نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیحجت الاسلام محمدصادق کفیل امروز (پنجشنبه) در گفت وگو با خبرنگار معارف ایرنا با اشاره به سالروز شهادت حضرت زهرا(س) اظهار داشت: فاطمه زهرا (س) با مدینه ای مواجه شدند که بیشتر مسلمانان را یک جامعه منافق تشکیل داده بود. به عبارتی جریان نفاق در مدینه یک جریان پررنگی بود که اسلام را به تعبیری ریشه کن می کرد و ضربه خودی به خودی بود.
وی افزود: وقتی پیامبر اکرم (ص) وارد مدینه شدند، با جریان هایی مثل مشرکین، یهودیان و عرب های بادیه نشین روبرو بودند و گروه های متعددی در مدینه حضور داشتند که پیامبر این گروه ها را مدیریت کرده و به طور طبیعی موضوع حل شده بود. با این حال جریان نفاق، هم وجود داشت و هم رشد کرده بود. نفاق در زمان پیامبر(ص) یک جریان ضربه زننده ای بود. چون بعد از جنگ ها در موضوع های متعدد به پیامبر زخم زبان می زدند و آن حضرت را اذیت می کردند.
خطبه فدکیه روشنگری جریان نفاق بود
کفیل گفت: حضرت زهرا(س) در چنین مدینه ای به طور طبیعی با خطبه فدکیه و با گام هایی که برداشتند، به روشنگری جریان نفاق پرداختند. این درحالی است که خدا جریان نفاق را به خوبی در قرآن معرفی کرده و حضرت فاطمه هم به بیان این جریان پرداختند..
وی افزود: حضرت فاطمه(س) در این خطبه یک دغدغه و آموزه ای داشتند و بر اساس این دغدغه حرکت کردند و آن حضرت به دنبال شناساندن موضوع حرکت کردند و در حرکتشان، هم استقامت داشتند و هم سرعت در حرکت که موضوع هایی مثل شناخت، حرکت، سبقت و استقامت قابل بحث است.
مدیر مرکز تخصصی صحیفه سجادیه اضافه کرد: نتیجه این حرکت دختر رسول خدا(ص) این شد که با همه وجود خودشان را فدا کردند تا دین خدا بماند. یعنی حضرت زهرا (س) فدایی دین، ولایت و اسلام است و آن حضرت حاضر شدند به شهادت برسند ولی دین اسلام باقی بماند. وقتی به زندگی حضرت زهرا(س) نگاه می کنیم متوجه می شویم که آن حضرت با یک راهبرد و هدف به بیان خطبه پرداختند.
وی افزود: حضرت زهرا(س) با برنامه و تدبیر چنین حرکتی را آغاز کردند درحالی که برخی تصور می کنند دختر پیامبر(ص) به عنوان یک فرد عزلت نشین از موضع خود عقب نشینی کردند ولی همه کارهای آن حضرت با برنامه بوده است و حتی گریه کردن و خارج شدن از خانه با برنامه و هدف بوده است. به عبارتی اگر طراحی و برنامه ریزی حضرت زهرا در این ۷۵ روز یا ۹۵ روز بعد از رحلت رسول خدا(ص) نبود، از اسلام چیزی باقی نمی ماند. یعنی ما عملا اسلام خودمان را و نه فقط ولایت علی را مدیون حضرت فاطمه(س) هستیم که اگر امروز قرآن، حیات دارد و نام پیامبر بر سر زبان هاست باید بدانیم که جامعه مسلمین مدیون حضرت زهراست.
کفیل تاکید کرد: دفاع حضرت زهرای مرضیه(س) فقط از حضرت علی(ع) و ولایت نبود. چون گاهی این حرکت حضرت فاطمه(س) را در دفاع از امیرمومنان(ع) مطرح می کنیم درحالی که نقشه دشمن، حذف اسلام بود. لذا اگر حضرت زهرا(س) هر شب به در خانه مهاجر و انصار می رفتند و یک نفر از مردم مدینه، دختر رسول خدا(ص) و امیرمومنان(ع) را همراهی نمی کردند، به این علت بود که فضای حاکم در مدینه اجازه نمی داد تا کسی به صورت رسمی به حضرت زهرا(س) پاسخ مثبت دهد.
وی درباره نقش یهود در این مساله گفت: یهودیان حدود صد سال قبل از بعثت به عربستان و اطراف مدینه آمده بودند که هم از نظر اقتصادی بازار مدینه را در دست داشتند و هم از نظر فکری غالب بودند. البته جامعه اوس و خزرج بعد از ظهور اسلام، مسلمان شدند و در ده ها غزوه و سریه (جنگ هایی که پیامبر در آن حضور نداشتند) اسلام را یاری می کردند ولی با این وجود یک قدرت توانمند در مدینه حاکم بود و برخی این قدرت توانمند را دست کم گرفته بودند.
این پژوهشگر مذهبی افزود: به هر حال حضرت زهرا(س) با تمام وجود به میدان آمدند و هم خود به شهادت رسیدند و هم محسن، فرزند آن حضرت به شهادت رسید ولی پیروز این میدان، حضرت زهرا بودند. برخی تصور می کنند که فاطمه زهرا(س) از خودگذشتگی کرد ولی حضرت علی(ع) حاکم نشد و نتیجه می گیرند که زهرای مرضیه پیروز نشد ولی از این مساله غافل هستند که اگر روزی علی(ع) حاکم شد و اسلام و قرآن ماند، به دلیل ایثارگری های حضرت زهرا(س) بود و شهادت آن حضرت و محسن، برگ برنده تاریخ بود و تاریخ مدیون به وجود حضرت زهرا(س) شد.
منبع
