بسم الله الرحمن الرحیم
«قوم یتقون»، گروهی از مردم اند که چشم بینای جامعه اند، در عرصه ای که زندگی می کنند پاسدار ارزش هایند، در صحنه هایی که باید حضور داشته باشند فعالانه حضور دارند. این افراد که دارای بصیرت اند خطرات پیش رو را پیش بینی می کنند و دیگران را از آن خبر می دهند. نه اینکه بگذارند خطر بیاید بعد تازه از خواب بیدار شوند. وقتی همه به خواب می روند آنها بیدارتر می شوند و وقتی مردم بیدارند قدرت هشیاری خود را بالاتر می برند.
اهل تشخیص حق از باطل، اشتباه از صحیح، حلال از حرام، واجب از غیر واجب اند. به همین دلیل خطراتی که یک جامعه را تهدید می کند بلافاصله توسط ایشان شناخته می شود و دستورالعمل مراقبت از آن تهدید هم به افرادی که لازم است هشیار باشند ارسال می شود.
جامعه ای که قوم یتقون ندارد یا کم دارد زیاد خطا می کند و در گناهان فرو می رود. همانند فامیلی که اگر قوم یتقون نداشته باشد، رها و پر آسیب می شوند، طلاق و اختلاف در آنها عادی می گردد. فقر و نداری در آنها زیاد می شود.
رواج ظلم در جامعه به دلیل نبود قوم یتقون است. در این صورت افراد جامعه به سمت «قوم ظالمین» شدن پیش می روند و در این بین افرادی که باید تقوای جامعه می شدند و نشدند توبیخ می شوند.
هر طلاق و اختلاف و بد تربیت کردن و فقر که در اثر بی تقوایی های فردی ظهور می کند باید توسط تقوای جامعه که افراد خاصی هستند کنترل شود و از آسیب های آن جلوگیری شود. جامعه نیاز به مراقب دارد وگرنه بی بند و بار می شود.
✍️احمدرضا اخوت