اثبات راه معرفت صحيح در «شریعت در آینه معرفت»

بنا به توصیف قرآن کریم از بهشت، بهشتیان در باغ‌های پر نعمت الهی بر کرسی‌های خود می‌نشینند و از شرابی سر به مُهر به نام رحیق سیراب می‌شوند. مُهری که بر این شراب نهاده شده از مُشک است و قرآن دسترسی به آن را سزاوار رقابت و مسابقه می‌داند. این شراب در آمیخته با تسنیم است و تسنیم چشمه‌ای است که مقربان خدا از آن می‌نوشند.

به نظر علامه طباطبایی بنابر توصیف قرآن کریم چشمه تسنیم از شراب رحیق برتر است، زیرا این شراب به سبب آمیختگی با تسنیم دلپذیر می‌شود و از طرف دیگر، چون مقربان از تسنیم می‌نوشند، مرتبه آنان از نیکانی که با شراب رحیق سرمست می‌شوند والاتر است. اما صرف آمیخته بودن محتوای رحیق با تسنیم و وصف قرآن کریم از این ترکیب، نمی‌تواند دلیل برتری یکی بر دیگری باشد، مگر آنکه این برتری از طریق بعضی روایات اثبات شود، یا از معنای کلمه مقربان برتری خاصی نسبت به معنای کلمه ابرار به دست آید.

شريعت كه تنها طريقت حقيقت و يگانه سبيل انسانيت است، از معبر سفارت الهی گذر كرده و به دست برگزيدگان او برای همه انسان‌ها و در تمامی دوران نهاده شده است. بديهی است كه گرچه وجود شريعت برای اين مقصد اقصی ضرورتی اجتناب‌‎ناپذير است؛ اما هرگز شرط كافی نبوده، بلكه همواره معرفت و شناخت به آن لازم است.
امروزه معرفت‌شناسان مادی كه تنها شيوه شناخت پديده‌ها را تجربه می‌دانند، درصددند همين شيوه را نيز براي هر نوع معرفت حتی به حقايق دينی سرايت بدهند و از اين رهگذر تمامی مؤلفه‌های اين شيوه را با خود يدک بكشند كه از جمله آن كليت قبض و بسط در هر نوع معرفت و هرگونه شناختی است.
كتاب «شريعت در آينه معرفت» ضمن تصحيح و اثبات راه معرفت صحيح، به شكلی عميق به بررسی و نقد نظريه قبض و بسط تئوريک شريعت می‌پردازد و در دو بخش مباحثی همچون: ثبات و تحول فهم شريعت، حقيقت دين، علم و دين، همراهی وحی و عقل، ثبات و تغيير معرفت دينی، سفسطه و شكاكيت پيچيده، نسبيت شناخت، نقد نسبيت، نسبيت و تحول معرفت دينی، تبيين توحش طبعی و تمدن نظری و… را در اختيار علاقه‌مندان قرار می‌دهد.

انتهای پیام