یاد «مرید محمدی گهرویی» در شهرکرد گرامی داشته شد

به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری، مراسم گرامیداشت «مرید محمدی گهرویی» عصر روز گذشته ۳۰ خردادماه به همت اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال‌ و بختیاری و هم‌زمان با هشتادمین سال‌ زادروز این استاد فقید با حضور قدمعلی سرامی، استاد زبان و ادبیات فارسی، عباس قنبری عدیوی، رئیس بنیاد ایرانشناسی شعبه چهارمحال و بختیاری، جمعی از مسئولان و مردم هنردوست در فرهنگسرای ارشاد شهرکرد برگزار شد.

خدمت مرید محمدی به ادب‌دوستان 

قدمعلی سرامی، استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و پژوهشگر در حوزه زبان و ادبیات فارسی در این آیین با گرامیداشت یاد شاعر فقید مرید محمدی به سابقه آشنایی و دوستی با وی اشاره و بیان کرد: بنده در سال ۱۳۴۰ که از رامهرمز به اهواز رفتم و کلاس دهم را در دبستان سعدی شروع کردم، با مرید محمدی آشنا شدم که در عرض یک هفته با هم رفیق شدیم که این رفاقت سه سال به‌طور مداوم ادامه یافت و پس از آن نیز که مرید در اهواز ماند و بنده به تهران آمدم، این ارتباط حفظ شد. 

وی ادامه داد: در تمام این سال‌ها با دیدن او نشاط به من دست می‌داد و همیشه به یادش بودم لذا دعوت خانواده این شاعر فقید را پذیرفتم و با رغبت و نشاط اندرونی به شهرکرد آمدم. حقیقت این است که آنچه از ما در این دنیا بر جای می‌ماند حاصل ارتباطمان با دیگران است که اگر بر اساس دوستی باشد، ماندگار خواهد شد. 

این استاد دانشگاه بیان کرد: نظامی سروده است: 

«هر جسد را که زیر گردونست

مادری خاک و مادری خونست

مادر خون بپرورد در ناز

مادر خاک ازو ستاند باز

گرچه بهرام را دو مادر بود

مادر خاک مهربان‌تر بود»

انسان‌ها فرزندان بلافصل زمین و خاک هستند که در پایان زندگی، این مادر ما را در آغوش خود جای می‌دهد و نگه می‌دارد. 

وی با نقل جمله‌ای از فیلسوف یونانی پروتاگوراس که قائل است «تا من هستم مرگ نیست، وقتی مرگ آمد من نیستم»، گفت: دلیلی ندارد که از مرگ بترسیم زیرا با آن مواجهه نداریم و تا لحظه‌ای که دم و بازدم و گردش خون جریان دارد ما با مرگ رویارو نیستیم؛ وقتی اینها از حرکت باز ایستادند، بیداری به خواب می‌پیوندد و اینجاست که عرب‌ها می‌گویند خواب برادر مرگ است.

سرامی با اشاره به اینکه ادبیات به ما کمک می‌کند تا از مرگ هراسی نداشته باشیم، توضیح داد: این بی‌هراسی باعث خواهد شد که زندگی را با راحتی سپری کنیم و کسی که از مرگ هراس دارد، همه زندگی او درواقع مرگ است. ادیبان نام‌آور فارسی نیز مرگ را بزرگ‌ترین درس زندگی می‌دانند.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی تصریح کرد: بزرگ‌ترین خدمت استاد فقید این بوده است که آثار و اشعار و نوشته‌های زیادی را برای ما به یادگار گذاشته و تأثیرات خوبی را در مردم ایجاد کرده است یعنی مردم را دوست داشته و همه نیز او را دوست دارند بنابراین مرگ او باعث شد تا همه دور هم به یاد او گرد هم آیند، کاری که در زمان حیاتش اتفاق نیفتاد. 

