به سمت افت حدود پنج درصدی سوق خواهد داد. تورم ۱۰ درصدی پیش‌بینی می‌شود و بانک مرکزی روسیه مجبور به افزایش ۱۴ درصدی نرخ بهره خواهد شد. از ماه اکتبر تا کنون، روبل (واحد پول روسیه)، ۱۰ درصد از ارزش خود در برابر دلار را از دست داده و روز پنج‌شنبه به پایین ترین سطح خود رسید.
لا وانگواردیا می‌نویسد: میزان بدهی روسیه با اینکه از سال ۲۰۱۷، رشد کرده است اما به ۱۸ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور نمی‌رسد. تحریم‌ها در مقابل روسیه تنها در صورتی اثربخش خواهد بود که برای طولانی‌مدت باقی بمانند.
روزنامه اسپانیا در حالی تحریم‌های طولانی‌مدت را راهکار مقابله با روسیه می‌داند که از روشن نبودن توان “مقاومت ایالات متحده و اتحادیه اروپا در برابر پیامدهای درازمدت تحریم‌ها علیه روسیه بر اقتصادشان” تاکید می‌کند.
تحریم‌های روسیه چه تاثیری بر جهان خواهد داشت؟
در ادامه این گزارش آمده است: سیستم مالی بین‌المللی به اندازه بازار انرژی آسیب خواهد دید. تورم در کشورهای وابسته به گاز و نفت همچنان بالا خواهد رفت. روند بازگشت به حالت عادی برای اقتصاد غرب که پس از یک دوره شیوع بیماری همه‌گیر در مسیر بهبودی قرار گرفته بود، با تاخیر اتفاق خواهد افتاد.
اتحادیه اروپا باید برای یک درگیری اقتصادی طولانی با روسیه آماده شود. روابط تجاری از هر دو جنبه صادرات و واردات شدید هستند و فراتر از انرژی تاثیرگذار خواهند بود. روسیه ۴۰ درصد از تولیدات و ۳۶ درصد از خدمات خود را به اتحادیه اروپا صادر می‌کند. در مقابل، ۳۴ درصد از تولیدات و ۴۷.۵ درصد از خدمات اتحادیه اروپا به روسیه صادر می‌شود.
روسیه همچنین دومین تولیدکننده بزرگ تیتانیوم در جهان و بزرگترین صادرکننده گندم در جهان است. کشورهای کم درآمد از افزایش قابل پیش بینی قیمت و کمبود گندم رنج خواهند برد، در حالی که اقتصادهای پیشرفته علاوه بر پرداخت هزینه بیشتر برای انرژی، هزینه بیشتری برای تیتانیوم نیز خواهند پرداخت.
منبع
