قرائت جزء نوزدهم قرآن کریم و نکات تفسیری + صوت

به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، ماه مبارک رمضان، بهار قرآن و تجلی رحمت واسعه خداوند است. ماهی که هر فعل بندگان خدا عبادت است، عبادتی که حسنه آن قابل قیاس با ماه‌های دیگر نیست. چنان که پاداش تلاوت هر آیه قرآن برابر با قرائت کل آن در ماه‌های دیگر است. تامل و تدبر در آیات مصحف شریف فرصتی است که نباید آن را از دست داد بخصوص در ایام مبارک رمضان. 

به مناسبت حلول ماه رمضان در هر روز یک جزء از قرآن کریم به صورت تحدیر (تند خوانی) با قرائت استاد معتز آقایی منتشر می‌شود که جزء نوزدهم آن را در ادامه می‌بینید. 

چند نکته تفسیری

مراد از «ظالم» هر کسی است که با هدایت فرستاده الهی به راه راست نمی‌رود؛ هر چند که آیه در مورد ستمگران این امت و رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شده است. در قیامت صحنه‌های عجیبی رخ می‌دهد که بخشی از آن حسرت‌های بی فایده ایست که ظالمان نسبت به عمل کرد غلط خود در گذشته می‌خورند؛ ندامت‌هایی که دیگر هیچ سودی به حال آنها ندارد. آیات مورد بحث به دو مورد از این حسرت خوردن‌ها اشاره دارد.
اگر دستور دین را بی محلی کردیم و در پی برآوردن خواهش دل برآمدیم شک نکنیم که بت پرستیده‌ایم؛ نشان به آن نشان که در دل یا به زبان می‌گوییم: «چون دلم می‌خواهد» نه «چون خدا می‌خواهد»
حسرت اول بعد از آن است که می‌بینند تنها راه نجات و سعادت راهی بود که فرستادگان الهی به مردم ارائه کردند و خود در آن راه پیش‌قدم شده و مردم را به آن دعوت کردند؛ ولی اینها به جای تبعیت و همراهی با رسولان حق، آنها و راهشان را مسخره کردند و از گام نهادن در آن به شدت خودداری کردند.
حسرت دوم نسبت به دوستانی است که در دنیا برگزیدند دوستانی که به ظاهر دوست بودند، اما در واقع دشمنان خطرناکی بودند که باعث گمراهی و بدبختی آنها شدند و با آنکه دین و راهکار هدایت و سعادت در دسترس اینها قرار داشت، اما آن به ظاهر دوستان آنها را از پیروی دین منع کرده و به گناه و بازی‌های دنیایی مشغول کردند.

انتهای پیام/ 161