روایت شهیدی که کارهای خاص می‌کرد

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، آنچه که شهدا را دیگر رزمنده‌ها متمایز می‌کرد نه عبادت‌های شبانه روزی و ریاضت بود و نه کار‌های خارق العاده و دور از ذهن، همین رفتار و کردار‌های رزمره که شاید آن زمان به چشم نمی‌آمد و بعد از شهادت بسیای را متوجه خود می‌کد از رزمنده‌های زمینی، شهدای آسمانی را ساخت. «مصطفی مبینی» یکی از این رزمنده‌ها و نیروی گردان تخریب لشکر ۱۰ سیدالشهدا بود که ابراهیم قاسمی یکی از همرزمان او درباره‌اش تعریف کرده است: شهید مصطفی مبینی خیلی بچه مظلومی از لحاظ رفتار و کردار بود. اگر به او می‌گفتند ۲۴ ساعت یک گوشه بایست تا ساعت‌ها بعد صدایی از او در نمی‌آمد. روح بزرگ مصطفی پشت ظاهر آرام و شوخ طبعش پنهان شده بود. هر وقت غذا کم بود سجده هایش طولانی‌تر می‌شد و زمانی می‌رسید سر سفره که بچه‌ها بند سه را اجرا کرده بودند. یعنی دیگر چیزی برای خوردن نبود. مصطفی بعد عبادت با شوخی و خنده می‌آمد و غذایی که ته سفره مانده بود را می‌خورد.

چند روز قبل از عملیات بدر بچه‌ها دور فرمانده گردان حاج عبدالله نوریان جمع شدند و التماس کردند که در عملیات شرکت کنند. حاج عبدالله هم به بچه‌ها گفت به جای من از خدا بخواهید که توفیق را نصیبتان کند، من که کاره‌ای نیستم خداست که انتخاب می‌کند و به دل من می‌اندازد که کدام یک از شما را ببرم. بعضی از بچه‌ها که ظاهرا مطلب را نگرفته بودند هنوز اصرار می‌کردند، اما مصطفی نگاهش به آسمان بود و مطلب را گرفته بود.

سید جمال کمالی از دیگر همرزمان شهید تعریف کرده است: ما که رفتیم تدارکات وسایل را بگیریم مصطفی پیش ما آمد و گفت سید جان چیزی از تو می‌خواهیم نه نگو، گفت اگر شهید شدی من را هم شفاعت کن. مینی بوس حاج عبدالله بدون مصطفی حرکت کرد چند دقیقه بعد حاج عبدالله به راننده گفت برگرد. راننده به حاج عبدالله گفت چیزی جا گذاشتی؟ حاجی جواب داد آره مصطفی رو جا گذاشتم، انگار کسی به من گفت مصطفی را ببر.

او درباره شهادت مصطفی روایت کرد: از وانت پایین آمدیم، مدام دشمن خمپاره می‌زد که به جاده و آب‌های اطراف می‌خورد. ۲ خمپاره آمد یکی به پای من خورد که از پشت من مصطفی هم افتاد. او که ارادت ویژه به حضرت زهرا (س) داشت روزی که به شهادت رسید ورد زبانش ذکر «یا زهرا (س)» بر لبانش بود.

گفتنی است: شهید مصطفی مبینی فرزند قاسم متولد ۱۳۴۴ در تهران بود. او در جوانی برای دفاع از اسلام و انقلاب به جبهه‌ها رفت و به عنوان تخریبچی لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) در نبرد با دشمن بعثی شرکت کرد تا در نهایت ۲۶ اسفند سال ۱۳۶۳ د عملیات بدر د شق دجله به شهادت رسید و آسمانی شد.

انتهای پیام/ ۱۴۱