آیت‌الله فقیه احمدآبادی؛ عالمی که جشن نیمه شعبان را مرسوم کرد

به گزارش ایکنا از اصفهان، نشست تخصصی «در محضر آیت‌الله فقیه احمدآبادی» به همت مجموعه تاریخی، فرهنگی و مذهبی تخت فولاد در باغ طوبی برگزار شد. در این نشست، محتوای کتاب «مکیال المکارم» اثر آیت‌الله سیدمحمدتقی فقیه احمدآبادی و نسبتش با وظایف منتظران در عصر غیبت امام زمان(عج) مورد بررسی قرار گرفت.

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدهادی محمودی، کارشناس حوزه مهدویت در این نشست اظهار کرد: ما امروز از دعا برای حضرت صاحب‌الزمان(عج) غافل هستیم و علتش آن است که خودمان را مؤثر بر امور می‌دانیم، در حالی که اگر توحید ما قوی بود، متوجه می‌شدیم که مؤثر اصلی در عالم، خداوند و همین دعا کردن است؛ بنابراین دعا فهم و درک ما را از عبودیت پروردگار نشان می‌دهد و برای همین گفته شده که «الدعاء مخ العبادة؛ دعا مغز عبادت است.»

وی درباره شناخت بیشتر شخصیت آیت‌الله فقیه احمدآبادی گفت: کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم» بنا به دستور و توصیه امام زمان(عج) نوشته شد و حضرت از آیت‌الله فقیه احمدآبادی درخواست کرد تا چنین کتابی با چنین محتوایی به زبان عربی بنویسد. اولین نکته آن است که بدانیم حضرت ولی‌عصر(عج) هر کسی را برای مأموریت‌هایشان انتخاب نمی‌کند؛ کسی را انتخاب می‌کند که اگر بخواهد کاری انجام دهد، آن کار برای خدا باشد و آیت‌الله فقیه احمدآبادی این‌چنین بود.

این کارشناس حوزه مهدویت تأکید کرد: آیت‌الله فقیه احمدآبادی توفیق یافته بود تا امام زمان(عج) را زیارت کند. چه بسیار شهدایی که به سمت آتش می‌روند و چه بسیار علمایی که اهل جهنم می‌شوند، برای آنکه بابت حرف و نظر مردم کار می‌کنند و زحمتشان باطل می‌شود. خداوند دنبال عالمی است که درجه خلوص او زیاد باشد. کسی که ائمه(ع) برای یاری انتخاب می‌کنند، ابتدا باید موحد باشد، وگرنه شمشیر زدن و سخنرانی کردن کار خاصی نیست و مهم، خلوص داشتن است که به جاودانگی یک کتاب منجر می‌شود.

وی درباره ویژگی‌های برجسته صاحب «مکیال المکارم» بیان کرد: این عالم بزرگوار شیعه در ۱۰ سالگی، شرح کتاب «نصاب الصبیان» را نوشت، در حالی که کودکان در ۱۰ سالگی بازی می‌کنند. ایشان اهل نوشتن بود و آن‌قدر نوشته‌هایش عالمانه بود که نگاه‌ها را متوجه خود کرد؛ اما آنچه شخصیت این عالم را در کنار نوشته‌هایش برجسته می‌کند، اهل مبارزه بودن است.

محمودی افزود: آنچه موجب تثبیت دین در جامعه می‌شود، بیان آن است. ویژگی آیت‌الله فقیه احمدآبادی این بود که اهل سکوت نبود و آنچه را صلاح می‌دانست، بی‌پرده بیان می‌کرد. روحیه مبارزاتی ایشان آنجا نمود پیدا کرد که وقتی متوجه شد قرار است برای شاه جشن تولد بگیرند، آیت‌الله فقیه احمدآبادی نیز بر جشن میلاد امام زمان(عج) تأکید کرد، وگرنه پیش از آن در جامعه ما جشن نیمه شعبان چندان رسم نبود.

وی ادامه داد: آیت‌الله فقیه احمدآبادی آن‌قدر بر جشن نیمه شعبان تأکید کرد و بر آن اصرار داشت تا آنکه حساسیت‌ها نسبت به ایشان زیاد شد. آن روز زمانه‌ای بود که بهائیت به شدت در حال ترویج بود و پشت ترویج آن، سفارتخانه‌های بیگانه قرار داشتند و هدف از تریوج بهائیت نیز مشخص بود. آن‌ها می‌خواستند با رواج این دین ساختگی، مذهب تشیع را در ایران نابود کنند. قاتل آیت‌الله فقیه احمدآبادی نیز در نهایت رئیس بیمارستان انگلیسی‌ها، یعنی یک بهایی بود.

این کارشناس حوزه مهدویت اضافه کرد: آیت‌الله فقیه احمدآبادی در ترویج مهدویت کوشا بود و هنگامی که اصل مهدویت در جامعه نهادینه می‌شد، به‌طور طبیعی دیگر جایی برای بهائیت نبود. وقتی شما از چنین امامی با این خصوصیت صحبت می‌کنید، دیگر جایی برای بهائیت نمی‌ماند که می‌گوید پیامبری بعد از پیامبر ما آمده است؛ پس ترویج مهدویت در آن زمان، نوعی روحیه مبارزاتی بود که با سخن گفتن آشکار می‌شد و وظیفه عالم، سخن گفتن آشکار است.

وی درباره لزوم مبارزه در حیات علمای شیعه گفت: هر چقدر معارف مهدویت در جامعه‌ای بیشتر بیان و بر آن پافشاری شود، ضربه محکم‌تری به مستکبرین وارد می‌شود. امروز آمریکایی‌ها نسبت به این آموزه حساس هستند و شواهد قطعی داریم که به هنگام اشغال عراق، دنبال شخصی به نام مهدی می‌گشتند. ما وظیفه داریم دشمنی آن‌ها با حضرت صاحب‌الزمان(عج) را مورد بررسی ویژه قرار دهیم. باید فیلم‌های هالیوودی را که به آخرالزمان اشاره دارد، بررسی کنیم و ببینیم آن‌ها می‌خواهند چه تصویری در ذهن مردم از آخرالزمان ثبت کنند. 

انتهای پیام