به گزارش خبرنگار ایرنا، امید قبادی روز پنجشنبه در نهمین سالروز تاسیس انجمن اهد عضو ایرانیان با اشاره به فعالیتهای انجمن اهدای عضو اظهار داشت: انجمن اهدای عضو ایرانیان با همراهی ۵۲ عضو هیات امنا، در ۶ شاخه اصلی فعالیت میکند و نقش مهمی در فرهنگسازی و ساماندهی پیوند اعضا در کشور دارد.
وی با بیان اینکه ایران یکی از کشورهای پیشرو در حوزه پیوند اعضا در منطقه است، گفت: در کشور ما سالانه سه هزار بیمار مرگ مغزی شناسایی میشوند که تنها خانواده هزار نفر از آنها رضایت به اهدای عضو میدهند. این در حالی است که با این میزان، سه تا چهار هزار پیوند امکانپذیر میشود. اما متأسفانه بیش از دو هزار نفر دیگر از این بیماران، به دلیل عدم رضایت خانوادهها، فرصت نجات جان دیگران را از دست میدهند و بیش از هفت هزار عضو قابل پیوند هر ساله دفن میشود.
ضرورت افزایش آگاهی عمومی
نایبرئیس هیاتمدیره انجمن اهدای عضو تأکید کرد: یکی از مشکلات اساسی ما، کمبود آگاهی در جامعه است. در بسیاری از موارد، خانوادهها هنوز تفاوت بین مرگ مغزی و کما را نمیدانند و تصور میکنند ممکن است بیمارشان بهبود یابد. این در حالی است که مرگ مغزی یک وضعیت غیرقابل بازگشت است و اعضای بیمار میتواند جان بیماران نیازمند پیوند را نجات دهد.
قبادی ادامه داد: در حال حاضر، تنها ۱۵ تا ۲۰ درصد از بیماران نیازمند پیوند قلب اطفال در ایران به عمل پیوند میرسند و بیش از ۸۰ درصد آنها در لیست انتظار جان خود را از دست میدهند. این در حالی است که ما متخصصان مجرب، امکانات و تجهیزات لازم را داریم، اما به دلیل نبود فرهنگسازی کافی، بسیاری از بیماران فرصت پیوند را از دست میدهند.
نقش مسئولان و رسانهها در ترویج فرهنگ اهدای عضو
وی با انتقاد از کمتوجهی به موضوع اهدای عضو در رسانههای کشور، اظهار داشت: رسانهها و مسئولان نقش مهمی در فرهنگسازی دارند. در بسیاری از کشورها، تبلیغات گستردهای برای آگاهیبخشی درباره اهدای عضو انجام میشود، اما در ایران هنوز این موضوع بهاندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است.
وی ادامه داد: اینکه پزشکان را مسئول فرهنگسازی بدانیم، اشتباه است. پزشکان ۲۰ درصد در روند پیوند نقش دارند، در حالی که ۵۰ درصد کار بر دوش فرهنگسازی عمومی است. دولت نیز باید با تأمین امکانات و تسهیل فرآیندها، سهم خود را ایفا کند.
نقش تاریخساز ایران در پیوند اعضا
همچنین، دکتر علی نوبخت رییس انجمن در این مراسم با بیان اینکه پیوند عضو پیشرفتهترین روش درمانی برای بیماران دچار نارسایی عضو است، اظهار داشت: پیوند اعضا در جهان از دهه ۱۹۵۰ در آمریکا آغاز شد و در ایران نیز از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۷ حدود ۸۰ مورد پیوند کلیه انجام شد. این پیوندها عمدتاً در بیمارستانهایی مانند بیمارستان بزرگ صورت گرفت. همچنین تعدادی از بیماران به دلیل نبود امکانات به انگلستان اعزام میشدند.
وی افزود: با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و همزمان با تحریمهای گسترده، کشور با مشکلاتی در تأمین تجهیزات پزشکی مواجه شد که منجر به بروز چالشهایی در حوزه پیوند اعضا گردید. با این حال، در سال ۱۳۶۲، دکتر نگهدار، که از او بهعنوان پدر پیوند اعضای ایران یاد میشود، نخستین پیوند کلیه را در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران انجام داد. این اقدام، نقطه عطفی در مسیر پیوند اعضا در ایران بود.
رئیس هیات مدیره انجمن اهدای عضو با اشاره به برخی چالشهای موجود خاطرنشان کرد: در سالهای ابتدایی، پیوند اعضا چندان مورد پذیرش جامعه پزشکی نبود و با امکانات محدود انجام میشد، اما با برنامهریزیهای انجامشده، مراکز پیوند توسعه یافتند و نیروهای متخصص تربیت شدند. امروز ایران به یکی از قطبهای پیوند اعضا در منطقه تبدیل شده است.
دکتر نوبخت با اشاره به نقش فقها در پیشرفت این حوزه گفت: یکی از مهمترین تحولات در زمینه پیوند اعضا، صدور فتوا از سوی حضرت امام خمینی (ره) در اردیبهشت ۱۳۶۸ بود. این فتوا، راه را برای توسعه پیوند اعضا در کشور هموار کرد و به همین دلیل، این روز در تقویم رسمی کشور بهعنوان “روز اهدای عضو” نامگذاری شده است.
وی افزود: پس از این فتوا، زیرساختهای قانونی نیز شکل گرفت. در سال ۱۳۷۹، قانون مربوط به پیوند اعضا تصویب شد و در سال ۱۳۸۱ آییننامه اجرایی آن به تصویب رسید. این اقدامات باعث شد که ایران در حوزه پیوند اعضا به جایگاهی قابلتوجه دست یابد.
تأسیس انجمن اهدای عضو و فعالیتهای آن
رئیس هیاتمدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان با اشاره به نقش این انجمن در فرهنگسازی و گسترش پیوند اعضا اظهار داشت: در اسفند ۱۳۹۴، با تلاش جمعی از پزشکان و متخصصان، انجمن اهدای عضو ایرانیان تأسیس شد و مجوز رسمی خود را از وزارت کشور دریافت کرد. این انجمن تاکنون فعالیتهای گستردهای در زمینه آموزش، فرهنگسازی و حمایت از بیماران نیازمند پیوند انجام داده است.
وی تأکید کرد: با وجود پیشرفتهای چشمگیر در این حوزه، هنوز چالشهایی مانند بازار سیاه پیوند اعضا و مشکلات مالی بیماران وجود دارد که نیازمند حمایتهای بیشتر از سوی دولت و نهادهای مربوطه است.
منبع