میادین و خیابان‌ها مزین به نام مفاخر شوند

در ادامه، عباس قنبری عُدیوی، رئیس بنیاد ایران‌شناسی شعبه چهارمحال و بختیاری ضمن بیان خاطراتی از آشنایی خود با مرید محمدی از دوران کودکی و با اشاره به اینکه این شاعر اهل غم و اندوه نبود بلکه نشاط و شادابی را به انسان‌ها هدیه می‌داد، اظهار کرد: این شاعر فقید بنیانگذار جریان ادبی، فرهنگی و اجتماعی حوزه شعر و ادب در استان در دهه ۶۰ است و هر جا یک جریان ادبی قوی در این استان شکل گرفته حتماً با پشتیبانی وی بوده است.

وی ادامه داد: بنده هم در دوران دانش‌آموزی و هم دانشجویی در محضر استاد محمدی علم آموختم که هر هفته به منزلش در شهرکرد می‌رفتم و اشکالاتم را رفع می‌کردم؛ این پذیرایی استاد حاکی از بخشندگی او در علم‌آموزی بود. بسیاری از اسناد و دست‌نوشته‌های مرید محمدی در گنجینه آموزش‌وپرورش و بنیاد ایران‌شناسی و دیگر اماکن نگهداری می‌شود که با همت خود وی انجام شد.

قنبری به بخشندگی و سخاوت این استاد فقید اشاره کرد و افزود: این استاد باوجود نداشتن مکنت مالی اما ۲ منزل مسکونی برای نیازمندان ساخت و ۲ خانواده را خانه‌دار کرد اما هیچ‌گاه اسیر منیت نشد. او یک هنرمند خطاط، نقاش، نمایشنامه‌نویس، ناشر، استاد دانشگاه، شاعر و پژوهشگر توانا بود. 

این نویسنده و پژوهشگر ادبی در پایان با تأکید بر اینکه با توجه به شخصیت والای مرید محمدی لازم است خیابان یا میدانی به نام وی نامگذاری شود، گفت: نه فقط استاد محمدی بلکه نام مفاخر و مشاهیر استانی ما باید در میادین و خیابان‌ها پررنگ شود؛ استاد محمدی یک هنرمند فرا شهرستانی و فرا استانی بود و دامنه تأثیرگذاری آثار او را نباید محدود به گهرو یا چهارمحال و بختیاری دانست.

مرید محمدی؛ چراغ پویندگان عرصه فرهنگ و هنر 

در پایان، حجت‌الله شیروانی، معاون فرهنگی و رسانه‌ای اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با اشاره به اینکه پاسداشت چهره‌ها و مفاخر استانی حتماً از وظایف ما است، اظهار کرد: از زمان درگذشت مرحوم مرید محمدی در آبان سال گذشته تا کنون، برنامه‌های مختلف و متعددی برای یادبود این شاعر فقید در استان شکل گرفته است.

وی ادامه داد: حق مطلب این است که بزرگان فرهنگ و هنر وقتی در قید حیاتند قدر آنها را بدانیم و وظیفه‌شناس باشیم و نگذاریم یاد و خاطره شخصیت‌های بزرگ از اذهان و قلوب مردم برود. 

شیروانی با تأکید بر اینکه مرید محمدی بیش از هر چیزی معلم همه خوبی‌ها بودند، توضیح داد: ایشان مهرگستر و مهرآفرین بود و مهربانی‌ها را می‌آموخت؛ مرید همچنین یک ناشر، روزنامه‌نگار، شاعر و معلم توانمند و متواضع بود و همیشه با انجمن‌های ادبی و هنری بدون ذره‌ای غرور و تکبر حاضر می‌شد. امیدوارم مرام و مسلک وی چراغ راه اهالی ادب و فرهنگ و هنر باشد که عرصه انسان‌سازی و جایگاه معنویت است.

یادآور می‌شود، در بخش پایانی آیین بزرگداشت استاد مرید محمدی از پوستر جایزه‌ای ادبی به نام این استاد نیز رونمایی شد. قرار است این جایزه ادبی با عنوان «نامه‌ای به همسرم» در بخش‌های شعر و نثر برگزار شود.

همچنین در این آیین قسمتی از مستند زندگی ادبی استاد مرید محمدی با نام م«مرید» ساخته سجاد میرزائیان برای حاضران در این برنامه پخش شد. شعرخوانی تعدادی از شاعران پیشکسوت و دوستان استاد مرید نیز از دیگر برنامه‌های اجرایی آیین بزرگداشت این شاعر فقید بود.

انتهای پیام