دولت‌ها در قبال امر خودکشی مسئول هستند

به گزارش ایکنا از قم، کشیش جوزف گوتز، استاد دانشگاه و رئیس مرکز گفتگوی ادیان صومعه سنت اوتیلیه مونیخ آلمان در کنفرانس بین‌المللی «نقش ادیان، معنویت و دعا در پیشگیری از خودکشی» با محوریت دیدگاه مسیحیت درباره خودکشی و اضرار به نفس از کتاب مقدس که به همت مؤسسه بین‌المللی صلح و ادیان و با همکاری مؤسسه خانواده و تربیت معنوی خاتم روز گذشته ۳۰ بهمن‌ماه برگزار شد، گفت: بخش اول بحث من رویکرد الهی، روان‌شناختی و اجتماعی است. به صورت کلی، رویکرد کلیسا کاتولیک درباره خودکشی این است که زندگی، یک هدیه و موهبت الهی است که می‌بایست از آن محافظت کرد و الهیات مسیحی که معروف به CCC (Catechism of the Catholic Church) است، خودکشی را عنوان یک گناه کبیره تلقی می‌کنند. یک فرد اجازه‌ای از جانب نهادی برای انجام خودکشی ندارد. 

وی افزود: حتی کسی که خودکشی انجام می‌دهد، به لحاظ الهیات مسیحی اجازه داده نمی‌شود که او را در قبرستان مسیحیت دفن کنند. این به این جهت است که خداوند این اجازه را نمی‌دهد و حتی پاپ فرانسیس، در گذشته تاکید می‌کرده که با مسئله خودکشی، با خشونت برخورد کنند. اما امروزه، در برابر این عمل، بنابر رفتار با رحمت و گشاده رویی است و نباید افراد را سریعا محکوم کنند. 

کشیش جوزف گوتز بیان کرد: بنابر اعتقادات ما در الهیات جدید مسیحیت و بویژه کاتولیگ، مبنا براین است که به سمت امیدبخشی به افراد برویم و به آنها گفته شود که چقدر مسئله خودکشی می‌تواند خطرناک باشد. پس از روشنگری و مشخص شدن عواقب خودکشی، هم به نیایش برای او می‌پردازیم و هم سعی می‌کنیم از این فرد محافظت کنیم و او را رها نکنیم. به این واقف هستیم که معارف دینی و مذهبی، بین همه، یکسان آگاهی‌بخشی نشده و کسی که به مرحله خودکشی رسیده، ایمان قوی ندارد و سعی میکنیم ایمان او را قوی کنیم. نه تنها برای این افراد بلکه برای کسانی‌ که مشکل روانی دارند را نیز سعی می‌کنیم درمان کنیم.

وی با بیان آمار خودکشی در آلمان، اظهار کرد: به عنوان مثال در آلمان به ازای هر ۱۰۰هزار نفر، ۱۲ نفر دچار خودکشی می‌شوند. این ما را به این سمت می‌برد که بیدار شویم و آگاهی‌بخشی کنیم. این یک زنگ خطری برای کلیساست. تعداد خودکشی بین مردان و زنان در جامعه آلمان در ۱۰۰هزار نفر، ۸ به ۶ است ۸ مرد و ۶ زن. طبق بررسی های روان‌شناختی انجام شده، ۳ عامل اصلی پیشگیری از خودکشی وجود دارد.

سه عامل پیشگیری از خودکشی و ۵ عامل اضرار نفس

رئیس مرکز گفتگوی ادیان صومعه سنت با معرفی ۳ عامل اصلی پیشگیری از خودکشی، بیان کرد: حمایت اجتماعی به جامعه آموزش داده بشود که با این افراد چگونه رفتار کنند و یک شبکه قوی از افراد برای شناسایی این افراد تشکیل شود. روان‌شناسان حرفه‌ای برای مشاوره به آنها استخدام شوند و سومین عامل که برای رهبران دینی اهمیت دارد، اشاعه تاب‌آوری است به طوری فرد را به آموزش دهیم که با اولین مشکل سریع به فکر خودکشی نیفتد و استراتژی ها توسط رهبر دینی شناسایی شود.

وی در خصوص ۵ ریسک و احتمال خطری که منجر به اضرار بنفس می‌شود، اظهار کرد: بیماری روحی روانی مثل افسردگی، اسکیزوفرنی و مشکلات بیماری‌های ذهنی از اولین احتمالات خطر برای بوجود آمدن خودکشی و یا حتی اتانازی می‌شود. دومین احتمال خطر و یا ریسک، اعتیاد به الکل و مواد مخدر است. سوم، ایزوله شدن توسط جامعه یا گوشه‌گیری در جامعه است به این معنا که جامعه آن‌ها را طرد می‌کند و آن‌ها را حمایت نمی‌کند. چهارم، بیماری های لاعلاج و صعب‌العلاج و پنجمین از دست دادن عزیزان یا طلاق، بیکاری و ورشکستگی است.

