شبیه قیامت است اربعین!

گروه استان‌های دفاع‌پرس‌– «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ یک نوع رهاشدگی است در اربعین. همه در گذر از عناوین اسمی، رسم عاشقی در پیش می‌گیرند. هرکس بار خود را برمی‌دارد و حتی برای برداشتن سنگینی از بار دیگری هم کمک می‌کند.

بالاترین مقام هم «کیف‌کش» ندارد در این وادی. خودش بار خویش به دوش می‌کشد. گزارش‌های تصویری در سال‌های متمادی این را گواهی می‌دهد که مسئولان هم درست مثل دیگران به «مشایه» می‌پردازند…

به زبانی دیگر می‌توان گفت، شبیه قیامت است اربعین. هرکس کوله خویش بر پشت می‌گیرد. آنان را که توان بیشتری است دست دیگران را می‌گیرند. یک نوع شفاعت را به یاد می‌آورد. مگر نه اینکه در قیامت هم توانگران معرفی از اولیا تا صلحا و شهدا به شفاعت، دست‌افتادگان را می‌گیرند؟ خب، در راهپیمایی اربعین هم شاهد رفتاری چنین هستیم.

کارکرد اربعین فقط قیامت‌نمایی نیست که در حوزه‌های مختلف دارای تعریف متفاوت هم هست. از جمله در حوزه سیاسی- راهبردی تعریف وی‌کی‌پدیا را به واقع نزدیک می‌بینیم که می‌نویسد: «پیاده‌روی اربعین آیین و گردهمایی دینی است که از سوی مسلمانان شیعه و به‌صورت پیاده‌روی از مسیر‌های منتهی به کربلا برای زیارت و جمع شدن همه آنها در چهلمین روز کشته {شهادت} شدن {امام} حسین بن علی سومین امام شیعیان در نبرد کربلا انجام می‌شود.

این مراسم یکی از بزرگ‌ترین اجتماعات مسالمت‌آمیز جهان خوانده شده و از سال ۲۰۱۴ به بزرگ‌ترین پیاده‌روی (پیمایش) و گردهمایی عمومی سالانه در جهان تبدیل شده‌است.» این تبیین دقیقا یکی از هدف‌گذاری‌ها برای این پیمایش است. همان که در کلام معیار رهبر فرزانه انقلاب، ذیل مفهوم بلند و حماسی «وَ اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة» تعریف می‌شود به این عبارت راهنما که، «راه‌پیمایی اربعین قوّت اسلام است، قوّت حقیقت است، قوّت جبهه‌ی مقاومت اسلامی است که این جور اجتماع عظیم میلیونی راه می‌افتند به سمت کربلا، به سمت حسین، به سمت قلّه و اوج افتخار فداکاری و شهادت که همه‌ی آزادگان عالم باید از او درس بگیرند.» بله، درس باید گرفت.

اولین درس‌آموزان هم خود ما باید باشیم که «مشایه» را به مشی در صراط مستقیم حسین علیه‌السلام ارتقا دهیم. جز این باشد، مشایه و قدم برداشتن در راه کربلا نه تنها ما را به امام نمی‌رساند که به هر قدم برداشتن، دورتر هم می‌شویم. اربعین، همه نیرو‌های گریز از مرکز را مهار و بازگشت به مرکز را تسهیل می‌کند.

مثل مغناطیس است که همجنس‌ها را جمع و وصل می‌کند به خود. این هم اقتضا می‌کند تا از جنس امامت شویم تا حسین (ع) ما را به خود بکشد. شاید حس رهاشدگی در راهپیمایی اربعین هم در همین باشد. در اینکه زودتر جذب میدانِ مغناطیسی امام حسین (ع) شویم.

انتهای پیام/