امر به معروف؛ مسئولیت فطری و وظیفه دینی

استاد سیدمحسن میرباقری، مدرس معارف قرآنی در قسمت یازدهم مجموعه «اخلاق در قرآن» می‌گوید: امر به معروف و نهی از منکر، پیش از آنکه یک دستور دینی باشد، امری فطری و نهادینه در وجود انسان است. هر فردی در برابر ناهنجاری‌ها، ظلم و تضییع حقوق دیگران، احساس نارضایتی داشته و تمایل دارد که این ناهنجاری‌ها اصلاح شوند. با این حال، اگر در جامعه امروز این مسئله گاه ناپسند و ناخوشایند تلقی می‌شود، ناشی از تبلیغات سوء دشمنان دین خداست. در واقع، تذکر دادن به فردی که در یک اداره حقوق دیگران را ضایع می‌کند یا کسی را از ظلم بازداشتن، نباید امری ناپسند و مذموم شمرده شود.

امر به معروف و نهی از منکر، علاوه بر فطری بودن، یکی از احکام دینی و واجبات شرعی است. قرآن کریم در این باره می‌فرماید:

«وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ» (توبه: 71) در این آیه، مؤمنان و مؤمنات نسبت به یکدیگر ولایت دارند و این ولایت به‌ویژه در حوزه امر به معروف و نهی از منکر تجلی پیدا می‌کند. این بدان معناست که خداوند این حق و مسئولیت را به مؤمنان داده است تا یکدیگر را به نیکی دعوت کنند و از بدی بازدارند.

امر به معروف و نهی از منکر، یک مسئولیت اجتماعی و دینی است که با رعایت اصول آن، می‌تواند به اصلاح جامعه و ترویج ارزش‌های اخلاقی کمک کند.

انتهای پیام