مشاهده و تصویربرداری از یک قلاده توله پلنگ در دماوند

به گزارش ایرنا از روابط عمومی حفاظت محیط زیست استان تهران، نقی میرزاکریمی با بیان اینکه وضعیت حیات وحش در زیستگاه های طبیعی با استفاده از دوربین‌های تله ای رصد و پایش می شود، اظهار داشت: یکی از این دوربین‌ها تصاویری از یک توله پلنگ نابالغ که به احتمال زیاد ماده است را ثبت کرده شده است.

وی افزود: افزایش جمعیت گونه ارزشمند پلنگ که در راس هرم غذایی حیات وحش منطقه قرار دارد نشانگر وضعیت مطلوب زیستگاه ها و طعمه های آن در مناطق تحت حفاظت شهرستان دماوند است.

میرزاکریمی تصریح کرد: فرهنگ سازی های اخیر و بالا رفتن سطح آگاهی مردم از اهمیت و ارزش حیات وحش و همکاری دوستداران محیط زیست و جوامع محلی و بومی با محیط بانان از عوامل تاثیرگذار در ارتقاء سطح حفاظت از مناطق و گونه های جانوری و گیاهی دماوند است.

به گزارش ایرنا، منطقه شکار ممنوع کوه سفید با وسعتی معادل ۱۵۰ هزار هکتار در سال ۱۳۸۴ به فهرست مناطق شکار ممنوع سازمان حفاظت محیط زیست افزوده شد، این منطقه در جنوب شهرستان دماوند واقع شده و از آب و هوای نیمه خشک برخوردار است، منطقه کوه سفید به لحاظ قرار گرفتن بین تیپ البرزی و تیپ کویری حالت بینابینی دارد و به دلیل دارا بودن شرایط و ویژگی های هر دو منطقه همیشه مناطق غنی از لحاظ تنوع زیستی بوده اند و منطقه کوه سفید نیز از این امر مستثنی نیست در این منطقه می توان کل و بز ، خرگوش، تشی ، گراز ، خارپشت، پایکا، گونه هایی از خفاش ها و گوشتخورانی چون کفتار، شغال، روباه، گرگ، گربه پالاس و از پرندگان می توان به کبک ، تیهو ، عقاب طلایی ، با قرقره ، دلیجه ، انواع سهره و … اشاره کرد.

این منطقه از شرق با منطقه حفاظت شده کاوده و از غرب با منطقه حفاظت شده جاجرود ارتباط دارد و از این حیث دارای اهمیت فراوانی است و می تواند به عنوان یک کریدور عمل کند از مشکلات این منطقه می توان به چرای بی رویه تخریب زیستگاه ها به علت فعالیت معادن، شکار غیرمجاز، بوته کنی و تغییر کاربری اراضی اشاره کرد و در حال حاضر این منطقه به عنوان یکی از ۲ منطقه شکار ممنوع استان تهران محسوب می شود، برای حفاظت و کنترل آن یک پاسگاه محیط بانی احداث شده و در امر حفاظت و حراست از منابع طبیعی منطقه در حال انجام فعالیت است.

پلنگ

پلنگ ایرانی به لحاظ جثه از بزرگ‌ترین زیرگونه‌های پلنگ است که بومی غرب آسیاست و در فهرست گونه های در معرض خطر انقراض آی‌یوسی‌ان قرار دارد. طبق برآوردی در سال ۲۰۰۵ پلنگ در گستره‌ای از ایران، قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان و افغانستان زیست می‌کنند. البته بیشترین جمعیت آن در داخل مرزهای ایران به سر می‌برند، به این ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به‌شمار می‌رود.

جمعیت پلنگ ایرانی در دهه‌های اخیر در گستره پراکنش تاریخی خود به شدت کاهش یافت، به گونه ای که این زیرگونه از پلنگ‌های آسیایی در برخی مناطق ناپدید شده است. ایران با داشتن مناطق وسیعی از زیستگاه‌های مطلوب برای زیست این گونه، به عنوان آخرین پایگاه برای پلنگ ایرانی در منطقه شناخته می‌شود.