جوزف گوتز بیان کرد: خداوند، خدای رحمت است و مداوم باید به افرادی که دچار مشکلات روحی و روانی هستند، یادآوری کنیم که منظور از رحمانیت خدا چیست و این، وظیفه کشیشی است. ۵ نشانه فردی که می‌خواهد خودکشی کند؛ زیاد صحبت کردن از مرگ، گوشه‌گیری‌های خانوادگی و طرد شدن توسط خانواده، ناامیدی و احساس بی‌ارزش بودن، تغییر ناگهانی در رفتار و دست کشیدن از خواسته‌ها و آرزوها از نشانه‌هاست.

وی در خصوص پاسخ به این سوال که چه کنیم فرد به زندگی برگردد، ابراز کرد: ارتباط قوی با این افراد می‌تواند از موارد کمک به آن‌ها باشد. وارد کردن مذهب در زندگی فرد و اینکه اجازه ندهیم عکس‌العمل در برابر عدم پذیرش مذهب مارا دلسرد کند. افراد ناامید را به شکل تخصصی با آموختن راه‌های درمان روان‌شناختی در تسهیل و آرامش‌دهی به آن‌ها یاری کنیم. از دیگر راهکارها، معنادار کردن زندگی برای فردی است که می‌خواهد خودکشی کند.

رهبران دینی مراکز مشترک برای جلوگیری از خودکشی تشکیل دهند

گوتز در خصوص نقش رهبران دینی، گفت: تک تک ما رهبران دینی مسئول هستیم. حتی یک نفر دچار خودکشی شود، مسئولیت داریم که چرا که به او نرسید. این موضوع نیز مورد بحث است که چگونه معنویت و دعا می‌تواند از خودکشی جلوگیری کند؟ از طریق معارف الهی و ایمان، افراد را به سمت دعا کردن بکشانیم چون معمولا این افراد دارای ذات پاکی هستند. افراد را عضوی از کلیسا کنیم. مراقبت‌های مذهبی صرفا الهیاتی نیست و گاها می‌توانیم با مسائل معنوی این افراد را آگاه کنیم.

وی افزود: باید دقت داشته باشیم که بحث خودکشی یک مشکل فردی نیست بلکه همزمان یک مشکل اجتماعی، سیاسی و مذهبی است. پس جامعه هم در قبال خودکشی افراد باید احساس مسئولیت داشته باشد. ۳ کاری که به لحاظ حکومتی می‌توان انجام داد، عبارتند از؛ مراقبت‌های روان‌شناختی در مراکزی تسهیل شود، مسئله خودکشی را تبدیل به یک تابو(امر ممنوعه) کنیم و ساختارهای قانونی را بایستی برای این مسئله در قانون دید و عواقب آن را بررسی کرد.

این استاد دانشگاه با اشاره به تاثیر گفتگوی ادیان و چگونگی جلوگیری از این پدیده، بیان کرد: رهبران دینی دور هم جمع شوند. وقت این نیست که شیعه یا مسیحی بگوید با این پدیده کاری ندارم. مراکز مشترک را تشکیل بدهیم. کلیساها، مساجد، معابد ادیان غیر ابراهیمی و کنیسه ها باهم کار کنند تا کسانی را که در فکر خودکشی هستند، اطلاع از اهمیت رهبران دینی به آن‌ها را داشته باشند. ادیان همبستگی و تاب‌آوری خود را بالا ببرند. پس، این اقدام درونی باید آغاز شود و عدم وجود همبستگی بین ادیان نباید اولین مشکل در حل اینگونه مسائل باشد. در کنار معنویات که در کلیسا یا مسجد داریم، باید عملیات عملی نیز داشته باشیم.

وی خودکشی را یک پدیده پیچیده معرفی کرد و یادآور شد: خودکشی تک‌بعدی نیست. کلیسا کاتولیک این رویکرد را گسترش داده که در قرن معاصر با رحمانیت با فردی که قصد خودکشی دارد، برخورد شود و افراد را حمایت کند نه طرد. معنویت می‌تواند به آن‌ها کمک کند چرا که تمام موارد، موارد مادی نیست. انسان ها با همکاری یکدیگر این مسئله را حل کنند و رهبران سیاسی با رعایت فاکتورها و عوامل دینی این ضرورت را احساس کنند که این پدیده را باید مانند اعتیاد جلوگیری کنند و با نگاه بیماری به آن نگاه کنند تا درمان شود.

انتهای پیام