مهدی ادیبان روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا با اعلام این خبر اظهار کرد: ۵۵ کشور اسلامی جهان در «آیسسکو» عضو هستند و ثبت شهر تاریخی هزار ساله حریره کیش در این سازمان نقش بسزایی در تسریع در روند ثبت جهانی آن خواهد داشت.
وی با بیان اینکه مستندات لازم برای ثبت جهانی این شهر تاریخی در حال تهیه است، افزود: سالانه هزاران نفر از این اثر تاریخی بازدید میکنند و ثبت جهانی آن نقش بسزایی در جذب گردشگر خارجی در منطقه ایفا خواهد کرد.
به گزارش ایرنا، شهر باستانی و هزار ساله «حریره» در شمال جزیره کیش قرار دارد و در سال ۱۳۷۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در شمال جزیره کیش و در کنار مجموعه ورزشی المپیک، آثاری به وسعت ۱۲۰ هکتار وجود دارد که یادگاری از شهر باستانی، «حریره» است. محوطه این شهر تاریخی، براساس نتایج کاوشهای باستانشناسی انجام شده تا امروز، از مجموعه ساحلی و عمارت اعیانی، حمام، مسجد تاریخی، کارگاه شیشهگری و قناتهای قدیمی تشکیل یافته است.
تاریخ شکلگیری شهر «حریره» به نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری باز میگردد، یعنی حدود یک هزار سال از تاسیس این شهر میگذرد؛ به گفته باستان شناسان، در آن زمان بندر پر رونق سیراف در بوشهر که میزبان بازرگانان بسیاری از اروپا، آفریقا، روم، یونان و چین بود، طی یک زمین لرزه مرگبار ویران شده و مردم برای ایمن ماندن از این زلزله، به کرانههای دریا پناه بردند و پس از آن، خود را به کیش امروزی رسانده و با توجه به موقعیت مناسب منطقه «حریره»، آن را برای زندگی و تجارت انتخاب کردند. از آن پس «حریره» به مدت چند صد سال شهری باشکوه و بندری پر رونق با حضور تاجران بسیاری از هند و چین شد.
آثار کشف شده از «حریره» نشان از وجود طبقات در بناهای آن و کانالهای زیرزمینی برای دسترسی به دریا و صید ماهی دارد و برخی بقایای باقیمانده از این شهر به شکل پشتههایی بزرگ دیده میشوند.
این شهر بندری دارای برج و بارو بوده و به شکل قلعه ساخته شده که علت آن برای جلوگیری از حمله دزدان دریایی بوده است.
مصالح به کار رفته در ساخت بناهای آن بیشتر برگرفته از معماری بومی بوده و بیشتر سنگهای آهکی، مرجانی و سنگوارههای صدفی در بناها به کار رفته است.
در کنار ساحل و دریای کم نظیر مرجانی، تفریحات آبی و مراکز خرید کیش، شهر هزار ساله «حریره» یکی از جاذبههای اصلی گردشگری این جزیره محسوب میشود که روزانه میزبان تعداد قابل توجهی از گردشگران است.
منبع