مادر شهیدان میعادی به فرزندانش پیوست

به گزارش ایرنا حاجیه خانم ربابه ارشادی مادر دو شهید جنگ تحمیلی روز شنبه در اثر سالها دوری از عزیزان خود دار فانی را وداع گفته و به لقا الله پیوست .

شهید حسن میعادی در سال ۶۳ در منطقه عملیاتی دجله در سن ۱۶ سالگی و شهید علی میعادی در سال ۶۱ در منطقه پاسگاه زید در سن ۲۷ سالگی به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

شهید«حسن میعادی»، سال ۱۳۴۷ در شهرستان ملارد چشم به جهان گشود. وی از خانواده ایی مذهبی و در خط اسلام بوده و هستند و از کودکی بسیار کنجکاو و منظم در امور بودند و همیشه سعی در اخلاص و تعاون داشتند.

پس از پشت سر گذاردن دوران کودکی به مدرسه راه یافت و در مدرسه در بهتر درس خواندن و نمونه بود، در سال ۱۳۵۷ پس از پیروزی انقلاب اسلامی که حسن حدودا ۱۰ سال سن داشتند و همراه خانواده و دیگر دوستانش با آن سن کم در راهپیمائی ها و تظاهرات شرکت می کرد و از همان اوائل شور و شعف انقلاب در وی تاثیر بسیار و مثبتی داشت و در سال ۱۳۵۸ سعی در نمایاندن ذوق و استعداد خویش در جهت همکاری با نهادها برای امور تبلیغی و فرهنگی داشت.

در سال ۱۳۵۹ با شرکت در انجمن اسلامی ملارد و فعالیت در آنجا قسمت عمده زحمات تبلیغ را سعی داشت خود به دوش بکشد و بسیار تلاش می نمود و هنگامی که کاری بر وی محول می شد سعی در بهتر انجام شدن آن داشت و در همان سال با تشکیل طرفداران حزب جمهوری اسلامی ملارد در این نهاد مقدس که مظلومیت آن نشات گرفته از مظلومیت رهبران آن و افراد لایق و کاردانی همچون شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی، شهید حسن آیت و دیگر شهدا و خصوصا آیت الله خامنه ای و مرحوم آیت الله هاشمی و رفسنجانی و … تلاش فراوان می نمود.

پس از اندی در کرج در حزب جمهوری اسلامی در کلاسها و اردوهای آموزشی شرکت داشت و با توجه به اینکه حقیر با وی در کارها مشارکت داشتم ولی روح سرشار از نشاط برای کار ایشان مرا به تعجب وامیداشت و چون دیگر کسانی بودند که بمانند ایشان در آنجا فعالیت داشتند. همچون شهید خشنود وای ایشان با توجه به سن کمی که داشت روح دیگری در خود می پروراند.

فعالیتهای حسن را کسانی که اطلاع داشتند هرگز فراموش نخواهند کرد. در سال ۱۳۶۱ که برادرش (نجاتعلی) به شهادت رسید دیگر روح ایشان قرار و آرام نداشت و البته در همان زمان که فعالیت می کرد و همیشه آرزوی رفتن به جبهه را داشت ولی پس از شهادت برادرش این خواسته در وی شدت گرفت تا آنکه در سال ۱۳۶۱ برای اولین بار و ۱۳۶۲ دومین بار به جبهه اعزام شد که در منطقه کردستان (سقز) خدمت می کرد.

پس از آن برای سومین بار در سال ۱۳۶۳ نیز به جبهه جنوب اعزام شد که در این موقع ایشان سخت مجروح شد که واقعا توجهات الهی بود که وی شفا یافت و البته هنوز به سلامتی کامل نرسیده بود که با حال نامساعد به جبهه اعزام شد تا آنکه در عملیات بدر به خواست دیرینه اش (شهادت) و رسیدن به قرب الهی و رسیدن به همان (راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی) گشت.

شهیدنجات‌علی میعادی، فرزند حسین علی و خانم ربابه ارشادی، در هفتم اسفند ماه ۱۳۲۴ در روستای مستق ساوه به دنیا آمد. نجاتعلی از همان دوران کودکی پسری کنجکاو و باهوش بود. وی در شش سالگی به همراه خانواده‌اش به ملارد عزیمت کردند. نجات علی تحصیلات خود را تا سوم دبیرستان با موفقیت سپری کرد.

او که در خانواده‌ای مذهبی و مؤمن پرورش یافته بود، نماز شب می‌خواند و تلاوت قرآن را بسیار دوست داشت و در مراسم سوگواری و هیأت‌ها شرکتی فعال داشت.
او مداحی می‌کرد و گاهی شعر می‌گفت و در خطاطی و تشکیل کلاس‌های عقیدتی، قرآن و احکام فعالیت می‌کرد. در سال ۱۳۵۷، سال اوج مبارزات علیه رژیم پهلوی، وی همراه مردم حضوری فعال داشت.

نجات علی میعادی با زهره رضایی ازدواج کرد که حاصل ازدواج آنان یک دختر و ۲ پسر است. در سال ۱۳۶۵ عضو سپاه کرج شد. با آغاز جنگ به جبهه رفت. پس از دو ماه حضور در جبهه به قائم مقامی سپاه شهریار منصوب گردید. پس از مدتی دوباره دلش هوای جبهه‌ها را کرد، به کرج برگشت تا شاید بتواند از آنجا به جبهه اعزام شود.

او خیلی مهربان و با محبت بود. به همه توجه و محبت داشت. در مواقع ضروری تا آنجایی که در توانش بود، به دیگران کمک می‌کرد، بدون اینکه خودش را به طرف مقابل بشناساند.

زهره رضایی، همسرش، تعریف کرده است: «یکی از اقوام ما به علت بمباران هوایی از ایلام به ملارد آمده بودند. این خانواده از نظر مالی در مضیقه بودند. با اینکه خودمان هم مشکل مالی داشتیم، همسرم بدون اینکه به کسی بگوید و موضوع را در میان بگذارد، مبلغی پول تهیه کرد و به دست آنان رساند.»

میعادی چند بار درخواست اعزام به جبهه را داد، اما هربار توسط برادران سپاهی موافقت نمی‌شد؛ زیرا به او بیشتر در پشت جبهه نیاز بود.
اما او بالاخره توانست در بیست و یکم تیر ماه ۱۳۶۱، به جبهه اعزام شود.

علی میعادی در تاریخ هفتم مرداد ماه ۱۳۶۱در پاسگاه زید با اصابت تیر به سرش به شهادت رسید. پیکر پاک وی پس از تشییع به گلزار شهدای ملارد منتقل و به خاک سپرده شد.

ربابه ارشادی، مادرش، تعریف کرده است: «قبل از اینکه فرزندم به شهادت برسد، در خواب دیدم که امام حسن(ع) دو پرچم به دست من داد؛ یکی قرمز و دیگری سبز. چند روز بعد نجاتعلی شهید شد و پسر دیگرم حسن مفقودالاثر شد.»

شهید نجاتعلی میعادی در وصایای خود چنین نوشته است: «… از همه خواهران و برادرانم می‌خواهم که همیشه پشتیبان انقلاب خونین اسلامی -که به رهبری امام بزرگوار می‌باشد- باشید و هیچ‌گاه از انقلاب طلبکار نباشید، زیرا همه ما و شما مدیون این انقلاب و امام هستیم. از شما درخواست می‌کنم، بچه‌ها را خوب تربیت کنید و آن‌ها را با اسلام عزیز آشنا و فردی مؤمن و مسلمانی راستین بار آورید.»