در ادامه این یادداشت که در ۲۵ بهمن به قلم عبدالمجید شیخی کارشناس اقتصادی، منتشر شده میخوانیم: در واقع علاوه بر رشد همگام جمعیت و افزایش تولید لازم است با هدف صادرات محصولات کشاورزی از تمام ظرفیتمان استفاده کنیم در حالی که اکنون ۷۰ تا ۹۰ درصد آب کشور در بخش کشاورزی استفاده میشود اما بهرهوری آب در این بخش کمتر از ۴۰ درصد است. برای تصحیح این رویه لازم است روشهای کشت سنتی را کنار بگذاریم. به همین منظور ما نیازمند استقرار الگوی کشت بهینه هستیم. با این توضیح که پیادهسازی الگوی کشت نیاز به تهیه و تدوین راهنمای کشت برای تمام مناطق کشور است بنابراین کشت قراردادی مقدمهای برای پیادهسازی الگوی کشت است. در واقع کشت قراردادی میتواند برنامه موجهی برای قدم برداشتن در راستای اصلاح و پیادهسازی الگوی کشت باشد.
از سوی دیگر باید توجه داشت که هرفعل بشر دارای مزایا و معایبی است و عقل حکم میکند امر خوبتر را بر خوب ترجیح دهیم. این الگوی کشت هم شاید مورد نقد باشد اما با توجه به شرایط فعلی آثار مثبت آن بسیار بیشتر است و پیادهسازی الگوی کشت قراردادی در شرایط فعلی ارحجیت دارد.
آنچه از وضعیت موجود برآورد میشود این است که نظم و انتظامی برای تأمین اولویتهای کشور وجود ندارد اما ضرورت دارد در تولید محصولات کشاورزی با توجه به تمامی محدودیتها بویژه محدودیت آب ، تولید را اولویتبندی کنیم. کشت قراردادی در راستای اولویتبندی است و منافع آن بسیار بیشتر از وضعیت بیبرنامه فعلی خواهد بود.
همچنین برای حل مشکل کم آبی در راستای پیادهسازی الگوی کشت باید الگوی آب را هم پیاده کنیم که مصارف آب کشاورزی منطقی شود. این مهم با تجهیز زمینها به تکنولوژیهای آبی نوین محقق میشود و بهرهوری را چند برابر میکند.
در جمعبندی نهایی باید گفت ظرفیت بخش کشاورزی بالاست. هم اکنون غذای ۸۰ میلیون نفر تأمین میشود و اگر از امکانات بخش کشاورزی بدرستی استفاده کنیم ظرفیت تأمین غذای ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون جمعیت را هم خواهیم داشت.
منبع