به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، عنوان این فصلنامه به سال ۱۸۷۹ اشاره دارد که آن را سال تولد روان شناسی میدانند. جملهای معروف در متون روان شناسی عمومی هست که میگوید ویلهلم رونت در شهر لایپزیک آلمان چراغ اولین آزمایشگاه روانشناسی را در این سال روشن کرد.
شناخت و آشنایی هرچه بیشتر مردم با روان درمانی اصیل و ایجاد احساس نیاز به آن کمک به دانشجویان روان شناسی در یافتن مسیر درست شغلی و ارتقای جایگاه پژوهش در روانشناسی از جمله اهدافی است که این فصلنامه دنبال میکند.
در بخشی از این فصلنامه درباره رویکرد محتواییاش آمده است: اینجا و اکنون ما میخواهیم در مورد سالهای بعد از ۱۸۷۹ و نقش خودمان در تکامل این دانش صحبت کنیم. روان شناسی در این عمر صدو خرده ای ساله اش خیلی کارها کرده و هنوز خیلی کارها هم نکرده. به درمان بیشتر و به پژوهش کمتر، به راهکارهای ساده اما نشدنی بیشتر و به تغییرات کوچک اما در دسترس ساختارهای ذهنی کمتر پرداخته است.
در ادامه این مقدمه آمده است: بنا داریم در این فصل نامه در حد وسع و سهممان و به یاری روانشناسان و نویسندگانمان این دانش را در خدمت زندگی مردمانی که نیازش را در روزمره حس میکنند در بیاوریم نه آن قدر آکادمیک که به درد روان شناسی نخوانده ها نخورد و نه آن قدر دور از واقعیت که روان شناسی خوانده ها را فراری دهد. میخواهیم در کنار درمان به عرصه ی پژوهش بال و پر دهیم و با زبان و نگاهی ساده پژوهشهای همین «روزگار تاریکروشن» را برای مخاطبانش شرح دهیم.
به منظور رسیدن به چنین فصل نامهای به دست مخاطبانش بخشهایی در ۱۸۷۹ پیش بینی شده است که عبارت اند از: قصه روایتهایی برپایه مفاهیم روان شناختی مرتبط با موضوع هر شماره، ده عکس مستند که تداعی گر موضوع هر شماره اند و تلقی مخاطبان نسبت به موضوع را به چالش میکشند، تبیین موضوع هر شماره به یاری آموزه های روان شناسی، یادبود و قدردانی از اساتید برجسته اما کمتر شناخته شده روان شناسی ایران، آلبوم موسیقی شامل ده قطعه تداعی گر موضوع به پیشنهاد افراد مختلف و …
عارفه توانافر صاحب امتیاز و مدیرمسئول این فصلنامه است و سردبیری آن را عماد رضایی نیک بر عهده دارد.
منبع