به گزارش ایرنا، امنیت را باید شرط لازم برای اجرای هر برنامهای عنوان کرد و این امر حیاتی در حقیقت بستر ایجاب هرگونه توسعه و پیشرفت در جامعه را فراهم میآورد و گوهر ارزندهای است که هر کشوری قبل از پرداختن به هر امری، دغدغه تامین و تثبیت آن را دارد.
خبرهایی که از کشف و توقیف سلاح و متلاشی شدن باندهای تبهکار وابسته به بیگانگان در پشت مرزهای کشورمان در طول سال میشنویم و میخوانیم، گوشهای از توفیقات سربازان گمنام امام زمان (عج) است که از طریق رسانههای جمعی به اطلاع مردم میرسد تا هموطنان در جریان اقتدار اطلاعاتی و عملیاتی فرزندان امنیتآفرین خود باشند.
بخش زیادی از این دست خبرها بدون تردید با هدف بو نبردن و ناکام ماندن دشمن در پیاده کردن نقشههای شوم بعدی، مخابره نم شود اما کیست که سختی کار شبانهروزی و حساسیت جانفشانیهای سربازان گمنام امام زمان را نداند و بر ارج و ارزش آن صحه نگذارد.
امنیت و امان در حقیقت، احساس ایمنی و آرامش است که هر آینه می تواند با یک انفجار مهیب، محو شود و به جای آن، سیاهی اهریمن و تباهی جان سایه اندازد و زندگان و زندگانی را تهدید کند.
ایران برای ما ایرانیان همواره بسان قلعهای در برابر یورش دژخیم بوده است و در فرهنگ کهن و اساطیری ما در شاهنامه سترگ فردوسی بزرگ نیز زال، رستم و اسفندیار، نمادهایی هستند که در برابر اژدها و اهریمن قیام کردهاند.
دریغ است ایران که ویران شود / کنام پلنگان و شیران شود
چو ایران نباشد تن من مباد / در این بوم و بر زنده یک تن مباد
همه سر به سر تن به کشتن دهیم / به از آن که کشور به دشمن دهیم
سعدی در تدبیر کشورداری به رازداری و پردهپوشی امور از اغیار، اهمیت داده است به ویژه آنگاه که پای دشمن در میان باشد و بیم حیله و کینه او باشد. میفرماید؛
به تدبیرِ جنگ بداندیش کوش / مصالح بیندیش و نیت بپوش
منه در میان راز، با هر کسی / که جاسوسِ همکاسه دیدم بسی
امام راحل نیز در فرازی درباره ضرورت قوام و دوام امنیت در جامعه اسلامی فرمودهاند: دفاع از ناموس مسلمین و جان مسلمین و مال مسلمین و کشور مسلمین یکی از واجبات است. ما داریم به این واجب عمل میکنیم، کشور ما دارد به این واجب عمل میکند.
از منظر حضرت آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز “بدترین بلایی که میتواند بر سر یک ملتِ رو به رشد و پیشرفت وارد شود، سلب امنیت است”.
بنابراین خدمتی که دستگاه اطلاعاتی برای کشور و هم میهنان ارائه میکند، فراتر از هر کار دیگری است، هرچند که عوامل ایجاد کننده امنیت، به ظاهر به چشم نمیآیند.
همانها که چشمهای بیدار و مرزهای استوار آب و خاک ما هستند تا ما با خیال راحت بخوابیم و اطمینان داشته باشیم که با وجود آن خطرپوشان عافیتاندیش، سنگی بر شیشه خیال ما نخواهد خورد و دست بیگانهای به آشیانهای نخواهد رسید.
در تقویم رسمی کشور ما ۲۶ بهمن ۱۴۰۳ مصادف با ۱۵ شعبان ۱۴۴۶، سالروز ولادت امام زمان (عج) به نام روز سربازان گمنام نامگذاری شده است و طبق رسم مالوف، یک هفته را برای گرامیداشت چنین مناسبتهایی منظور میکنند اما به یک معنا، همه سال به سربازان گمنام تعلق دارد و لحظهای را نمیتوان متصور شد که عاری از حضور و خالی از بروز آنها باشد.
عبارت “سرباز گمنام” ناخود آگاه عبارت “شهید گمنام” را در اذهان تداعی میکند؛ انسان، گاهی به درجهای از رشد و تعالی میرسد که نه تنها نام را برای خود ارزش نمیداند، بلکه به تعبیر حافظ، نامدار بودن را ننگ میشمارد ” از نام چه پرسی که مرا ننگ زنام است”
آری خدمت در بینام و گمنامی و حتی شهادت در عین فراغت از نام و القاب، عالم دیگری دارد و ماورای تصور آدمیزاد است. آن یاران همیشه همراه و سربازان بصیر و آگاه، آنان که بر کام شیر میروند تا نوزادی بی شیر نماند و آنها که سینه را سپر کینه دشمن میکنند تا شنبه تا آدینه هموطنان آرام باشد، چشم و چراغ مُلک و ملت هستند.
در واقع مَثل ما و سربازان گمنام، مَثل آب و ماهی است که ماهی را تا از آب جدا نکردهاند، حسی از آب ندارد و حتی قدر آن را نمیداند، پس ای بلند قامتان و ای نامداران گمنام، شما که همواره در دفاع مقدس هستید و جنگ با دشمن برای شما پایانی ندارد، استوار بمانید تا نام شما لرزه بر اندام دشمن اندازد و خوف و خطر با حضور شما رنگ ببازد.
منبع