نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
وقتی برخی واکنش ها از سوی برخی افراد پیرامون فتنه حرم رضوی و شهادت طلبه جهادی را میبینم، چه آنی که دلسوزانه و چه آنی که ناآگاهانه سخنی میگوید، جای خالی قرائت و فهم منشور روحانیت را، مثل خیلی از قرائت هایی که هیچوقت نکرده و نمیکنیم، خالی میبینم.
سال ۶۷ در تحلیل مکتب امام یک سال کلیدی است. او در این سال حرفهای آخرش را زد. منشورهای مهمی در این سال نوشته شد. یکی از آنها، منشور روحانیت بود.
این منشور از مهمترین پیامهای امام خمینی (ره) است که نوعی آسیب شناسی از گذشته و آینده انقلاب دارد. گویی امام همه آفت های انقلاب و حربه های مختلف دشمنان را تا سالها رصد کرده و گوشزد میکند. مطالعه منشور روحانیت نه تنها بر هر طلبه، بلکه بر هر دوستدار انقلاب واجب است؛ منشوری که نباید با بی اعتنایی مواجه میشد، اما شد!
منشوری که به جرات میتوانم بگویم خود حوزه امروز دست رد به آن زده و از امام، به جز یک اسم در میان کلاس و درس و مدرسه شان باقی نمانده است.
امام در منشور روحانیت خیلی روان با حوزه و مردم صحبت میکند. او اگر چه با دلی پر درد قلمش را بر صفحه میکشد اما دردهای خود را با ادبیاتی چنان فاخر و شعف انگیز بیان میکند که خواننده را مملو از شعف نموده و با خود به دنیای علم و حکمت و عرفان و معرفت رهنمون میسازد.
شاید بعدها از خون دل امام که تبدیل به جوهر قلمش در به خط کشیدن منشور روحانیت شد به مناسبت هایی بنویسم که باید برای امروزمان گفت و نوشت، اما اکنون تنها به این فراز از این منشور اکتفا می کنم. و آن را تقدیم میدارم به همه طلبه ها و علمایی که یا در صف اول جهاد و نشر معارف الهی و اسلام ناب به شهادت رسیدند یا در مقابل تحجرگرایان مقدس نمای نادان، بر سینه هایشان زخم نشسته است.
” سلام بر حماسه سازان همیشه جاوید روحانیت که رساله علمیه و عملیه خود را به دم شهادت و مرکب خون نوشته اند و بر منبر هدایت و وعظ و خطابه ناس از شمع حیاتشان گوهر شب چراغ ساخته اند.
آنان که حلقه ذکر عارفان و دعای سحر مناجاتیان حوزه ها و روحانیت را درک کرده اند در خلسه حضورشان آرزویی جز شهادت ندیده اند و آنان از عطایای حضرت حق در میهمانی خلوص و تقرب جز عطیه شهادت نخواسته اند.
کدام انقلاب مردمی _اسلامی را سراغ کنیم که در آن حوزه و روحانیت پیش کسوت شهادت نبوده اند و بر بالای دار نرفته اند و اجساد مطهرشان بر سنگفرشهای حوادث خونین به شهادت نایستاده است. ”
و حقاً از روحانیت راستین اسلام و تشیع جز این انتظاری نمی رود که در دعوت به حق و راه خونین مبارزه مردم، خود اولین قربانیها را بدهد و مُهر ختام دفترش شهادت باشد.
✍️امیرسجاد دشتی
