یادی از شهید قرآنی و اذان برگرفته از موسیقی فیلم محمد رسول الله(ص)

به گزارش خبرنگار معارف ایرنا، بیستمین دیدار نمایندگانی از جامعه قرآنی با خانواده شهید «مصطفی مه‌آبادی» با خاطراتی تلخ و شیرین همراه بود؛ مثل خاطرات حسینعلی شریف که لوح خادمی قرآن را در ماه مبارک رمضان امسال از دستان رئیس جمهور شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی گرفت. او از شیوه برگزاری جلسات قرآنی با نوجوانان و جوانان در دوران خفقان پهلوی گفت و به اذان معروفی اشاره کرد که از خود به یادگار گذاشته و رهبر انقلاب نیز به او گفته بود که این اذان در دستگاه حجاز و برگرفته از موسیقی متن فیلم الرساله معروف به محمد رسول الله(ص) است.

در این دیدار هم مرتضی مه‌آبادی برادر شهید سخن گفت و هم صدیقه مه‌آبادی خواهر شهید که توصیه هایی به قاریان و حافظان داشت. کمیته شهدای قرآنی سازمان قرآن و عترت بسیج تهران بزرگ سال هاست که به صورت هفتگی میهمان خانه های شهیدان قرآنی می شود و در آخرین روز مهر در دیدار با خانواده شهید محسن حسنی یادی از شهید مه‌آبادی به میان آمد و همین یاد نامش باعث شد تا به گفته رحیم قربانی این خادم قرآنی، خود شهید اجازه دهد تا این جلسه به دیدار خانواده شهید مه آبادی برویم. روح پدر و مادر این شهید شاد که جایشان خالی بود تا از خاطرات فرزندانش در جبهه های نبرد هشت ساله به ویژه مصطفی بگوید و خواهر و برادر شهید گفتند آنچه را باید می گفتند.

قربانی گفت «تا خود شهید نخواهد، ما اجازه حضور در منزلش را پیدا نمی کنیم؛ به ویژه در این ایام فاطمیه و هفته بسیج که این شهید نیز بسیجی بود.» استاد شریف هم که در جلسات قرآنی با این شهید حشر و نشر داشته، گفت که کلاس قرآنش از دهه ۵۰ و قبل از پیروزی انقلاب شکل گرفت و برادران مه‌آبادی در برنامه های سرود، همخوانی و تئائر هم فعال بودند.

شریف از خاطرات گروه سرودی سخن گفت که سرود معروف «خمینی ای امام» را در ۱۲ بهمن سال ۵۷ در فرودگاه مهرآباد و همزمان با ورود تاریخی امام خمینی(ره) اجرا کردند. این خادم قرآنی گفت که همین گروه سرود در ۱۵ خرداد سال ۵۸ نیز در میدان امام خمینی(ره) و روبروی ساختمان مخابرات که به پشت شهرداری معروف است، سرودی را اجرا کردند.

او گفت که علاوه بر برگزاری کلاس قرآن، برنامه های دیگری مثل کوهنوردی هم داشتند و به کلکچال که می رفتند، همه با لباس های سفید به خواندن سرود در دل کوه می پرداختند و مردم هم با دیدن چنین صحنه هایی، اطراف گروهک هایی که مثل قارچ از زمین می روییدند را خالی کرده و به تماشای سرود می نشستند.

شریف گفت: قرآن، اصل کار ما در جلسات بود ولی سرود و برنامه های دیگر در حاشیه بود که هفته ای سه جلسه داشتیم. یعنی هفته ای یک جلسه قرآن داشتیم و یکی از برنامه ها هم تئاتر بود که نمایش صلح امام حسن(ع) را در نیمه ماه مبارک رمضان اجرا کردیم ولی ساواک قبل از اجرای نمایش، حضور پیدا کرد و ما با همان گریم هایمان فرار کردیم.

