سال ۱۳۵۷ در چنین روزهایی، ایران دوران پرالتهاب و سرنوشتسازی را میگذراند. سیاسیون و اندیشمندان جهان رخدادهای ایران را به دقت رصد میکردند. گویی همه منتظر تولد معنویتی دوباره بودند. مرور وقایع هر روز این نهضت، عبرتآموز و خاطرهانگیز است.
در روز بیستم بهمنماه ۱۳۵۷، مهندس بازرگان، نخستوزیر منتخب امام خمینی(ره) در سخنرانی مهمی که در دانشگاه تهران برگزار شد، خطوط کلی برنامههای دولت خود را برای حاضران تشریح کرد. وی با بیان اهداف و سیاستهای پیشرو، بر ضرورت همکاری و وحدت ملی برای عبور از بحرانهای موجود تأکید کرد.
در همین حال، امام خمینی(ره) در پیامی به ملت ایران، بر این موضوع تأکید کرد که ایشان هیچ سخنگوی رسمی ندارد و ارتباطاتشان بهصورت مستقیم با مردم انجام میشود. امام(ره) در پاسخ به پیام تبریک آقای گلپایگانی، نامهای حاوی تشکر و قدردانی از وی ارسال و در دیدار با نمایندگان شورای هماهنگی اعتصابات، بر لزوم پرهیز از اختلافات داخلی و اهمیت تلاش جمعی برای بازسازی کشور تأکید کرد.
از سوی دیگر، گروهی از حامیان قانون اساسی، شاه و دولت بختیار در ورزشگاه امجدیه تهران گردهم آمدند تا مواضع خود را اعلام کنند. این تجمع در شرایطی برگزار شد که قرار بود بختیار در همان روز در حضور مهندس بازرگان از سمت نخستوزیری استعفا دهد؛ اما وی این اقدام را به روز یکشنبه، ۲۲ بهمن موکول کرد. بختیار قصد داشت با استفاده از تمامی ظرفیتهای ارتش، آخرین تلاش خود را برای حفظ قدرت انجام دهد.
در روز جمعه، بیستم بهمن، تلویزیون ملی اعلام کرد که فیلم بازگشت امام خمینی(ره) را در ساعت ۲۱ پخش خواهد کرد. در ابتدای پخش این برنامه، تصاویر تظاهرات طرفداران شاه که در ورزشگاه امجدیه برگزار شده بود، نمایش داده شد. این اقدام، واکنش منفی همافران مستقر در پادگان دوشانتپه را برانگیخت. پس از پخش تصاویر مربوط به امام خمینی(ره)، همافران به شادی و فرستادن صلوات پرداختند؛ اما نیروهای گارد شاهنشاهی که در پادگان حضور داشتند، به سالن نمایش هجوم بردند و با سلاحهای گرم به همافران شلیک کردند.
صدای تیراندازیهای پیاپی از پادگان نیروی هوایی، ساکنان شرق تهران را به خیابانها کشاند. مردم ابتدا تصور کردند که به محل اقامت امام(ره) حمله شده است؛ اما با شنیدن صدای شلیکها و گزارشهای معدود کسانی که از محل درگیری گریخته بودند، متوجه حمله در پادگان نیروی هوایی شدند.
پادگان دوشانتپه پس از مدتی از سوی مردم محاصره شد. برخی از افراد قصد کمک به همافران را داشتند؛ اما عدهای دیگر این اقدام را خطرناک میدانستند. مردم تا صبح در خیابانهای اطراف پادگان ماندند و به دنبال راهحلی برای پایاندادن به درگیری بودند.
امام خمینی(ره) در پیامی به ملت ایران، حمله لشکر گارد به نیروی هوایی را محکوم کرد و به ارتش هشدار داد که لشکر گارد باید هرچه سریعتر به محل استقرار خود بازگردد، در غیر این صورت تصمیم نهایی اتخاذ خواهد شد. ایشان همچنین اطلاعیههای حکومت نظامی را فریبکارانه و خلاف شرع دانست و از مردم خواست با حضور گسترده در خیابانها، توطئه حکومت نظامی را خنثی کنند. این پیامها نشاندهنده عزم رهبری انقلاب برای حفظ وحدت ملی و مقابله با هرگونه اقدام تفرقهانگیز بود.
الههسادات بدیعزادگان
انتهای پیام
منبع