ادامه مداخله مقام‌های آمریکایی در امور داخلی ایران

به گزارش ایرنا، کامالا هریس معاون رئیس جمهوری آمریکا امروز در توییتی خبر داد که با یکی از کنشگران مخالف جمهوری اسلامی ایران دیدار کرده است.

هریس عنوان کرد که وی با یکی از مخالفان ایران دیدار کرده تا در مورد ناآرامی‌های اخیر ایران گفتگو کند.

معاون رئیس‌جمهوری آمریکا در این دیدار ادعا کرد: “زنان و دخترانی که جان خود را برای ایستادن برای حقوق مساوی و شرافت انسانی به خظر انداخته اند، الهام بخش ما در سراسر جهان هستند. ما شما را درک کرده و در کنار شما هستیم.”

ساعتی پیش از این دیدار نیز جیک سالیوان مشاور امنیت ملی جو بایدن با این کنشگر دیدار کرده بود. سالیوان در صفحه توییتر خود با اشاره به بررسی “اعتراض‌های جاری در ایران” مدعی شده بود که آمریکا در کنار “زنان دلیر و تمامی شهروندان ایرانی که برای دستیابی به حقوق اولیه خود با خشونت رو در رو می‌شوند، ” قرار دارد.

آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا نیز دیروز به همراه وندی شرمن قائم مقام وزیر امور خارجه و رابرت مالی نماینده ویژه این کشور در امور ایران با تعدادی  از مخالفان ایران دیدار کرده و آشوب‌ها در ایران را خودجوش و قابل توجه خوانده بود.

رئیس دستگاه دیپلماسی آمریکا مدعی شد: ما تحریم‌هایی را علیه پلیس امنیت اخلاق ایران، اعمال کرده‌ایم و در تلاش هستیم معترضان ایرانی بتوانند با یکدیگر و جهان ارتباط برقرار کنند.

جو بایدن رئیس جمهور آمریکا دیروز نیز بار دیگر از آشوب‌های در ایران حمایت کرده بود.

وی جمعه شب به وقت محلی در سخنانی با حمایت از تداوم ناآرامی‌ها در ایران ادعا کرد: ما در کنار شهروندان و زنان شجاع ایرانی می‌ایستیم. ایران باید به خشونت علیه شهروندانش که از حقوق اساسی خود استفاده می کنند، پایان دهد.

بایدن با اشاره به فوت “مهسا امینی” مدعی شد: آنچه در ایران بیدار شده، مرا متحیر کرده و فکر نمی‌کنم تا مدت زمان طولانی ساکت شود. زنان باید بتوانند آنچه را می‌خواهند بپوشند.

از سوی دیگر باراک اوباما، رئیس جمهوری اسبق آمریکا روز گذشته در یک گفت‌وگوی اینترنتی با اشاره به اعتراضات اخیر، ادعا کرد: “نارضایتی شدیدی” از حکومت ایران وجود داشته و به خصوص زنان ایرانی از این وضعیت “خسته شده اند”.

وی پیش‌بینی در مورد تحولات آتی ایران را دشوار توصیف کرد.

اوباما در مورد ناآرامی های پس از انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۳۸۸ گفت: در آن زمان در دولت او بحث جدی وجود داشت که آیا باید به صورت علنی اعتراض‌های ایران را تائید کند یا خیر. به گفته وی بسیاری از کنشگران ایرانی متهم شده بودند که عامل غرب بوده و برخی نیز گمان می کردند که حمایت آمریکا ممکن بود به اعتبار اجتماعی آنان لطمه وارد کند.

وی با “اشتباه” خواندن این راهبرد، گفت: آمریکا هرگاه «بارقه امید و اشتیاق مردم به آزادی» را در ایران دید باید با آن اعلام همبستگی کند.