سخاوتمندی را در مکتب رئیسی یاد بگیریم

حجت الاسلام محمدباقر ولدان در گفت‌وگو با خبرنگار معارف ایرنا از مکتب شهید رئیسی با ۴۰ شاخصه به عنوان ویژگی‌های یک حکمران اخلاقی یاد کرد و اظهار داشت: آیت الله شهید سید ابراهیم رئیسی یک کارگزار سخی بود؛ به گونه ای که حجت الاسلام احمد مروی تولیت آستان قدس رضوی گفت که حتی او از حق التولیه خود گذشت و درخواست کرد که با آن پول درمانگاه بسازند.

وی افزود: در سال ۹۰ نیز هنگامی که رئیسی قرارداد تدریس در حوزه علمیه مروی را امضا می‌کرد، زیر قرارداد خود نوشت که حق التدریسش را به طلاب نیازمند پرداخت کنند. البته این شواهد گوشه ای از سخاوت رئیس جمهور شهید بود.

این پژوهشگر مذهبی با اشاره به جایگاه سخاوت در آموزه های دینی گفت: سخاوت، بخشش توام با شرافت و کرامت است و از فضایل مهم اخلاقی است. هر اندازه که بخل، نشانه پستی و حقارت و ضعف ایمان و فقدان شخصیت است، جود و سخاوت، نشانه ایمان و شخصیت والای انسان است. در آیاتی از قرآن به اهمیت سخاوت و بدی بخل اشاره شده و در روایات نیز تعبیرات والایی برای سخاوت به کار رفته است. مثلا پیامبر اکرم (ص) از سخاوت به عنوان اخلاق بزرگ الهی یاد کردند و امام صادق (ع) فرمود «سخاوت از اخلاق انبیاء و ستون ایمان است و هیچ فرد با ایمانی وجود ندارد مگر این که با سخاوت است».

وی افزود: در روایات متعدد آمده است که امام حسن(ع) دوبار تمام اموالش را به فقرا بخشید و سه مرتبه دارایی خود را با مستمندان تقسیم کرد. البته بر سر راه سخاوت موانعی هم وجود دارد؛ مثلاً کسانی که ثروت های زیادی دارند، نفْسِ آن ثروت، سبب تیرگی روح و مانعِ احساس وظیفه و سدِّ راه انفاق مال در راه خدا می‌شود.

نویسنده کتاب حکمت ولایی ادامه داد: همچنین باید توجه داشت که ریخت‌وپاش مالی و زیاده‌روی در خرج کردن و زیاده‌روی در مصرف، به‌هیچ‌وجه صفت خوبی نیست. نه اسمش جود و سخاست و نه کرم و بزرگ منشی است، بلکه اسمش بی‌انضباطی اقتصادی و مالی است. کسانی که بی‌خود و زیادی خرج می‌کنند و رعایت موجودی جامعه را از لحاظ امکانات اقتصادی نمی‌کنند، انسان‌هایی هستند که بی‌انضباط از لحاظ امکانات اقتصادی و مالی هستند.

رئیسی یک کارگزار پارسا بود

ولدان همچنین از رئیسی به عنوان یک کارگزار پارسا یاد کرد و گفت: قرآن‌ کریم در آیه ۱۳ سوره حجرات، همه انسان‌ها را برابر و مساوی‌ وصف‌ می‌کند که‌ همگی‌ از فرزندان‌ آدم‌ هستند و بر یکدیگر دارای‌ فضل‌ و برتری‌ خاصی‌ نیستند؛ مگر با تقوا و پارسایی‌ پیش‌ خداوند که‌ آن‌ نیز سبب‌ برتری‌ و تبعیض‌ دنیایی‌ نمی‌شود. محور سیره علوی نیز، عدالت، تقوا، پارسایی، پاکدامنی و بی‌پرواییِ در راه خدا بود.

وی اضافه کرد: بر این اساس، جامعه توحیدی جامعه ای است که در آن اختلاف طبقاتی شدید و تبعیض معنا ندارد و ملاک برتری در آن تقواست. انسان های مومن در این جامعه، به دنبال پیمودن راه خدا و کسب رضایت او و نورانیت الهی هستند و تقوا موجب می شود که تکلیف دینی و قوانین شرع را رعایت کرده و به هوس ها دل ندهند و از راه خدا منحرف نشوند.

نویسنده کتاب قطب‌نمای راه افزود: در اندیشه متفکران انقلاب اسلامی، وضع مطلوب زندگی بشر و حیات طیبه، بر اساس نظام معیار ربوبی است که از سوی خداوند در دنیا به انسان اعطا گردیده است و تحقق آن باعث رسیدن به قرب الهی می شود و وجه تمایز اساسی این حیات طیبه از زندگی غیر دینی، ایمان و تقواست. در حقیقت پایه‌ همه‌ خیرات در جامعه، تقوا و پارسایی است؛ یعنی هر فردی در جامعه، بین خود و خدا سعی کند از جاده ‌اصلاح و حق تخطی نکند و پا را کج نگذارد.

وی افزود: در عرصه سیاست نیز، جامع ترین نوع که سیاست اسلامی است که همه ابعاد انسان و جامعه را در نظر می گیرد و آنها را هدایت می کند، به دست انسان های با تقوا تحقق می یابد که در میدان سیاست صادقانه و با معیارهای الهی عمل می کنند. در این دیدگاه، با توجه به اهمیت تقوا و پارسایی، رسانه ها و به ویژه صدا و سیما به مثابه دانشگاه عمومی و گسترده در سطح کشور و مطبوعات به عنوان یک مدرسه سیار برای آگاه سازی و حفظ از انحراف و انتشار تقوا در میان مردم در نظر گرفته می شود.