نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
در سنت مسیحیان، روزه بیشتر در عید پاک انجام می‌شود، به گونه‌ای که نمی‌توان آن را از عید پاک جدا کرد. در ابتدا، روزه فقط به مدت ۳۶ روز یا ۶ روز در ۶ هفته انجام می‌شد. محدثه معینی‌فر، دانش‌آموخته دکترای فقه و مبانی حقوق اسلامی و عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) در یادداشتی که در اختیار ایکنای قزوین قرار داده طی سه شماره به موضوع «روزه در ادیان ابراهیمی» پرداخته است که سومین شماره از این یادداشت تقدیم مخاطبان ایکنا می‌شود.
در مسیحیت، روزه طبق آیه ۱۶ استر از کتاب مقدس، به معنای نخوردن یا نیاشامیدن برای مدت معینی است. به این معنا که روزه در مسیحیت در زمان مشخصی انجام می‌شود. در عهد عتیق، روزه با کلمات «تسوم» (tsum) یا (tsom) و «اینا نفسیو» (inna nafsyo) ذکر شده است که به معنای «فروتن ساختن خود با روزه» است. روزه در عهد عتیق همچنین با خودآزاری، سوگواری، توبه شخصی و عمومی و تقویت دعای تضرع‌آمیز مرتبط است. چندین نمونه از روزه در عهد عتیق ذکر شده است:
۱- در آیه ۱۸ از باب ۲۴ کتاب خروج آمده است: موسی(ع)، هنگام انتظار برای تجلی الهی، چهل روز روزه گرفت.
۲- در آیه ۸ از باب ۱۹ کتاب اول پادشاهان آمده است: ایلیا نیز از موسی(ع) در این روش پیروی کرد.
۳- در آیه ۳ از باب ۹ کتاب دانیال آمده است: دانیال با روزه گرفتن منتظر اجابت دعای خود بود.
بیشتر بخوانید:
در سنت مسیحیت، در ابتدا نسخه مدون و رسمی از روزه وجود نداشت و مسئله‌ای فردی بود، اما در قرن دوم، عمل روزه بعداً نهادینه شد. مسیحیان در ابتدا، روزهای روزه هفتگی منظمی را تعیین کردند. آن‌ها در روز جمعه برای یادبود مصلوب شدن عیسی مسیح(ع) و در روز چهارشنبه برای یادبود خیانت به او روزه می‌گرفتند. روزه در این دوره، توبه را تقویت، دعا را عمیق‌تر و با رنج و فداکاری مسیح همذات‌پنداری می‌کند. در ادامه سنت روزه‌داری، مبلغان قبل از شروع مأموریت تبلیغی، روزه می‌گرفتند. سپس بعدها در قرن چهارم، بسیاری از مسیحیان قبل از عشای ربانی روزه می‌گرفتند.
در سنت مسیحی، روزه بیشتر در عید پاک انجام می‌شود، به گونه‌ای که نمی‌توان آن را از عید پاک جدا کرد. در ابتدا، روزه فقط به مدت ۳۶ روز یا ۶ روز در ۶ هفته انجام می‌شد؛ اما در قرن‌های هفتم و هشتم، رهبران مسیحی در سراسر اروپای غربی شروع به افزودن چهار روز دیگر به آن کردند تا به ۴۰ روز برسد.
مسیحیان روزه را در چهارشنبه بعد از هفتمین یکشنبه قبل از عید پاک آغاز می‌کردند، روزی که به چهارشنبه خاکستر معروف شد. روزه در این ایام با مراسم شبانه عید پاک در شنبه مقدس به پایان می‌رسید. به همین دلیل است که دوره ۴۰ روزه روزه به عنوان لنت (Lent) شناخته می‌شود و مسیحیان خود را وقف دعا و ریاضت معنوی می‌کنند.
در حالی که در عهد جدید، از روزه با کلمه «نستئو» (nesteo) یا «نستیا» (nesteia) یاد شده است که به معنای «نخوردن» است. روزه در مسیحیت برای اهداف مختلفی انجام می‌شود، به عنوان مثال:
در آیه ۲۷ از باب ۲۱ کتاب اول پادشاهان آمده است که روزه آمادگی برای دریافت کلام خدا، نشانه توبه است.
در آیه ۱۳ از باب ۳۱ کتاب اول سموئیل آمده است که روزه نشانه عزاست.
در آیه ۱۶ از باب ۱۲ کتاب دوم سموئیل آمده است که روزه درخواست برای برکت الهی است.
مسیحیان استدلال‌های متعددی برای توجیه عمل روزه در عهد جدید بیان می‌کنند، در آیه ۱۷ و ۱۸ از باب ۶ کتاب متی آمده است که عیسی(ع) روزه شخصی را تشویق میکرد و «در خفا» به دور از دید عموم، روزه می‌گرفت. همچنین در آیات تا ۱۱ از باب ۴ کتاب متی آمده است که عیسی(ع) به پیروی از الگوی موسی(ع)، قبل از دریافت انجیل چهل روز روزه گرفت.
در مسیحیت، تفسیرهای مختلفی از عمل روزه‌داری وجود دارد. برای کاتولیک‌ها، روزه‌داری نشانه‌ای از توبه، نشانه‌ای از خودداری و نشانه‌ای است که ما قربانی خود را با قربانی خداوند عیسی(ع) بر روی صلیب متحد می‌کنیم. در حالی که بیشتر پروتستان‌ها روزه نمی‌گیرند، هرچند که آیات زیادی در کتاب مقدس به‌طور واضح روزه‌داری را توصیه کرده‌اند. آن‌ها معتقدند که خداوند عیسی(ع) برای پیروان خود روزه گرفته است.
روزه صرف نظر از تفاوت بین سه دین توحیدی ابراهیمی، یوم کیپور، لنت و رمضان، فعالیتی دینی همراه با دعا، معنویت و فروتنی است. این سه دین قصد دارند به وسیله روزه انسان‌ها را با خدا مرتبط کنند، زیرا روزه وسیله‌ای برای ارتباط با خدا برای طلب بخشش و یادآوری صفات مهربان و سخاوتمندانه اوست.
انتهای پیام
منبع
