سفر نخست وزیر اسپانیا به مغرب برای پایان بن بست بزرگ؛ خشم الجزایر

به گزارش ایرنا، خبرگزاری فرانسه امروز گزارش داد: در این سفر که برای پایان دادن به بن بست بزرگ میان دو پادشاهی صورت گرفته، «خوزه مانوئل آلبارس – Jose Manuel Albares» وزیر خارجه اسپانیا نخست وزیر سانچز را همراهی می کند.
بحران یک سال پیش میان مغرب و اسپانیا زمانی آغاز شد که مادرید به «براهیم غالی – Brahim Ghali» رهبر جبهه پولیساریو که به دنبال استقلال قلمرو صحرای غربی است، اجازه داد تا برای درمان کووید-۱۹ در بیمارستانی در اسپانیا درمان شود. منطقه‌ای بیابانی که مغرب آن را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از پادشاهی خود و موضوعی بسیار حساس برای امنیت و غرور ملی این کشور می‌داند.

هفته‌ها پس از بستری شدن غالی در بیمارستان، بیش از ۱۰ هزار مهاجر دور از چشم نیروهای مرزی مغرب، به منطقه کوچک «سِئوتا – Ceuta» در شمال آفریقا سرازیر شدند. سِئوتا شهری خودمختار وابسته به اسپانیا به مساحت ۱۸٫۵ کیلومتر مربع در ساحل شمالی قاره آفریقا است که تنها با کشور مغرب مرز خاکی دارد.
در ۱۸ مارس گذشته، مادرید مرحله تازه‌ای از روابط را با رباط اعلام کرد و گفت که از طرح پادشاهی شمال آفریقا برای سرزمین صحرای غربی حمایت می‌کند که شامل خودمختاری محدود تحت حاکمیت مغرب است؛ این اقدام به طور گسترده به عنوان یک پیروزی برای مغرب به حساب می‌آید.
خبرگزاری فرانسه نوشت: این امر خشم رقیب منطقه‌ای مغرب یعنی الجزایر را که مدت‌ها از جبهه پولیساریو حمایت می‌کرد و تامین‌کننده اصلی گاز طبیعی اسپانیا است، برانگیخت.
الجزایر ماه گذشته در اعتراض به این تصمیم، سفیر خود را از مادرید فراخواند و «سوناتراش – Sonatrach» غول انرژی دولتی الجزایر روز جمعه گذشته هشدار داد که ممکن است قیمت فروش گاز خود را به اسپانیا افزایش دهد.

نزاع و کشمکش میان مغرب و پولیساریو بر سر منطقه صحرای غربی از سال ۱۹۷۵ پس از پایان اشغال این منطقه توسط اسپانیا آغاز شد.
این کشمکش به درگیری نظامی منجر شد که تا سال ۱۹۹۱ ادامه یافت و سپس به دنبال امضای توافق آتش‌بس، درگیری‌های یاد شده نیز پایان یافت. سازمان ملل در این موافقتنامه از “الکرکرات” به عنوان منطقه عاری از تسلیحات نام برد.
کشور مغرب بر حاکمیت خود بر منطقه صحرای غربی اصرار و پافشاری می‌کند و پیشنهاد داده تا یک حکومت خودمختار تحت حاکمیت مغرب در آن تشکیل شود. این طرح مورد حمایت الجزایر است که پناهجویان منطقه مزبور را در خود جای داده است.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا نیز – آذر سال ۱۳۹۹ – حاکمیت مغرب بر منطقه صحرای غربی را به رسمیت شناخت و رباط از آن زمان تلاش‌های خود را برای پیروی از دیگر قدرت‌های جهانی، به‌ویژه در اتحادیه اروپا، افزایش داده است.
رییس جمهوری پیشین آمریکا اعلام کرد: مغرب، ایالات متحده را در سال ۱۷۷۷ به رسمیت شناخت. به این ترتیب مناسب است که ما حاکمیت آنها را بر صحرای غربی به رسمیت بشناسیم.
دیوان پادشاهی مغرب نیز با تایید به رسمیت شناخته شدن حاکمیت این کشور بر صحرای غرب توسط رییس جمهوری آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد، ایالات متحده یک کنسولگری در صحرای غربی و در چارچوب توافق با اسرائیل بازگشایی خواهد کرد.
صحرای غربی منطقه‌ای است در شمال غرب آفریقا و جنوب کشور مغرب که غنی از ماهی و فسفات است و از زمان پایان استعمار اسپانیا در سال ۱۹۷۴ میلادی در معرض حملات مغرب قرار داشته است. جبهه پولیساریو برای دستیابی به استقلال این منطقه تلاش می‌کند.
تلاش‌های سازمان ملل برای ایجاد توافق بین مغرب و جبهه پولیساریو به طور مکرر ناکام مانده است، اما این سازمان در سال ۱۹۹۱ موفق شد بین آن‌ها آتش‌بس برقرار کند.
جبهه پولیساریو سازمانی سیاسی – نظامی در صحرای غربی است. این گروه در سال ۱۹۷۳ به عنوان یک گروه مقاومت علیه تسلط استعماری اسپانیا بر صحرای غربی و با هدف استقلال این منطقه ایجاد شد.
پولیساریو پس از خروج اسپانیا در سال ۱۹۷۶ از این منطقه و تقسیم آن بین مغرب و موریتانی به مخالفت با این دو کشور پرداخت. موریتانی و پولیساریو در سال ۱۹۷۹ با یکدیگر صلح کردند، اما مغرب تمام منطقه صحرای غربی را ضمیمه خاک خود کرد. از آن پس جبهه پولیساریو به مقاومت علیه مغرب ادامه داده‌ است.

«خورخه دزکالار – Jorge Dezcallar» سفیر سابق اسپانیا در مغرب گفته که آخرین توافق می‌تواند به ایجاد روابط بهتر کمک کند، اما من خیلی مطمئن نیستم. این به سیاست داخلی مغرب که اسپانیا هیچ کنترلی بر آن ندارد، بستگی دارد.
دولت رباط که نزدیک به ۸۰ درصد از این سرزمین وسیع بیابانی را تحت کنترل دارد، پیشنهاد داده است که این منطقه به شرط باقی ماندن تحت حاکمیت مغرب، خودمختاری داشته باشد، اما پولیساریو خواستار برگزاری همه‌پرسی برای تعیین سرنوشت خود است. همه تلاش‌ها برای حل منازعه صحرای غربی تاکنون به شکست انجامیده است.