به گزارش ایکنا از همدان، جواد صدیق، مدیر بنیاد قرآن استان همدان، در سخنانی با بررسی نکات اخلاقی جزء هجدهم قرآن کریم، اظهار کرد: خداوند در آیه ۱۹ سوره نور اینچنین میفرماید «إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ کسانی که دوست دارند کارهای بسیار زشت [مانند آن تهمت بزرگ] در میان اهل ایمان شایع شود، در دنیا و آخرت عذابی دردناک خواهند داشت، و خدا [آنان را] می شناسد و شما نمیشناسید.»
این آیه بعد از اتفاق مهمی که در صدر اسلام رخ داده بود نازل شد. آن اتفاق هم این بود که یکی از همسران رسول اکرم(ص) از کاروان جا مانده بود که جوانی که در عقب کاروان بود ایشان را همراهی کرد و وی را به کاروان رسانید در این هنگام افرادی بودند که وقتی این اتفاق را دیدند شروع به شایعه پراکنی و تهمت زدن کردند که گویا این دو ارتباطی با یکدیگر داشتند.
همچنین در آیه ۱۱ همین سوره خداوند میفرماید «إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ به یقین کسانی که آن تهمت [بزرگ] را [درباره یکی از همسران پیامبر به میان] آوردند، گروهی [هم دست و هم فکر] از [میان] خود شما بودند، آن را برای خود شرّی مپندارید، بلکه آن برای شما خیر است، برای هر مردی از آنان کیفری به میزان گناهی است که مرتکب شده، و آن کس که بخش عمده آن را بر عهده گرفته است، برایش عذابی بزرگ است.»
چنین افرادی تصور میکنند که به شما ضرر میزنند بلکه به شما فایده میرسانند چرا که این یک آزمایش الهی است که موجب آگاهی و هوشیاری بیشتر شما میشود. برای کسانی که چنین گناهی مرتکب شدهاند عذابی بزرگ مهیا است.
در آیه شانزدهم نیز خداوند میفرماید «وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا يَكُونُ لَنَا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ و چرا وقتی که آن را شنیدید نگفتید: ما را نسزد [و هیچ جایز نیست] که به این تهمت بزرگ زبان بگشاییم، شگفتا! این بهتانی بزرگ است.»
طبق این آیات اگر انسان گناهی را نقل کند و تهمتی را به افرادی روا دارد درحالی که به آن یقین ندارد موجب توسعه فحشا در جامعه خواهد شد.
در نشر شایعه سه گناه مطرح میشود اول پذیرش شایعه، دوم اشاعه آن و سوم کوچک شمردن آن است. گر چه شاید انسان تصور کند که این کار کوچکی است درحالی که خداوند آن را بزرگ میشمارد و افرادی که چنین اقدامی میکنند شایسته عذابی بزرگ میداند.
بر همین اساس گوش، چشم و قلب انسان مسئولیت دارد و نباید شایعه پراکنی کند. آیه ۳۶ سوره اسرا نیز بر همین موضوع تاکید دارد خداوند در این آیه میفرماید «وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا و از چیزی که به آن علم نداری [بلکه برگرفته از شنیده ها، ساده نگری ها، خیالات و اوهام است] پیروی مکن؛ زیرا گوش و چشم و دل [که ابزار علم و شناخت واقعی اند] موردِ بازخواستاند.»
امام صادق(ع) نیز در این باره میفرماید «اگر انسان حتی گناهی را ببیند و آن را منتشر کند شامل این آیه که خداوند میفرماید عذاب بزرگی در انتظار آنها است خواهد بود.»
رسول اکرم (ص) میفرماید «کسی که اقدام به انتشار یک عمل زشت شود مانند کسی است که به آن عمل کرده است. به عبارتی خبررسانی فحشا به منزله اشاعه فحشا است.»
انتهای پیام
منبع