نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
ابو عبد الله محمد بن بطوطه كه يكى از علماى اهل سنت است و در ششصد سال پيش از اين زمان بوده در سفرنامه خود كه معروف است برحله ابن بطوطه در بيان ورود خود از مكه معظمه به نجف اشرف ذكر كرده روضه و قبر مبارك مولايمان امير المؤمنين عليه السلام را و گفته اهل اين شهر تمامى رافضى هستند و از براى اين روضه مباركه كراماتى ظاهر شده از جمله آنكه در شب بيست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب نزد اهل آنجا ليلة المحيا است مى‌آورند از عراقين و خراسان و بلاد فارس و روم هر شل و مفلوج و زمين گيرى كه هست و جمع مى‌شود از آنها قريب سى چهل نفر در آنجا پس بعد از عشا مى‌آورند اين مبتلايان را نزد ضريح مقدس و مردم جمع مى‌شوند و منتظرند خوب شدن و برخاستن آنها را و اين جماعت مردم بعضى نماز مى‌خوانند و بعضى ذكر مى‌گويند و بعضى قرآن تلاوت مى‌كنند و بعضى تماشاى روضه مى‌كنند تا آنكه بگذرد نصف يا دو ثلث از شب آن وقت جميع اين مبتلايان و زمين گيران كه حركت نمى‌توانستند بكنند برمى‌خيزند در حالى كه صحيح و تندرست مى‌باشند و علتى در آنها نيست و مى‌گويند:
لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اَللّٰهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللّٰهِ علي و لي الله و اين امرى است مشهور و مستفيض و من خودم آن شب را در آنجا درك نكردم لكن از مردمان ثقه كه اعتماد بر قول آنها بود شنيدم و هم ديدم در مدرسه‌اى كه مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمينگير كه قادر بر حركت نبودند يكى از اهل روم و ديگرى از اهل اصفهان و سومى از اهل خراسان بود از آنها پرسيدم چگونه شما خوب نشده‌ايد و اينجا مانده‌ايد گفتند ما به شب بيست و هفتم نرسيديم و همين جا مانده‌ايم تا شب بيست و هفتم آينده كه شفا بگيريم و از براى اين شب مردم زياد از شهرها جمع مى‌شوند و بازار بزرگى اقامه مى‌شود تا مدت ده روز. فقير گويد مبادا استبعاد كنى اين مطلب را همانا معجزات و كراماتى كه از اين مشاهد مشرفه بروز كرده و به تواتر رسيده زياده از آن است كه احصا شود و در ماه شوال گذشته سنه هزار و سيصد و چهل و سه در حرم مطهر حضرت ثامن الائمة الهداة و ضامن الامة العصاة مولانا أبو الحسن علي بن موسى الرضا صلوات الله عليهما سه نفر زن كه هر كدام به سبب مرض فلج و نحو آن زمينگير بودند و اطبا و دكترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا يافتند و اين معجزات از آن قبر مطهر بر همه واضح و آشكارا گرديد مانند نمودار شدن خورشيد در سماء صاحيه مثل باز شدن در دروازه نجف اشرف بر روى عربهاى باديه و به حدى اين مطلب واضح بود كه نقل شده دكترهايى كه مطلع بر مرضهاى آن زنها بودند تصديق نمودند با آنكه در اين باب خيلى دقيق بودند بلكه بعضى از آنها تصديق خود را بر شفاى آنها نوشتند و اگر ملاحظه اختصار و عدم مناسبت محل نبود قصه آنها را نقل مى‌نمودم و لقد أجاد شيخنا الحر العاملي في أرجوزته وَ مَا بَدَا مِنْ بَرَكَاتِ مَشْهَدِهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ أَمْسُهُ مِثْلُ غَدِهِ وَ كَشِفَا اَلْعَمَى وَ اَلْمَرْضَى بِهِ إِجَابَةُ اَلدُّعَاءِ فِي أَعْتَابِهِ .
منبع: مفاتیح الجنان
