رزمایش سازمان پیمان امنیت جمعی در تاجیکستان برگزار شد

به گزارش روز دوشنه ایرنا به نقل از آسیا پلاس رزمایش نیروهای جمعی استقرار سریع منطقه آسیای مرکزی سعد تحت عنوان “Border-۲۰۲۲” که روز گذشته با پایان رسید در پایگاه آموزشی نظامی “حرب میدان” در استان ختلان جنوبی تاجیکستان  به مدت ۱۱ روز اجرا شد.

در این رزمایش بیش از هزار سرباز و ۳۰۰ تجهیزات نظامی نیروهای  سازمان پیمان امنیت جمعی حضور داشتند. قرقیزستان، ارمنستان و بلاروس از شرکت در این رزمایش خودداری کردند. ارمنستان به دلیل تنش با جمهوی آذربایجان در این رزمایش ها شرکت نکرد. دلیل واقعی عدم شرکت بلاروس مشخص نیست، اما به دلیل درگیری اخیر با تاجیکستان، میزبان این رزمایش، قرقیزستان از شرکت در تمرینات خودداری کرد.

هدف از این رزمایش ارتقای مهارت‌های عملی مقامات فرماندهی و کنترل نیروها و افزایش انسجام یگان‌ها در اجرای وظایف در طول عملیات مشترک اعلام شد.

پیشتر رسانه های محلی قرقیزستان با استناد به خبر وزارت دفاع این کشور خبر دادند که بیشکک رزمایش های مشترک فرماندهی-ستادی سازمان پیمان امنیت جمعی  را بایکوت کرده است. کارشناسان مناقشه مسلحانه اخیر در مرز با تاجیکستان را علت این تصمیم  اعلام کردند.

 این رویداد  از سال ۲۰۱۲میلادی هر ساله برگزار می شود

تنش در مرز قرقیزستان و تاجیکستان در اواسط سپتامبر امسال تشدید شد. هر دو طرف یکدیگر را به اقدامات تحریک آمیز متهم کردند. تیراندازی چند روز ادامه داشت. در نتیجه ۶۳ کشته و ۱۹۸ زخمی از سوی بیشکک و ۴۱ کشته و ۳۰ زخمی  هم از طرف دوشنبه گزارش شده است.

با وجود درگیری‌ها، گفت‌وگوهای دو کشور در بالاترین سطح همچنان ادامه دارد.  

از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، دولت روسیه با ایجاد ائتلاف‌های مختلف مانند سازمان  «پیمان امنیت جمعی»  تلاش کرد تا همچنان بازیگر اصلی در منطقه باشد. این پیمان در ۱۵ می ۱۹۹۲ با حضور کشورهای ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و روسیه در چارچوب جامعه کشورهای مستقل مشترک‌المنافع در تاشکند شکل گرفت. جمهوری آذربایجان در ۲۴ سپتامبر ۱۹۹۳ و گرجستان در ۹ دسامبر و بلاروس در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۳ به این پیمان پیوستند.

این پیمان نشانگر تمایل تمامی دولت‌های شرکت‌کننده به خودداری از استفاده یا تهدید به استفاده از زور بود. امضاکنندگان این پیمان حق پیوستن به پیمان نظامی دیگری را نداشتند و حمله نظامی به یکی از امضاکنندگان پیمان به منزله تعرض به تمامی امضاکنندگان تلقی می‌شد.

بند ۴ این پیمان تصریح می‌کند در صورتی که عمل خشونت‌آمیزی بر هر یک از دولت‌های عضو صورت گیرد، سایر دولت‌ها اقدام به کمک‌رسانی فوری شامل کمک‌های نظامی و هر نوع حمایت دیگری با ابزارهای در اختیار، از راه به کار انداختن حق دفاع مشترک و بر اساس بند ۵۱ منشور ملل متحد خواهند کرد.

در مجموع هدف اصلی سازمان، تعدیل و تعمیق همکاری‌های نظامی ـ سیاسی، توسعه ساختارهای چندجانبه، فرایندهای همکاری برای تضمین امنیت ملی کشورهای عضو بر پایه مبانی مشترک و کمک‌رسانی شامل کمک‌های نظامی به کشورهای عضو که قربانی خشونت شده‌اند اعلام شده است.