«شنگول و منگول» با نگاه به بازار جهانی ساخته شده است

به گزارش ایکنا از اصفهان، نشست پرسش و پاسخ پویانمایی «شنگول و منگول (گولز)» در سومین روز نمایش فیلم‌های بلند ایرانی سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، شامگاه گذشته، ۱۶ مهر در پردیس سینمایی ساحل اصفهان برگزار شد.

این نشست با حضور کیانوش دالوند، کارگردان پویانمایی، علی طاهریان، عضو هیئت‌مدیره گروه مالی گردشگری و سرمایه‌گذار بورس و اجرای سحر قناعتی، گزارشگر سیما و کارشناس سینما همراه بود. 

در ابتدا طاهریان اظهار کرد: اثری که ملاحظه کردید، حاصل تلاش چند ساله مجموعه آقای دالوند است؛ محصولی که در دنیا حرف برای گفتن دارد و آن‌قدر دیدگاه‌های جهانی را شامل می‌شود که زمینه‌ساز برقراری ارتباط ایران با جهان است. ما مجموعه‌ای سراغ نداریم که تا این اندازه با روش‌های روز دنیا در تولید پویانمایی همسو باشد. 

وی ادامه داد: در حوزه‌ای که امروز سرمایه‌گذاری شده است، محصولاتی به دست شما می‌رسد که با سرمایه‌های گزافی تولید می‌شوند. از سویی با توجه به اینکه امکان بازگشت سرمایه در این حوزه در کشور ما وجود ندارد، باید از افرادی که وارد این حوزه شده‌اند، قدردانی شود.

این سرمایه‌گذار گفت: با وجود اینکه مؤسسات مالی دوست دارند در کارهای پربازده حضور پیدا کنند، اما گروه مالی گردشگری در پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کرد که بر مبنای کار برای کودک و نوجوان است.

بازار داغ فیلم‌های پویانمایی

در ادامه کیانوش دالوند، کارگردان پویانمایی «شنگول و منگول» به پرسش‌های خبرنگاران حاضر در نشست پاسخ داد. وی درباره اکران خارجی اثر بیان کرد: «شنگول و منگول» اکران خارجی و تجاری نداشته، بلکه چند اکران جشنواره‌ای داشته است و پس از آن، اکران جهانی شروع می‌شود. موفقیت در بازارهای بین‌المللی اتفاقی مهم و جدی است. ۵٠ تا ۶٠ درصد فیلم‌های تجاری دنیا، پویانمایی و جلوه‌های ویژه هستند که به لحاظ کیفی و ژانر مخاطب، بازار خوبی در سطح بین‌المللی دارند و به همین دلیل، بسیاری از کشورهای بزرگ دنیا نیز به این صنعت گرایش پیدا کرده‌اند و استودیوهای پویانمایی را خریداری و با آن‌ها کار می‌کنند.

این کارگردان در پاسخ به این سؤال که چرا از عناصر فرهنگی کشورهای دیگر در نوع پوشش یا ورزش و حرکات‌ شخصیت‌های پویانمایی استفاده شده است، گفت: فرهنگ هنرهای رزمی نوعی فرهنگ سینمایی است که بر بسیاری از آثار هنری دنیا اثر گذاشته و ورزش‌های گوناگونی از آن منشعب شده است؛ بنابراین نوعی حوزه فرهنگی به‌شمار می‌رود. از سویی، حوزه فرهنگی ما از چین تا سوریه را دربرمی‌گیرد. ما هم به بازار جهانی پویانمایی فکر کردیم و نوع گرافیک، داستان و عناصری که در آن دیده شده، بیشتر برای نگاه به بازار پرمخاطب جهانی بوده است.

چرایی استفاده از خط چینی و خط میخی در پویانمایی «شنگول و منگول»، پرسش دیگری بود که دالوند در پاسخ به آن اظهار کرد: کل فیلم ۱۲۵ دقیقه بود که در استوری‌برد، ۲۵ دقیقه آن حذف شد. بخشی که شما متوجه نمی‌شوید و مربوط به خط میخی است، به همین دقایق تعلق دارد. 

وی در پاسخ به این پرسش که چرا عنوان «تک‌شاخ» برای یکی از شخصیت‌ها انتخاب شده و شخصیت‌ دیگری با لهجه علی‌آبادی صحبت می‌کند، گفت: اگر دقت کنید، یکی از شاخ‌های گاو شکسته است. اگر این پویانمایی قسمت دومی داشته باشد، متوجه می‌شوید که چرا شاخ گاو شکست و این اتفاق از طرف چه کسی رخ داد؟ درباره لهجه هم ما به این نتیجه رسیدیم که هر کدام از این‌ها می‌توانند متعلق به یک ملیت باشند. در نسخه انگلیسی، شخصیت «بی‌حواس» به فرانسوی و انگلیسی صحبت می‌کند و گرگ، ایتالیایی است.

خبرنگار دیگری پرسید که ما در فیلم، نماد ایرانی ندیدیم؛ چگونه می‌خواهید این نمادها را در اکران بین‌المللی به نمایش بگذارید و کارگردان «شنگول و منگول» پاسخ داد: به نظرم ما ابتدا باید بتوانیم با دنیا تعامل کنیم و سپس فرهنگ خودمان را تسری بدهیم. اگر من بتوانم یک داستان فولکلور ایرانی را در قالب بین‌المللی به جهان عرضه کنم، خودش دستاورد بزرگی محسوب می‌شود. ضمن اینکه اصل این قصه، متعلق به حیطه جغرافیایی همین مرز و بوم است؛ بنابراین نخست باید مخاطب خودمان را پیدا کنیم.

وی همچنین در پاسخ به اینکه «ابتدای کار می‌شد حدس زد روند قصه تا انتها چطور پیش می‌رود و این از هیجان کار می‌کاست؛ آیا در این زمینه تدبیری دارید؟» گفت: باید تدوین کار را بازنگری و بخشی را که باعث حدس فیلم می‌شود، ویرایش کنم.

زهراسادات محمدی

انتهای پیام