گروه بینالملل دفاعپرس: سیاست توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی در سوریه موضوعی پیچیده و چندوجهی است که ریشه در تاریخ، امنیت، و منافع استراتژیک این رژیم اشغالگر و نامشروع دارد. این سیاست در طول دههها به اشکال مختلفی ظهور کرده و تحت تأثیر تحولات منطقهای و بینالمللی قرار گرفته است.
اگر بخواهیم در نخستین قدم سیاست توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی در سوریه را مورد بررسی قرار دهیم، باید «زمینههای تاریخی» آن را جستوجو و کنکاش کنیم. این رژیم از زمان تأسیس خود در سال ۱۹۴۸ همواره به عنوان یک چالش امنیتی برای کشورهای منطقه مطرح بوده است.
در آن سوی میدان هم «سوریه» به عنوان یکی از کشورهای همسایه و از اعضای جبهه مقاومت، همواره جایگاهی خاص و ویژه در میدان نبرد و مقاومت در برابر دشمن صهیونیستی داشته است؛ ضمن اینکه درگیریها و جنگهای متعدد بین رژیم صهیونیستی و سوریه، از جمله جنگ ۱۹۶۷ و تصرف بلندیهای جولان توسط ارتش اشغالگر «اسرائیل»، به تشدید تنشها و شکلگیری سیاستهای توسعهطلبانه تلآویو در قبال سوریه منتهی شده است.
صحبت از بلندیهای جولان به میان آمد و باید گفت که این منطقه، نقطه کانونی توسعهطلبی رژیم صهیونیستی در سوریه و منطقه است. البته بلندیهای جولان در جنگ ۱۹۶۷ توسط «اسرائیل» اشغال شده بود و تا امروز از نظر استراتژیک و امنیتی برای رژیم صهیونیستی اهمیت زیادی داشته است؛ ضمن اینکه، این منطقه بر دریاچه «طبریه» و شمال «اسرائیل» نیز اشراف دارد و کنترل آن به ارتش «اسرائیل» امکان نظارت بر تحرکات نظامی سوریه را میدهد.
بر همین اساس هم رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ این منطقه را به طور یکجانبه ضمیمه خاک خود کرد؛ اقدامی که تا امروز نیز از سوی جامعه بینالمللی به رسمیت شناخته نشده است؛ ضمن اینکه رژیم صهیونیستی همواره بر حفظ کنترل خود بر جولان تأکید کرده و آن را بخشی جداییناپذیر از قلمرو خود میداند.
سیاست توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی در سوریه، منافع امنیتی و نظامی قابل توجهی هم برای این رژیم به همراه دارد. در واقع باید بگوییم که تلآویو همواره در هراس و وحشت از حضور نیروهای نظامی و گروههای مقاومت در مرزهای خود بوده و در این مسیر از هیچ اقدامی برای جلوگیری از فعالیتها و اقدامات آنها فروگذار نکرده است.
رژیم صهیونیستی از دههای قبل تا امروز سیاست ویژه و اصلی خود مبنی بر حفظ برتری نظامی و امنیتی خود در منطقه را بهشدت دنبال کرده و در این مسیر بارها مواضع نظامی در سوریه را هدف قرار داده و تلاش کرده تا از همکاری مابین سایر گروههای مقاومت در منطقه با حزبالله لبنان جلوگیری کند.
از طرف دیگر، نمیتوان نسبت به تأثیر جنگ داخلی سوریه بر طراحی و توسعه سیاست توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی را در این کشور نادیده گرفت؛ زیرا جنگ داخلی سوریه و تضعیف دولت مرکزی این کشور، فرصتهایی را برای رژیم صهیونیستی ایجاد کرد تا نفوذ خود را در مناطق مرزی افزایش دهد.
بر همین اساس هم شاهد هستیم که رژیم صهیونیستی از این بحران برای تضعیف بیشتر سوریه و کاهش ارتباطات گروههای مقاومت با یکدیگر استفاده کرده است؛ همچنین «اسرائیل» از نزدیکی ایران و حزبالله به مرزهای خود در وحشت و هراس بوده و تلاش کرده تا با حمله به مواضع این نیروها در سوریه، مانع از تقویت آنها شود.
موضوع قابل توجه دیگر این است که سیاست توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی در سوریه رابطه کاملاً مستقیم و معناداری با روابط این رژیم با قدرتهای منطقهای و بینالمللی ازجمله آمریکا دارد؛ زیرا آمریکا همواره از رژیم صهیونیستی حمایت کرده و مدعی شده که اقدامات تلآویو در سوریه به عنوان بخشی از مبارزه با تروریسم و تهدیدات منطقهای بوده است.
و در آخر، سیاست توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی در سوریه ترکیبی از منافع امنیتی، استراتژیک و تاریخی است. این رژیم اشغالگر و متجاوز همواره تلاش کرده است تا با کنترل مناطق کلیدی مانند بلندیهای جولان و تضعیف نیروهای مخالف خود در سوریه، امنیت و برتری خود در منطقه را حفظ کند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
منبع