نسیم رویش پایگاه خبری جمعیت رویش های انقلاب اسلامیشاید این مطالب برایتان مفید باشد
حسین دارابی، کارشناس تاریخ تشیع یادداشتی را با عنوان «ننگ بر کشور‌های عربی منطقه!» در اختیار ایکنا قرار داده که در این یادداشت به نقش کشور‌های عربی در بحران‌های منطقه‌ای پرداخته است. مشروح این یادداشت را در ادامه می‌خوانیم.
مقدمه
یادداشت حاضر به بررسی نقش و عملکرد کشور‌های عربی در تحولات و منازعات منطقه‌ای می‌پردازد. این بررسی شامل مشارکت فعال برخی از این کشورها در ائتلاف‌های نظامی به رهبری ایالات متحده و ناتو، و همچنین سکوت و انفعال آنها در قبال بحران انسانی و کشتار غیرنظامیان در فلسطین توسط رژیم صهیونیستی است. هدف از این تحلیل، ایجاد بستری برای تفکر انتقادی و پرسش‌گری درباره انگیزه‌ها، اهداف و پیامد‌های سیاست‌های اتخاذ شده توسط این کشورها در منطقه است.
مشارکت کشور‌های عربی در ائتلاف‌های نظامی تحت رهبری قدرت‌های خارجی
– عملیات طوفان صحرا (جنگ خلیج فارس، ۱۹۹۱): در این عملیات که به منظور آزادسازی کویت از اشغال ارتش عراق به رهبری ایالات متحده انجام شد، کشور‌های عربی زیر نقش فعالی ایفا کردند:
مصر: اعزام ۲۰۰۰۰ سرباز و ۵۰۰۰ پرستار به منطقه جنگی.
مراکش: مشارکت با ۱۳۰۰۰ نیروی نظامی.
کویت: حضور با ۹۰۰۰ سرباز در عملیات.
عمان: اعزام ۶۳۰۰ نیروی نظامی.
امارات متحده عربی: مشارکت با ۴۳۰۰ سرباز.
قطر: اعزام ۲۶۰۰ سرباز.
عربستان سعودی: مشارکت با ۱۵۰۰۰ سرباز در عملیات نظامی.
– عملیات طلوع اودیسه (حمله به لیبی، ۲۰۱۱): در این عملیات که به رهبری سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) انجام شد، کشور‌های عربی زیر نقش داشتند:
قطر: مشارکت با ۴ فروند هواپیمای جنگنده.
امارات متحده عربی: مشارکت با ۶ فروند جنگنده اف-۱۶ و ۶ فروند جنگنده میراژ.
همچنین، گزارش‌هایی مبنی بر مشارکت نیرو‌های ویژه این کشورها در جنگ زمینی و تأمین هزینه‌های مالی عملیات توسط کشور‌های کوچک حاشیه خلیج فارس وجود دارد. این مداخله منجر به ویرانی گسترده، آوارگی مردم و غارت اموال در لیبی شد.
– عملیات طوفان قاطعیت (جنگ یمن، ۲۰۱۵): این عملیات به رهبری عربستان سعودی و با حمایت ایالات متحده و بریتانیا علیه یمن آغاز شد و کشور‌های زیر در آن مشارکت داشتند:
عربستان سعودی: مشارکت با ۱۰۰ فروند جنگنده و ۱۵۰ هزار سرباز.
امارات متحده عربی: مشارکت با ۳۰ فروند جنگنده.
کویت: مشارکت اولیه با ۱۵ فروند جنگنده (بعداً کناره‌گیری کرد)
بحرین: مشارکت با ۱۵ فروند جنگنده.
قطر: مشارکت اولیه با ۱۰ فروند جنگنده (بعداً کناره‌گیری کرد)
اردن: مشارکت اولیه با ۶ فروند جنگنده (بعداً کناره‌گیری کرد)
مراکش: مشارکت اولیه با ۶ فروند جنگنده (بعداً کناره‌گیری کرد)
سودان: اعزام ۵ فروند جنگنده و هزاران سرباز.
مصر: حمایت سیاسی و لجستیکی از عملیات، اعلام آمادگی نیرو‌های هوایی و دریایی، و مشارکت خلبانان مصری در پرواز با هواپیما‌های سعودی.
