گلایه‌های جهانگیر الماسی از مافیای پنهان سینما/ عضو هیچ تیمی نیستم+ فیلم

جهانگیر الماسی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا اظهار داشت: من از بنیانگذاران سینمای بعد از انقلاب هستم، شاید اولین فیلم‌ها را من کار کردم. اولین فیلم‌هایی که در جامعه جهانی جایزه برده، ‌فیلم‌های من بود. اما متاسفانه یک سری مجموعه عکس وجود دارد که در آنها عکس کسانی که اصلا در سینمای بعد از انقلاب هیچ مشارکتی نداشتند، هست اما عکس من علیرغم اینکه جایزه های اول را گرفته ام نیست؟ عکس آدم‌هایی هست که شما تعجب می‌کنید.

وی افزود: در صدمین سال سینما هم همینطور است. در پوستری که تهیه شده سه فیلم من هست. اما عکس من نیست. چهار نفر از قدیمی‌هایی که در این پوسترها هستند،‌ دانشجویان من بودند. احساس می‌کنم یک دست پنهان و یک نیرویی وجود دارد که هر جا من هستم من را حذف می‌کنند. من چه خطا و چه کاری کردم؟ در حالیکه مردم نسبت به ما در خیابان و … محبت دارند.

وی افزود: اما اینها این توان مردم را هم از آنها می‌گیرند. عکس‌هایی در این پوسترها است که حتی اسمشان را هم نمی‌دانیم. چرا اینها هست؟ اما یک سری از دوستان ما نیستند که باید باشند. این یک خط سیاسی احمقانه است؛ خط سیاسی که خودشان برای خودشان می‌کشند. فکر می‌کنند روشنفکر و دانا هستند؟ اما تاریخ و زمان اثبات خواهد کرد.

وی افزود: در محافل خصوصی با خیلی از اینها و دوستان بودم مانند هادی اسلامی. زمان هادی اسلامی این تقسیم‌بندی‌ها نبود، چرا چیزی را مال خود می‌کنید؟ یک روزی نوبت ما هم می‌رسد. بالاخره در کوچه ما هم عروسی می‌شود.

این پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: مهم نیست. سالهاست با این تفکر دارم مبارزه می‌کنم. نه عضو تیمی و گروهی و نه عضو مدرسه‌ای هستم فقط متعلق به این سرزمینم و به مردمانش عشق می‌ورزم و هیچ تعلق خاطری به هیچ کدام از این دسته‌جات ندارم. اکبر عبدی مال شماست؟ داریوش ارجمند با شماست؟ چهل سال است جشنواره هستم چرا این برخورد با من می‌شود؟ در همین جشنواره ۱۲ بار داور بودم. یک مافیای پنهانی هم وجود دارد من نمی‌شناسم.

الماسی به برخی از بازیگرها که به زعم خود بزرگشان کرده‌اند اشاره داشت و گفت: اینها را چه کسی انتخاب می‌کند. این که می‌گوید باشد و نباشد چه کسی است؟ چرا اذیت می‌کنند؟

وی در پاسخ به این سوال که چرا فیلم نمی‌سازید؟ گفت: این دوستان فیلم من را توقیف کرده‌اند. می‌خواهم بدانم چرا؟ فیلم دفاع مقدس بود و … توقیف کردند به خاطر این که من در آن شعار ندادم.

الماسی در این باره آیا قرار است فیلم بسازید؟ یا خیر؟ اظهار داشت: من دوست دارم فیلم بسازم اگر آقایان بگذارند و امکانات یا چیزهایی که برای دیگران قائل شوند و برای من هم قائل شوند. من را در این چهل سال خیلی اذیت کردند. با این که صادقانه هر مسئولیتی را که به من سپردند با عشق و علاقه و هر توانی که داشتم انجام دادم. نمی‌توانی یک فیلم پیدا کنی به قول سیروس الوند و بگویی جهانگیر در این فیلم ضعیف بود. من کار خودم را کردم. کاری به فیلم ندارم اما پاسخش را به جز ناجوانمردی ندیدم.

او همچنین خاطرنشان کرد: من صبح تا شب لوکیشن را بنایی کردم و ساختم و دیدم فیلمنامه من را به کس دیگری دادند که ساخت.

الماسی همچنین در این باره که در سال‌های اخیر شاهد آثار زیاد کمدی بودیم. در این چند وقت آیا فیلمی هم در سینماها دیدید و کدام کارها؟ بدون اسم بردن از فیلمی گفت: کار زیاد خوبی چندان ندیدم. چون بچگانه است فکر کنم اتفاقی است این کارها. اینها همه‌اش طراحی شده است. یک نبرد پنهانی بین تفکر لیبرالیستی و مارکسیستی چپ وجود دارد. در این میان، همین تقسیم‌بندی‌ها و حذف آدم‌ها صورت می‌گیرد و من واقعا از نیروی بالاتر درخواستم این است که آدم‌های این‌گونه را از سیستم حذف بکنند تا در همه چیز موفق شویم. اینها ۴۰ سال است در سیستم هستند و همه چیز را هم به نفع خودشان تعبیر می‌کنند.

