رئیس‌جمهوری همچون رجایی و رئیسی‌ام آرزوست

به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت ایرنا، ۲۵ خرداد مصادف با زادروز محمدعلی رجایی دومین رئیس‌جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی است که عمر ریاست‌جمهوری وی کمتر از یک ماه به طول انجامید و در هشتم شهریور ۱۳۶۰ توسط سازمان تروریستی منافقین به اسم مجاهدین خلق به شهادت رسید.

رجایی سال ۱۳۱۲ در شهرستان قزوین دیده به جهان گشود. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد آمار و دومین وزیر آموزش‌ و پرورش ایران پس از انقلاب اسلامی بود و در زمان وزارت خود موفق به دولتی کردن تمام مدارس شد. سپس به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی انتخاب و ۱۸ مرداد ۵۸ با درخواست مجلس شورای اسلامی به عنوان اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران به مجلس معرفی و با رای قاطع به نخست وزیری انتخاب شد.

مردم‌گرایی در سیره شهید رجایی به شکل های گوناگون ظهور داشت که مصداقی از آن، نحوه سامان دادن به دفتر کارش بود و همچنین افرادی که در این نهاد خدمت می‌کردند. او همیشه در دسترس مسئولان و مردم بود و همین موضوع بر محبوبیتش می‌افزود. سال ها گذشت تا مردی دیگر در قامت رئیس جمهور همچون رجایی به مردمداری پرکاری و حشر و نشر با مردم معروف شود.

آیت‌الله رئیسی بعد از رجایی دومین رئیس جمهور ایران بود که در مسیر خدمت به فیض شهادت رسید. رئیسی و رجایی دو رئیس جمهوری بودند که از بسیاری جهات نظیر ساده‌زیستی، مردمی، انقلابی و جهادی، مخلص و ولایت‌مدار و طرفدار محرومان در مسیر خدمت خستگی‌ناپذیر با هم شباهت داشتند.

رئیسی با نماد خدمت به مردم و حامی محرومان نامش در تارک مدیریت جهادی و انقلابی کشور خوش درخشید؛ او که به تعبیر رهبر معظم انقلاب «خستگی نمی‌شناخت»، «سید محرومان» و «عزیز ملت» بود و اکنون «شهید خدمت» و «شهید جمهور» است.

جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران همزمان با نخستین هفته‌ شروع به کار دولت شهید رجایی به صورت رسمی و همه ‌جانبه آغاز شد. دولت شرایط دوران گذار و مسائل گوناگون ناشی از آن را سپری می ‌کرد و به لحاظ داخلی و سیاست خارجی تمهیداتی برای مواجهه با چنان جنگ گسترده ‌ای تدارک ندیده بود. به هر حال، وظایف و حوزه‌ تصمیم‌ گیری و عملکرد دولت رجایی در ارتباط با جنگ بیشتر متوجه تدارکات و پشتیبانی، اقدامات ستادی، بودجه‌ نظامی، تأمین اعتبارات و هزینه‌ ها، مقابله و رفع عوارض و پیامدهای منفی جنگ مثل بیکاری، اسکان آوارگان و مهاجران و رسیدگی به مشکلات و مسائل گوناگون آن‌ها، جمع ‌آوری و ارسال کمک‌ های مردمی به جبهه ‌های جنگ، مسائل مربوط به بازسازی و نوسازی مناطق جنگ ‌زده، سیاست خارجی جنگ و امور مشابه مرتبط بود.

آیت الله رئیسی هم وقتی سکان دولت سیزدهم را در دست گرفت که تورم و بیکاری به شکل وسیعی جامعه را در بر گفته بود. او سعی کرد با کار شبانه روزی به صورت جهادی موانع پیش رو را از میان بردارد و نرخ تورم و بیکاری را کاهش دهد.

وقتی آیت الله رئیسی به با حکم رهبر معظم انقلاب به عنوان تولیت آستان قدس رضوی منصوب شد با رویکردی که به محرومان و حاشیه نشینان داشت مردم به او لقب سید محرومان را دادند. او در طول دوران خدمت خود سعی می‌کرد در میان مردم حاضر شود و از نزدیک به درددل‌های آنها گوش دهد و قدمی برای رفع مشکلات مردم بردارد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی به خاطر سبک زندگی که آیت الله رئیسی داشت، درباره او فرمود: ساده‌زیستی و کاهش تشریفات در سلوک شخصی و حکومتی دولت به خصوص شخص آقای رئیس‌جمهور برای من چشم‌گیر است؛ انقلابی و مردمی بودن از ویژگی‌های دولت آیت الله رئیسی بود. حضور میدانی شخص رئیس جمهور و کابینه وی در صحنه‌های مهم و بحرانی کشور حائز اهمیت و همواره مورد اشاره رهبر معظم انقلاب بود.

حضرت آیت الله خامنه ای در دوره ریاست جمهوری خود درباره شهید رجایی فرمود: (آقای رجایی و آقای باهنر) این طور نبوده که ریاست در آن ها تأثیر کرده باشد؛ آن ها در ریاست تأثیر کرده بودند؛ یعنی آن ها ریاست را آورده بودند زیر چنگ خودشان، ریاست آن ها را نبرده بود تحت لوای خودش و این یک درسی است که انسان باید از این ها یاد بگیرد. من، شهید رجایی را به عنوان یکی از اسوه‌های بزرگ تقوا، اخلاص و ایمان می شناسم.

تنها وجه تمایز این دو دولتمرد انقلابی شاید در مدت خدمت در کسوت ریاست جمهوری یا نحوه شهادتشان است؛ شهید رجایی که کمتر از یک‌ ماه از ریاست جمهوری وی می گذشت در حادثه انفجار در دفتر نخست‌وزیری ترور و به شهادت رسید؛ اما «سید محرومان» پس از افتتاح سد «قیز قلعه‌سی» در مسیر افتتاح پروژه «ارتقای کیفیت پالایشگاه تبریز» در منطقه ورزقان دچار سانحه سقوط بالگرد شد و در شب ولادت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت، به همراه حجت‌الاسلام سید محمدعلی آل هاشم نماینده ولی‌فقیه و امام جمعه تبریز، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی، سردار سید مهدی موسوی فرمانده یگان حفاظت ریاست جمهوری و تعدادی از خدمه پرواز به درجه رفیع شهادت نائل آمد.