– جنگ سوریه: در جریان جنگ داخلی سوریه، گزارش‌هایی مبنی بر ایجاد دو اتاق عملیات در اردن و ترکیه با هدف سازماندهی، تسلیح و تأمین مالی حدود ۶۰۰۰۰ جنگجو با حمایت مالی عربستان سعودی، قطر، امارات متحده عربی، اردن و بحرین منتشر شد. این عملیات بعداً به دستور باراک اوباما، رئیس جمهور وقت ایالات متحده متوقف شد.
سکوت و انفعال در قبال جنایات رژیم صهیونیستی
چه شرم و ننگی! در حالی که کشور‌های عربی در منازعات متعددی در منطقه مشارکت فعال داشته‌اند، در برابر کشتار غیرنظامیان فلسطینی توسط رژیم صهیونیستی سکوت کرده و ناتوان از ارائه کمک‌های بشردوستانه اولیه مانند دارو و غذا به مردم آسیب‌دیده بوده‌اند. برخی از این کشورها، مانند اردن، عربستان سعودی و امارات متحده عربی، حتی اقدام به ایجاد پل زمینی برای خدمت‌رسانی به رژیم صهیونیستی کرده‌اند و تلاش‌های نیرو‌های یمنی برای جلوگیری از عبور کشتی‌های اسرائیلی را خنثی می‌کنند.
پرسش‌های کلیدی و تفکر انتقادی
عملکرد کشور‌های عربی در قبال تحولات منطقه‌ای، پرسش‌های مهمی را مطرح می‌کند:
۱- چه عواملی باعث می‌شوند کشور‌های عربی به طور فعال در ائتلاف‌های نظامی به رهبری قدرت‌های خارجی شرکت کنند، در حالی که در برابر نقض حقوق بشر و کشتار غیرنظامیان توسط رژیم صهیونیستی سکوت اختیار می‌کنند؟
۲- آیا منافع ملی، فشار‌های بین‌المللی یا عوامل دیگری در اتخاذ این سیاست‌ها دخیل هستند؟
۳- رسانه‌های عربی چه نقشی در شکل‌دهی به افکار عمومی و توجیه این اقدامات ایفا می‌کنند؟
۴- آیا سکوت در برابر جنایات رژیم صهیونیستی ریشه در اختلافات مذهبی، سیاسی یا عوامل دیگری دارد؟
نتیجه‌گیری
اینها برخی از جزئیاتی است که تاریخ در مورد جنگ‌های کشور‌های عربی برای نابودی کشور‌های عربی دیگر ثبت کرده است: عراق، لیبی، یمن و سوریه اما در برابر کشتار‌های رژیم صهیونیستی، همه ناتوان ایستاده‌اند و حتی قادر به باز کردن یک گذرگاه برای ورود دارو و غذا نیستند! زیرا آمریکا چراغ سبز نشان نداده است!
رسانه‌های مزدور با شست‌وشوی مغزی مردم، جنگ‌های ویرانگر را مشروع جلوه می‌دهند: در عراق (آزادسازی)، در لیبی (حمایت از غیرنظامیان)، در یمن (مشروعیت) و در سوریه (دموکراسی) … در حالی که در فلسطین مانند احمق‌ها ایستاده‌اند و بیش از ۱۰۰ هزار شهید و مجروح را تماشا می‌کنند که بیش از دو سوم آنها کودکان و زنان هستند.
عملکرد کشور‌های عربی در قبال بحران‌های منطقه‌ای نیازمند بررسی دقیق و تفکر انتقادی است. مشارکت فعال در ائتلاف‌های نظامی خارجی در کنار سکوت و انفعال در برابر فجایع انسانی در فلسطین، پرسش‌های جدی درباره انگیزه‌ها، اهداف و پیامد‌های سیاست‌های اتخاذ شده توسط این کشورها مطرح می‌کند. ضروری است که رسانه‌ها، نخبگان فکری و عموم مردم در جهان عرب، با نگاهی انتقادی به این مسائل بنگرند و برای یافتن راهکار‌هایی جهت تحقق صلح، عدالت و احترام به حقوق بشر در منطقه تلاش کنند.
انتهای پیام
منبع
