نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ انقلاب اسلامی ایران چنان در اندیشه امام خمینی (ره) تداوم قیام بزرگ و جهانی حضرت سیدالشهدا (ع) است به همین دلیل مبرهن است که امام راحل فرمودند «ما هر چه داریم از محرم و صفر است.» در کنار همه دستاورد‌های بزرگ انقلاب اسلامی، راهپیمایی اربعین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این حرکت بزرگ جهانی همه مذاهب اسلامی زیر پرچم امام حسین (ع) و با شعار وحدت آفرین «الحسین یجمعنا» با یک هدف مشخص جمع گرد هم جمع می‌شوند تا کربلای حسینی را به پایگاه مشترک جهان اسلام تبدیل کنند.
پرداختن به موضوع پیاده‌روی اربعین یکی از موضوع‌های راهبردی برای ایران اسلامی است که تا کنون به آن پرداخته نشده است. «سعید سلطانی» که پیش از این آثار پرمخاطبی را برای رسانه ملی کارگردانی کرده است در تازه‌ترین اثر خود راهپیمایی اربعین را دستمایه سریالی به نام «طوبی» قرار داده است. این سریال که براساس رمانی به نام «اربعین طوبی» نوشته «سید حسین امیرجهانی» به نگارش درآمده است روایت زندگی دختری جوان به نام طوبی است که در ۵۰ قسمت ۴۵ دقیقه‌ای به تهیه‌کنندگی «سید حامد حسینی» ساخته شده است. هومن برق نورد، امین زندگانی، فرهاد آییش، شبنم قربانی، فریبا متخصص، رامین راستاد، مهدی سلوکی، سودابه بیضایی، پرویز فلاحی‌پور و رحیم نوروزی از بازیگران سریال «طوبی» هستند.
سعید سلطانی در کسوت کارگردان سریال «طوبی» فارغ از شعارزدگی‌های مرسوم که در این گونه آثار دیده می‌شود تمام تلاش خود را صرف روایت داستان زندگی طوبی کرده است. قهرمان این سریال، شخصیتی آشنا و باورپذیر است، طوبی دختری جسور، شجاع و اهل خطر است که برای اثبات حقانیت پدرش به آی و آتش می‌زند، اما به همان اندازه نیز اشتباه می‌کند و در گرفتن تصمیم درست نیز راه ناشیانه رفتار می‌کند. جسور بودن و اشتباه کردن است که یک کاراکتر صرف را به شخصیتی باورپذیر تبدیل می‌کند تا جایی که مخاطب با او همذات‌پنداری می‌کند.
دیگر شخصیت‌های سریال نیز مشابه طوبی هستند، شخصیت «فخرالدین» که از مبارزان انقلابی است و تاثیری مهم در زندگی طوبی دارد شمایل آشنای یک تیپ انقلابی که پیش از این در این گونه آثار دیده بودیم ندارد، در واقع سازندگان سریال «طوبی» یا آشنایی‌زادیی شخصیتی تازه، مستقل، استوار، اما باورپذیر از یک مرد انقلابی ساخته و پرداخته‌اند. البته بازی حرفه‌ای «امین زندگانی» در جان دادن به شخصیت «فخرالدین» نیز از اهمیت برخوردار است.
هر چند برای قضاوت این سریال و نقد همه جانبه آن باید منتظر پایان سریال ماند، اما تا این جای کار سازندگان «طوبی» راه درستی را طی کرده‌اند و توانسته‌اند بدون اطناب و زیاده‌گویی و فارغ از شعارزدگی و پرهیز از افتادن در دام یک ملودرام پر اشک و آه اثری خلق کنند که در کنار کاستی‌های احتمالی اثری قابل قبول بسازند. این نقاط قوت در کنار هدایت درست سعید سلطانی به مقوله اقتباس بازمی‌گردد، امری که در تولید آثار سینمایی و سریال‌های تلویزیونی به ندرت مورد توجه قرار می‌گیرد. مسلما اگر کارگردانی برای تولید اثر خود به سراغ یک داستان یا رمان قابل قبول برود بخش زیادی از راه را طی کرده است و می‌توان انتظار داشت که قدم‌های بعدی را به درستی بردارد.
انتهای پیام/ 161
منبع