وی افزود: من از نشستن آدم‌ها در افتتاحیه و اختتامیه به شما می‌گویم چه جریانی حاکم است.

وی در این باره که بیشترین ضعف را در کارهای امسال در چه می‌بینید؟ در فیلمنامه؟ گفت: در دنیا ثابت شده است که تقصیر فیلمنامه نیست، ایده و کارگردانی است. دوران بازیگری که تمام شده است و معنا ندارد. یعنی هیچ کدام از آقایان مسئول، هیات دولت و وزرا دانشگاه تهران را به این بزرگی نمی‌بیند. دانشگاه تهران، آزاد و ۱۰ دانشگاه دیگر فارغ‌التحصیل رشته بازیگری تا دوره فوق‌لیسانس دارند. بعضی‌ها که فردای فارغ‌التحصیل بازیگر می شوند،‌ فردای همان روز یک آقایی را از فوتبال، کشتی و رابطه خصوصی شبانه به سینما می‌آورند،‌ جایزه و دستمزدهای آنچنانی هم به او می‌دهند. همه اینها هم با لوده‌بازی و اسمش را هم می‌گذارند کمدی. این کمدی نیست. این لوده‌بازی است.

الماسی افزود: کمدی، چارلی چاپلین است. کمدی حتی جری لوئیز و نرمن ویزدوم است. کمدی ما پرهام صدر، حتی وحدت، کمدی کلام و نقض اصفهانی است. اشکالمان در سینما همین است که برخی تصمیم‌گیرندگان ما شناختی از آن اصلا ندارند. صادقانه دعا می‌کنم تلویزیون و سینمای ما یک دوره کامل سینمای کلاسیک آمریکا را به این بچه‌ها نشان دهد تا ببینند سینما وقتی در خدمت جامعه است چه کاری می‌تواند بکند. سینمای شعاری را نمی‌خواهیم، اتحاد جماهیر شوروی هم سینمای بسیار خوبی داشته است. حتی کره شمالی و کره جنوبی هم داشته است.

وی ادامه داد: مثلا «جدال در نیمروز» یک نوع تفکر در حال شکل‌گیری سرمایه‌داری لیبرال را دارد جا می‌اندازد. چون آمریکا یوتوبیای(آرمان‌شهر) دنیای لیبرال و سرمایه‌داری است. ما می‌گوییم تعریفی برای جامعه خودمان نداریم، این که سرمایه‌داری هستیم یا دولتی. اقتصاد دولتی با آزاد مشخص شود چیست.

الماسی همچنین به این سوال که اگر بخواهید یک روزی فیلم بسازید از بین بازیگرهایی که الان هستند کدامها را انتخاب می‌کنید؟ گفت: از بین سیاستمداران انتخاب می‌کنم برای این که بازیگران خیلی قهار و دروغگوهای خیلی خوبی هستند اما بازیگر خوب هم فراوان داریم با تعریف کلاسیک آن. بازیگری که تئاتر می‌شناسد. از جمله این بازیگرها به اکبر زنجان‌پور، رضا بابک، سعید پورصمیمی و نوید محمدزاده میتوان اشاره کرد.

وی افزود: امین حیایی، شهاب حسینی و جواد عزتی هم از جمله افرادی هستند که حضور دارند اما بازی نمی‌کنند. اما نوید محمدزاده بازی می‌کند. یعنی یک شخصیت دیگری را خلق می‌کند اما ۷۰ درصد این بازیگران اگر دقیق به آنها نگاه کنید در همه فیلم‌ها یک جور هستند. این بازی نیست و خودش را دارد به سینما و فیلم تحمیل می‌کند.

الماسی تاکید کرد: بازیگر کسی است که با پرورش روح و شخصیتش خودش را به آن توانمندی می‌رساند یا نزدیک می‌کند که در فیلم‌ها خودش نباشد یک کس دیگری باشد. ۹۰ درصد کسانی که الان هستند به فکر خوش‌تیپی و خوشگلی، قد بلند و قد کوتاه و … هستند.

او افزود: من دلیل حضور این‌ها را نمی‌فهمم آن هم در مملکتی مثل ما، اگر آمریکا و اروپا بود می‌فهمیدم. وقتی باور باشد بازیگری درون تو پرورش پیدا می کند و درسهایی که استانیسلاوسکی می‌گوید این است که اول تو باور می‌کنی، بعد عاداتش را تغییر می‌دهی. این در آثار کروساوا مشخص و عیان است. خود کروساوا جواب داد، حسی که بقیه بازیگرها ۴۰ ثانیه طول می کشد به مخاطب منتقل کنند توشیرو میفونه (بازیگر ژاپنی) در ۵ ثانیه منتقل کرده است و این حرف خیلی بزرگی است. مارلون براندو هم می‌گوید هیچ کاری احمقانه‌تر از بازیگری نیست.