نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش ایکنا، محمد فقیهی‌رضایی؛ مترجم قرآن کریم، پژوهشگر و مؤلف در سلسله‌مباحثی و در دوازده درس‌گفتار با عنوان «آداب تلاوت قرآن» به برخی از مسائل مهم که باید مسلمان در پیش، حین و پس از تلاوت، آنها را رعایت کند، اشاره دارد تا به این واسطه بتوان از تلاوت قرآن، حظ و بهره معنوی وافری را برد. در دهمین بخش از این سلسله‌مباحث، به حد و اندازه‌ای که قاری باید قرآن بخواند اشاره می‌شود که هم نباید با بی‌حوصلگی همراه باشد و هم نباید از حدی تجاوز کند که کسالت را موجب شود. در ادامه به مدت چهار دقیقه فیلم آن به همراه متن سخنان از نظر می‌گذرد.
«بسم‌الله الرحمن الرحیم
دهمین نکته در باب آداب تلاوت قرآن تعادل است. خواندن قرآن کار مستحبی است و جزء مهمترین عبادات محسوب می‌شود ولی در مورد عبادات مستحبی باید تعادل حفظ شود.
انسان گاه حوصله کارهای مستحبی را دارد و گاه ندارد؛ امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرماید که دل‌ها گاه اقبال دارند و گاه ادبار؛ یعنی گاهی حوصله انجام کاری را داشته و گاهی ندارد؛ این امر به ویژه درباره کارهای مستحبی باید مورد توجه قرار گیرد. اساساً باید صبر و حوصله انسان بیشتر مصروف به کارهای واجب شود و نباید آن را به واسطه انجام مستحبات از بین برد؛ ممکن است فردی بخواهد یک جزء از قرآن را بخواند و این امر برنامه او باشد، اما اگر مجبور به این کار شود و در تمام مدت به این مسئله فکر کند که چه زمانی به پایان جزء می‌رسد، این امر اصلاً درست نیست و موجب دلزدگی فرد شده و ممکن است به فاصله گرفتن او از قرآن منجر شود. دقت در این زمینه به ویژه برای کودکان و نوجوانان باید بیشتر باشد، حوصله آنها به نسبت بزرگترها کم است و اگر فردی فرزند خود را به یک محفل قرآن می‌برد، توقف در آنجا باید در حد حوصله کودک باشد.
امام صادق(ع) فرمود که انسان گاه زنده است و گاه می‌میرد؛ مراد از این سخن همان میزان صبر و حوصله است و لذا آن زمان که فوق‌العاده صبر و حوصله و ظرفیت کافی دارد، باید با انجام کارهای مستحبی آن را ادب و تربیت کند.
این مسئله را حتی در آداب زیارت نیز باید مد نظر قرار داد؛ به فرض در زیارت آستان قدس رضوی، فردی ممکن است، علاوه بر پابوسی حضرت، حوصله آن را داشته باشد که ساعت یا ساعاتی وقت برای خواندن زیارت‌نامه و ادعیه داشته باشد و اما ظرفیت و حوصله فردی تنها به آن اندازه است که خود را با زیارت ضریح آن حضرت متبرک کند. باید دید که تا چه حدی این زیارت حال خوب نصیب انسان می‌کند. درباره قرآن هم طبق آنچه سوره مزمل به آن اشاره دارد؛ هر اندازه و تا هر میزان که برای فرد میسر است، باید قرآن خوانده شود، اما از معصوم(ع) روایت است که می‌فرماید، آن میزان قرآن خوانده شود که دلهای‌تان را خاشع و حال شما را خوب کند و هر زمان که اجبار و بی‌حوصله‌ای در آن مشاهده کردید، دیگر قرائت قرآن را ادامه ندهید.»
انتهای پیام
منبع
