نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیبه گزارش خبرنگار ایثار و شهادت ایرنا، امروز، ۲۶ مهر مصادف با سالروز شهادت نادر حمید دیلمی اولین شهید مدافع حرم شهرستان باوی از توابع استان خوزستان است. وی سال ۱۳۶۰ دیده به جهان گشود؛ سال ۱۳۹۳ به عنوان بسیجی به سوریه اعزام و ۱۵ ماه با تروریست های تکفیری به مقابله پرداخت. حمید همراه چند نفر از رزمندگان برای بازدید به منطقه قنیطره سوریه، نقطه صفر مرزی با رژیم اشغالگر قدس رفته بودند که از ناحیه صورت و نخاع مجروح و چند روز بعد در اثر شدت جراحات در ۲۶ مهر سال ۱۳۹۴ در یکی از بیمارستان های دمشق به شهادت رسید.
شهادت دو هفته پس از تولد فرزند
سعاد حامدی اهوازی همسر این شهید مدافع حرم اظهار داشت: نادر در سه مرحله و هر بار به مدت ۲ ماه به سوریه رفت و آمد. من خیلی دوست داشتم با او بروم. وقتی او مطلع شد، برخی از رزمندگان، خانواده هایشان را با خود به سوریه می‌برند، مرا با خودش به آنجا برد. ابتدا در هتل مستقر بودیم اما بعدا خانه‌ای در دمشق به ما دادند. من باردار بودم و نزدیک به دنیا آمدن محمدحسن فرزند دوم ما بود اما همسرم حاضر نشد تا من به اهواز برگردم و فرزندم در دمشق متولد شد. انگار او می‌دانست قرار است به دعوت خداوند لبیک بگوید و دو هفته بعد از تولد فرزندمان شهید شد.
وی افزود: حمید قبل از شهادت به اهواز آمده بود اما من سوریه بودم. همان موقع به مربی قرآنش گفته بود «این رفتنم دیگر برگشتی ندارد فقط از شما خواهش می کنم بعد از شهادتم مرا در حرم علی بن مهزیار اهوازی خاک کنید» اما نشد و او در وِیس، یکی از شهرهای نزدیک به شهرستان باوی به خاک سپرده شد.
حامدی با بیان اینکه خوشرویی، خستگی ناپذیری، دائم‌الوضو و دائم‌الذکر بودن مهمترین ویژگی‌های اخلاقی همسرم بود، توضیح داد: سال ۱۳۹۱ دخترمان ام‌البنین به دنیا آمد. پدرش او را بسیار دوست داشت؛ همیشه با او بازی می کرد و در حین ماموریت برای او فیلم هایی از خودش می گرفت و با او حرف می‌زد.
وی بیان کرد: هر وقت همسرم از منطقه به منزل می‌آمد، بعد از احوال پرسی با همان لباس خاکی بسیجی به نماز می‌ایستاد. یک روز به شوخی گفتم، تو مگر چقدر پیش ما هستی که به محض آمدن، نماز می‌خوانی؟ نگاهی کرد و گفت «هر وقت تو را می‌بینم، احساس می‌کنم باید دو رکعت نماز شکر بخوانم.»
آخرین تولدی که فراموش شد
حامدی اهوازی گفت: هیچ وقت روز تولد همسرم و روزهای خاص رو فراموش نمی‌کردم. اما یک تقویم در خانه داشتیم که به میلادی بود. فراموش کرده بودم شهریور ماه نزدیک و چند روز دیگر تولد نادر است. درست روز تولدش ظهر که برای صرف نهار به خانه آمد سر سفره به شوخی و با خنده گفت« چه خانم بی‌معرفتی دارم، گفتم الان خانه را باسلیقه تزیین کرده و کیک خیلی خوشمزه درست کرد؛ اما مثل اینکه بانک از تو با معرفت‌تر هست، اول صبح با یک پیامک روز تولدم را تبریک گفت.» دخترمان ام البنین که متوجه شد روز تولد پدرش هست پرید توی بغلش و او را غرق بوسه کرد تا جایی که با خنده گفت «بابا ولم کن، اشتباه گفتم تولد همسایه بود تولد من فرداست.» برای یک لحظه شرمنده‌اش شدم. این خاطره و تمام خاطرات شیرینش را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم.
این همسر شهید افزود: وقتی نادر شهید شد، من با مسئولیت سنگین بزرگ کردن دو کودک تنها ماندم. ام البنین آن زمان سه ساله بود. دلتنگی‌های او برای پدرش گاهی آن‌قدر غیرقابل تحمل می شد که واقعا نمی دانستم چگونه او را آرام کنم. همیشه پای صحبت‌هایش می نشینم تا درد دل کند. بعد به سوالاتش که چرا گذاشتی بابا به سوریه برود توضیح می دهم که مهمترین آرزو و خواسته پدرش بود.
وی ادامه داد: دخترم بعد از شهادت همسرم گاهی شب ها با حالی پریشان از خواب می پرید و بهانه پدرش را می گرفت. من به او می‌گفتم پدرش به سوریه رفته و برمی گردد، تا آرام شود. یک بار که به خانه مادرم رفته بودیم، مادرم یک چادر نماز برایش دوخته بود. ام البنین چادر را به سر کرد و کیف را بر دوشش گذاشت و از در حیاط منزل بیرون رفت؛ دنبالش دویدم.
حامدی اهوازی افزود: به دخترم گفتم کجا می‌روی که گفت «می‌روم سوریه پیش بابا». بغض تمام گلویش را گرفته بود و هق هق کنان گریه می‌کرد و می گفت «بابام رو می‌خوام. تو را به خدا من رو پیش بابام ببرید، می‌خوام ببینمش؛ دلم براش یک ذره شده.» از این صحنه ها در زندگی زیاد دیدم و هنوز این راه پر پیچ وخم ادامه دارد. باید روحیه ام قوی باشد تا جلوی بچه ها کم نیاوریم.
همسر شهید دیلمی گفت: روزهای دوشنبه برایم خیلی غریب و دلگیر است، چون دوشنبه ششم مهر ۱۳۸۸عقد کردیم. شب شهادت نادر هم دوشنبه، پنجم ماه محرم بود. احساس می کنم فقط با یاد شهید زنده ام اما مطمئنم بزرگ شدن بچه ها و موفقیت شان مرهمی بر زخم‌هایم است.
کتاب شبیه نادر شامل خاطرات خانواده شهید حمید و همرزمان وی است که به قلم علی ساقی به رشته تحریر درآمده است.
فیلمی کوتاه از مداحی این شهید را به زبان عربی ببینید.
شهیدان سیدمهدی موسوی، منصور (ناصر) مسلمی سواری، جبار (فرید) دریساوی، حسن حزباوی، سید حمید تقوی فر، علی منیعات، حبیب جنت مکان، هادی کجباف، روزبه هلیسایی، سید جاسم نوری، عبدالکریم اصل غوابش، احمد حیاری، علی‌رضا قنوانی‌زاده، سردار سرلشکر حسین همدانی، فرشاد حسونی زاده (چلداوی)، مجید مختاری فر (حمید مختاربند)، نادر حمید دیلمی، محمد ظهیری، سید مصطفی صدرزاده، محمدرضا عسکری فر، جبار عراقی (طُرفی)، حمیدرضا فاطمی اطهر (حمید ممبینی) و امیرعلی هیودی از خوزستان در راه دفاع از حرم اهل بیت (ع) در سوریه و عراق به شهادت رسیدند.
منبع
