تاج گُلی برای شهید گمنام

به گزارش ایرنا، آذربایجان غربی هفته گذشته به عطر پنج شهید گمنام دوران دفاع مقدس عطراگین شد و این شهدا طبق اعلام بنیاد حفظ و نشر ارزشهای دفاع مقدس آذربایجان غربی شامل شهدای ۱۷ تا ۲۸ ساله بودند و در سال های پایانی جنگ تحمیلی در محل های حاج عمران، جزیره مجنون، شلمچه، شرق رودخانه دجله به درجه رفیع شهادت نایل و پس از سالها دوری از وطن به این دیار برگشتند و برای همیشه در خاک ایران اسلامی آرام گرفتند.

پیکر مطهر این شهیدان، پس از تشییع بر روی دوش مردم ارومیه، در شهر کشاورز در شهرستان شاهین دژ و بوکان در جنوب آذربایجان غربی، صدا و سیمای ارومیه و ورزشگاه ۶ هزار نفری غدیر ارومیه تشییع و خاکسپاری شدند.

مردم آذربایجان غربی با عطر شهادت بیگانه نیستند و یکی از سندهای عزت و افتخار این خطه از ایران اسلامی، تقدیم ۱۲ هزار شهید در راه دفاع از کیان مقدس نظام جمهوری اسلامی و شهادت ۲۴ هزار شهید از دیگر استان های کشور در جغرافیای این استان است.

بوکان به عطر شهید گمنام معطر شد

پیکر مطهر یک شهید گمنام دوران دفاع مقدس شامگاه روز پنجشنبه از ارومیه در میان استقبال پرشور مردم شهید پرور بوکان به این شهرستان منتقل شد و اقشار مختلف مردم در آیین استقبال و پیشوازی از پیکر این شهید گمنام شرکت کردند.

عزاداران بوکانی در شهر سیمینه در مسیر جاده بوکان – میاندوآب با قرائت فاتحه و نثار شاخه گل از پیکر مطهر این شهید استقبال و سپس پیکر وی را بدرقه کردند و در این آیین خانواده‌های معظم شهدا، با سردادن صلوات و خواندن نوحه و عزاداری با آرمان های والای شهدای انقلاب اسلامی تجدید پیمان کردند.

پنجشنبه شب هم در مسجد حضرت فاطمه (س) بوکان آیین شبی با شهدا برگزار شد، بسیاری از بانوان بوکانی خود را به این مسجد رساندند تا برای این شهید گمنام که اکنون تمام مادران بوکانی برای وی مادر بودند، اشک بریزند.

در این آیین همانند شمع های فروزان جوار پیکر این شهید گمنام حاضران از پیر و جوان، زن و مرد همه تا بلندای این شب پاییزی نیز اشک ریختند و رازهای نگفته خود را با این شهید تازه تفحص شده بیان کردند.

آیین تشییع در مسجد جامع بوکان

سرانجام روز موعود فرا رسید و مردم شهرستان بوکان علاوه بر حضور در آیین وحدت بخش نماز جمعه، با این شهید تازه تفحص شده تجدید پیمان کردند و نمازگزاران پس از پایان نماز جمعه با سردادن شعارهای «مرگ بر استکبار»، « مرگ بر صهیونیسم»، «خوش آمدی قهرمان» و «این شهید پرپر شده فدای رهبر شده» مسیر مسجد جامع تا میدان فرمانداری را پیمودند.

در این آیین پیکر مطهر این شهید سوار بر یک دستگاه خودرو بود و مردم هم به دنبال آن مسیر را طی می کردند و هر چند برخی از شهروندان دوست داشتند پیکر شهید بر روی شانه های مردم و آنگونه که در این مناطق رسم است، حمل شود.

تعدادی از شهروندان هم که در مسیر حرکت کاروان قرار داشتند ناخودآگاه همراه سیل جمعیت قرار می گرفتند و این مسیر حدود ۵۰۰ متری را طی کردند و به دنبال آن مردم با استفاده از چندین دستگاه اتوبوس، ون و خودرو سواری به سمت میعادگاه اصلی که در بالای «تپه ارکان» و در نزدیکی کوی آفتاب بوکان قرار داشت حرکت کردند.

«تپه ارکان» بوکان که اکنون به موقعیت «شهید سلیمانی» تغییر نام یافته است، محلی برای آرام گرفتن این شهید گمنام تعیین شده بود و مزاری هم که دارای گنبدی طلایی بود برای این منظور تعیین شده بود.

شمار زیادی از شهروندان بوکانی با هر وسیله ای که در اختیار داشتند، خود را به محل خاکسپاری این شهید گمنام رساندند و منتظر آمدن پیکر شهید بودند که با سر دادن «الله و اکبر » و صلوات بر محمد(ص) و آل محمد (س) پیکر شهید را به جایگاه همراهی می کردند.

سرانجام در میان اشک و ماتم حاضران شهید به محل یادمان رسید و پیکر مطهر وی را از تابوت خارج کردند و در جایگاه ابدی قرار دادند و سپس مزار شهید را با گل پوشاندند و آیین تلقین این شهید توسط «ماموستا ملاعباس احمدی» امام جمعه بوکان اقامه شد.

مزار این شهید گمنام دوران دفاع مقدس به پرچم سه رنگ کشورمان مزین شد و حاضران با قرائت فاتحه و نثار شاخه گل بار دیگر با آرمان های این شهید تجدید پیمان کردند و به دنبال آن آیین نوحه خوانی هم برگزار شد.

پس از آیین خاکسپاری مردان از حلقه مزار خارج شدند و بانوان حاضر در آیین به محل یادمان آمدند و با قرائت فاتحه ضمن طلب آمرزش برای این شهید گمنام برای دقایقی در دور مزار وی حلقه زند.

اشک و شیون مادران بوکانی بر سر مزار این شهید گمنام وصف ناشدنی بود و تا حالا شیون هیچ مادری برای فرزند و هیچ خواهری برای برادر شهیدش را این گونه ندیده بودم و انگار بانوان بوکانی عزیزی نزدیک به خود را خاکسپاری کرده بودند.

سرانجام جمعیت حاضر بر سر مزار این شهید گمنام که تنها ۲۸ بهار عمر را تجربه کرد و در عملیات خیبر دوران دفاع مقدس به درجه رفیع شهید نایل شده بود، کم‌کم از محل پراکنده شدند و سکوتی از نوع فریاد در محل یادمان حاکم شده بود که گویی ندایی آمده بود که به همگان بگوید، اجازه دهید این سرباز فداکار وطن پس از سالها دوری از میهن، اینک بازگشته، اجازه دهید که ساعتی در دل این خاک که برایش جان خود را فدا کرده است، آرام بگیرد.

در ادامه تاج گُلی که تنها سن، محل شهادت و محل آرام گرفتن شهید بر روی آن ذکر شده بود را بر سرمزار وی گذاشتند، تا این شهید در آخرین منزل دنیایی خودش آرام بگیرد.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.