یکی دیگر از خاطرات این جلسات، به قول برادران اطلاعاتی، تعقیب و مراقبت بود. شریف گفت چون در رژیم طاغوت با برگزاری جلسات قرآنی که با کارهای سیاسی و انقلابی همراه بود، جلوگیری می کردند، آنها نیز مجبور بودند برای این که گرفتار ساواک نشوند، دو نفر دو نفر از جلسه قرآن خارج شوند. البته به گفته شریف علاوه بر درس های عقاید، کلاس های ورزشی هم دشتند و شخصی به نام مرشدی به آنان کونگ فو یاد می داد تا بتوانند از خود دفاع کنند یا فرار را بر قرار ترجیح دهند.

استاد شریف در لابلای صحبت هایش به اذانی اشاره کرد که از سال ۵۹ از بلندگوهای مساجد و رادیو و تلویزیون پخش شد. او گفت که این اذان به برکت سرود خمینی ای امام(ره) است؛ همان گروه سرودی که حدود ۶۰ نفر عضو داشت. شریف گفت که در آن ایام فیلم الرساله معروف به فیلم محمد رسول الله (ص) را دیده بود و نکته جالب این بود که شریف گفت «من نمی دانستم این اذان از کجا به ذهنم رسیده بود ولی سخن رهبر معظم جالب بود که فرمود اذان بنده بر اساس موزیک فیلم محمد رسول الله (ص) است».

او گفت: یک بار که عباس سلیمی پیشکسوت قرآنی با مصطفی عقاد کارگردان فیلم محمد رسول الله(ص) صحبت می کرد تا به نحوه ساختن موزیک این فیلم رسیدند که عقاد گفته بود «موسیقیدان فرانسوی این فیلم را به مدینه بردم و مدتی آنجا زندگی کرد تا به خوبی لمس کند که موسیقی زمان صدر اسلام چگونه بوده است».

در این جلسه، همان عاشقانی که از شنیدن خاطرات شهیدان قرآنی سیر نمی شوند، حضور داشتند؛ از تهیه کننده رادیو قرآن یا خبرنگار ایکنا یا واحد مرکزی خبر بگیرید تا کسانی که از معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا شورای عالی قرآن یا مرکز قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه حضور داشتند و این جلسه یک میهمان ویژه هم داشت؛ فاطمه شیرازی حافظ کل قرآن.

در ابتدای این مراسم محمدمهدی آزاد و حمیدرضا احمدی وفا با تلاوت آیاتی، فضای مجلس را عطرآگین کردند و احمدی وفا این آیه را قرائت کرد که ان الذین یتلون کتاب الله و اقاموا الصلوة و انفقوا مما رزقناهم سرا و علانیة یرجون تجارة لن تبور؛ کسانی که کتاب الهی را تلاوت می‌کنند و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم پنهان و آشکار انفاق می‌کنند، تجارتی (پرسود و) بی‌زیان و خالی از کساد را امید دارند؛ همچون مه‌آبادی که در نهم خرداد سال ۶۰ در تپه‌های الله‌اکبر و در منطقه عملیاتی سوسنگرد در سن ۱۸سالگی با اصابت ترکش به قلبش به شهادت رسید.

مرتضی مه‌آبادی که با برادر شهیدش در جلسات استاد شریف حضور پیدا می کرد، پس از بیان خاطراتی به قاریان و مداحان سفارش کرد که علاوه بر تلاوت و مداحی باید عامل هم باشند و اگر به دستورهای قرآنی عامل نباشند، دیگران و اطرافیان برداشت های درستی نخواهند داشت.

او از میزان شناخت و بصیرت برادر شهیدش در طوفان های ابتدای انقلاب گفت که در آن زمان حاضر نشد به ابوالحسن بنی صدر رای بدهد درحالی که ۱۱ میلیون نفر به او رای دادند.

خواهر شهید هم گفت «برادر شهیدم در وصیت نامه خود تاکید کرده بود که زینب وار زندگی کنیم و در زندگی به گونه ای باشیم که خدا از ما راضی باشد» و به علاقه مندان به قرآن کریم توصیه کرد تا همراه با حفظ و تلاوت کلام الهی به آن عمل کنند. در واقع اگر یک صفحه از قرآن را تلاوت کردند، همواره به دستورهای الهی در همان صفحه توجه و عمل کنند که این کار موجب به هدر نرفتن خون شهیدانی می‌شود که جان خود را در راه دین و انقلاب فدا کردند.