طرح دو سناتور آمریکایی با هدف توقف غنی‌سازی ایران و وعده بانک سوخت هسته‌ای

بر اساس گزارش کمیته روابط خارجی سنا، باب منندز رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی سنای آمریکا و همراه لیندسی گراهام، سناتور ارشد جمهوریخواه از ایالت کارولینای جنوبی، مدعی ارائه طرحی در حمایت از ایجاد یک بانک منطقه ای سوخت هسته ای برای جلوگیری از مسابقه تسلیحاتی در غرب آسیا شده ان.

این دو سناتور بدون اشاره به زراد خانه هسته ای رژیم صهیونیستی و برغم صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران و تایید آن بارها از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی ادعا کرده اند که این طرح را برای حمایت از رویکرد دیپلماتیک جدید برای کنترل برنامه هسته ای ایران و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی بی ثبات کننده در غرب آسیا (خاورمیانه) ارائه کرده اند.

در این طرح دو حزبی ادعا شده است که از دولت آمریکا می‌خواهد با اتخاذ سیاستی، در صورتی که کشورهای غرب آسیا (خاورمیانه ) غنی‌سازی و بازفرآوری اورانیوم را کنار بگذارند، به آنها اجازه دسترسی به سوخت هسته‌ای را بدهد.

بر اساس گزارش روز جمعه به وقت محلی کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، این طرح با الگوبرداری از  طرح بانک سوخت هسته‌ای  معرفی شده توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شده وادعا دارد  یک مخزن منطقه ای سوخت هسته ای ایجاد می کند و به توسعه تجاری انرژی هسته‌ای در سراسر منطقه منجر می شود و در عین حال نیاز به برنامه های هسته ای داخلی خطرآفرین و بی‌ثبات‌کننده  را از بین می‌برد.

در این طرح ادعا شده است در صورتی که ایران وارد توافقی شود که  از برنامه غنی‌سازی بومی خود صرفنظر کند ، آمریکا باید برای کاهش و تخفیف تحریم‌ها علیه ایران اقداماتی فراتر از موارد مندرج در برجام در نظر گیرد. این اقدامات باید شامل لغو برخی از تحریم‌های اولیه و اصلی علیه ایران باشد.

 در این طرح بدون اشاره به حضور نیروهای آمریکایی، کیلومترها دورتر از خاک آمریکا و حمایت آمریکا از گروههای تروریستی و هراس از نفوذ منطقه ای ایران ادعا شده است که سایر تحریم‌های آمریکا باید تا زمانی که ایران به شکل قابل راستی‌آزمایی فعالیت‌های مخرب و بی‌ثبات‌کننده‌اش در منطقه را کنار نگذاشته است، همچنان اجرا شود.

پیش از این، باب منندز رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی سنای آمریکا نیز با اعلام مخالفت با ادامه مذاکرات وین برای رفع تحریم‌ها علیه ایران، از دولت بایدن خواسته بود تحریم‌ ها و شرکت‌هایی را که با تهران تعامل دارند، تشدید کند.

رئیس کمیته روابط خارجی مجلس سنای آمریکا با هراس از پیشرفت های برنامه هسته ای صلح آمیز ایران مدعی شده است در مدت دو سال پس از آنکه ترامپ از برجام خارج شد، ایران پژوهش و توسعه در خصوص طیفی از سانتریفیوژها را  از سر گرفته و کارآمدی آنها را با سرعت بهبود بخشیده؛ گام های بسیار بلندی که ما هرگز نخواهیم توانست از اهمیت شان بکاهیم.

وی مدعی شده بود امروز ایران مواد شکافت پذیر بیشتری در اختیار دارد، دو هزار و پانصد کیلوگرم؛ سانتریفیوژهای پیشرفته تر و زمان گریز هسته ای کوتاه تر – سه تا چهار هفته – کمتر از آن چیزی که در سال ۲۰۱۵ در اختیار داشت.

این سناتور آمریکایی گروه ۱+۵ را ترغیب کرده بود بر اساس معیارهای برجام، مکانیسم ماشه برای اجرای تحریم‌ها علیه ایران را فعال کنند.

منندز از اتحادیه اروپا نیز بر خلاف تعهدات برجام خواسته بود تحریم های قبل از این توافق را علیه ایران وضع کند.

غربی ها به ویژه آمریکایی ها  با بکارگیری تاکتیک تعیین ضرب‌الاجل‌های ساختگی و مقصرنمایی ایران در تلاشند تا زمان را برای دستیابی به توافق محدود نشان داده و به زعم خود سریعتر به توافق برسند.

غربی‌ها مفهوم ابداعی کاهش زمان “گریز هسته ای” را درباره ایران به عنوان پشتوانه تعیین ضرب الاجل‌های ساختگی خود مطرح می‌کنند که اشاره به بازه زمان لازم جهت انباشت مواد هسته‌ای مورد نیاز برای ساخت یک سلاح هسته‌ای است. آن‌ها ادعا می‌کنند که با محدودیت‌های اعمال‌شده در برجام، این زمان به یک سال رسیده بود و این زمان ابتدا به چند ماه و اکنون به چند هفته رسیده است.

دور هشتم مذاکرات وین از ششم دی ماه آغاز شده که یکی از طولانی‌ترین دوره های مذاکرات است. هیات‌های شرکت‌کننده  در حال تکمیل پیش‌نویس متن توافق و تصمیم‌گیری در مورد برخی موضوعات اختلافی هستند که دستیابی به توافق نهایی منوط به تصمیمات سیاسی کاخ سفید است.

 جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به توافق پایدار و قابل اتکا در گفتگوها مشارکت دارد اما طرف‌های غربی همچنان با توسل به تاکتیک مقصرنمایی و تبدیل حقوق ایران به امتیاز با هدف باجگیری باعث تطویل مذاکرات می‌شوند.

سیاست اصولی هیأت مذاکره‌کننده جمهوری اسلامی ایران از ابتدا این بوده است که ملاک مذاکرات، باید منافع، اصول و دستورالعمل‌های مذاکراتی باشد و زمان دستیابی به توافق هم به تأمین شدن این اصول بستگی دارد. جمهوری اسلامی ایران خواهان دستیابی به توافقی خوب در کوتاه‌ترین زمان ممکن است، اما در مذاکرات تعجیل نمی‌کند و ضرب‌الاجل‌های ساختگی موجب زیرپا گذاشتن اصول و خطوط قرمز نخواهد شد.