نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامی
Related Articles
مجموعه درس‌گفتارهایی با عنوان «مشقی برای قرآن‌خوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» ویژه ماه مبارک رمضان در ۳۰ قسمت تهیه شده است که قسمت دوم آن با صحبت آقای احمدرضا اخوت، مدیر مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت ارائه می‌شود. در ادامه متن و فیلم سخنان ایشان را بخوانید و ببینید؛
«بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحیم، وَ بِه نَستَعین، إنَّهُ خَیرُ نَاصِرٍ وَ مُعینٍ
ان‌شاء‌الله که تحت عنایت‌های حضرت بقیة‌الله(عج) باشید و ظهور حضرت حجت(عج) هر چه سریع‌تر اتفاق بیفتد تا در جشن ظهور به یکدیگر شادباش بگوییم. ظهور حضرت حجت وعده الهی است و باید به این دلخوش باشیم که این آخرین ماه مبارک رمضان در غیبت امام زمانمان باشد.
قرآن خود را به صورت‌هایی معرفی کرده است؟ برای شناخت بهتر قرآن مناسب است از مفاهیم اسم‌های منتسبش بیشتر بدانیم. یکی از واژ‌ه‌ها خود واژه «قرآن» است که از واژه‌های قاف، را و همزه تشکیل شده است، در واقع قرأ، به معنی حالتی در درون انسان است که احساس پیشرفت و کمال به فرد دست می‌دهد. در معنی واژه قرائت می‌بینیم که با دیدن، شنیدن، دانستن، شدن و تکامل ربط خیلی خاصی دارد، در معنای این واژه مطالب متعدد و جالبی بیان شده است.
وقتی شما از متنی، حقیقتی را بخوانید و در خود ثبت کنید و پیش بروید و غیر از فردی که قبلاً بوده‌اید، بشوید، به این می‌گویند قرائت؛ مانند وقتی که برای کسی که کوه را ندیده، راجع به کوهنوردی بگویید، چنین قرد تا به کوه نرود درکی از کوه ندارد. او باید آن حقیقت را ببیند، با دیگر حواسش درک کند و جزئی از وجودش شود، به این حالت قرائت می‌گویند.
چقدر جالب است که انسان چنین موجودی است که می‌تواند قرائت کند، یعنی می‌تواند حقایق را به گونه‌ای بخواند که چیز دیگری شود. فرد به واسطه خواندن یک مطلبی هویتش تغییر یافته و ارتقا پیدا کند و به شکل دیگری محبوب خدا و دوست‌داشتنی شود و این خاصیت، خاصیت قرآن است.
وقتی می‌گویند قرآن را قرائت کنید، «فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ؛ هر چه از قرآن ميسر مى‌شود، بخوانيد» (مزمل/۲۰)، نه اینکه فقط الفاظ ظاهری قرآن را بخوانیم، یعنی حقایقش را ببینیم، بشنویم با تمام وجود لمس و حس کنیم و در معرکه‌های زندگی پیاده کنیم، یعنی چیز دیگری شویم. در غیر این صورت مفهوم قرائت صدق نمی‌کند.
ممکن است اسم یک چیز را بر مقدمه آن نیز بگذارند. مقدمات قرائت هم می‌تواند معنای قرائت را بدهد، مثلاً من قرآن را خوب و زیبا می‌خوانم تا مفاهیمش را بفهمم، به آن هم می‌توانیم بگوییم قرائت ولی قرائت واقعی آن موقعی اتفاق می‌افتد که انسان، «شدن جدیدی» در اثر خواندن قرآن داشته باشد، مثلاً من سوره کوثر را قرائت می‌کنم، یعنی به عطای کوثر توجه می‌کنم، به «فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ» توجه دارم، به نمازی که پیامبر می‌خواند و نحری که می‌کند، «شَانِئَ» که ابتر می‌شود و دشمنی که از پیامبر جدا می‌شود و اینکه در وجودم برائتی از دشمنی نسبت به پیامبر ایجاد می‌شود.
از این به بعد وقتی که سوره کوثر قرائت شد در وجودم، من قبل با بعد فرق می‌کند، برائتم نسبت به بدی‌ها و زشتی‌ها و آن چیزی که من را از رسول گرامی جدا می‌کند، بیشتر می‌شود. اگر این حالت ایجاد نشود یعنی انسان از وضعیت موجودش به یک وضعیت تکاملی ارتقا پیدا نکند به این قاعدتاً قرائت گفته نمی‌شود.
ان‌شاء‌الله خداوند قدرت قرائت را در ما تقویت کند به برکت صلوات بر محمد و آل محمد».
[aparat id=’1XFHY’]